“เอ๊ะ เริ่มแบบนี้เลยเหรอ”
น้ำในกาต้มน้ำยังไม่ทันเดือด แต่เฉียวเหลียงก็ไม่มีเวลามาสนใจเนื่องจากได้เข้าสู่เกมเรียบร้อยแล้ว
ไม่มีฉากเปิดหรือแอนิเมชันอะไร ไม่มีกระทั่งปุ่มตัวเลือกด้วย เพราะผู้เล่นเข้าไปในเกมทันที
เข้าสู่ทะเลทรายเวิ้งว้างอันไกลโพ้นที่มีถนนคดเคี้ยวทอดไกลสุดลูกหูลูกตา
เกมนี้มีมุมมองกล้องแบบมุมมองบุคคลที่หนึ่งจากในรถ มีหน้าคำแนะนำเกมแบบเรียบง่าย สามารถควบคุมได้ผ่านแป้นพิมพ์หรือจอยเกม ดูแล้วก็เหมือนเกมแนวแข่งรถอื่นๆ ในตลาด
เฉียวเหลียงมองดูรูปบนหน้าจอและพบว่าการควบคุมนั้นไม่มีปัญหาอะไร
เพราะอย่างไรนี่ก็เป็นเทมเพลตที่ออกแบบไว้แล้วให้มีระดับไม่สูงหรือต่ำเกินไป
เฉียวเหลียงหยิบจอยเกมที่วางอยู่ข้างๆ ขึ้นมาต่อเข้ากับคอมพิวเตอร์และเริ่มเล่นเกม
รถค่อยๆ เคลื่อนตัวไปด้านหน้า
เฉียวเหลียงขับเลี้ยวไปตามทางเรื่อยๆ
ในเกมเป็นเวลาเช้า ดวงอาทิตย์เพิ่งขึ้น แสงสว่างจึงไม่ได้แรงจนเกินไป
เม็ดทรายพัดปลิวไปบนทะเลทราย ไกลออกไปมีพายุทรายเป็นหย่อมๆ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อวิสัยทัศน์การมองเห็นในเกม
ถนนทอดยาวออกไปไกล ไม่ได้เป็นแค่ทางตรงธรรมดา แต่มีจุดให้เลี้ยวเป็นพักๆ
ติ๊ก!
น้ำในกาเดือดแล้ว
เฉียวเหลียงขับรถไปตามทาง เริ่มตกอยู่ในภวังค์ความคิด
ฉันกำลังทำอะไรอยู่
แล้วฉันควรทำอะไร
เกมนี้ต้องการให้ฉันทำอะไร
เขาขับมาสามนาทีแล้ว มีจุดให้เลี้ยวอยู่หลายจุด แต่…
ไม่มีอะไรอื่นน่าสนใจเลยนอกจากนั้น
ขับ เลี้ยว ดูพายุทรายที่อยู่ไกลลิบ นอกจากนั้น เกมนี้ก็ไม่มีอะไรอีก!
บนถนนกลางทะเลทรายนี้ แม้แต่รถสักคันก็ไม่มี!
เฉียวเหลียงอยากไปต้มบะหมี่สำเร็จรูปกินจึงกดปุ่มเรียกเมนูเกม
แต่กลับไม่มีการตอบสนองอะไร
เฉียวเหลียง: ???
ถ้ากดปุ่มนี้ในเกมอื่นๆ จะเป็นการหยุดเกมชั่วคราว แต่เกมนี้กลับไร้ซึ่งการตอบสนองใดๆ!
เฉียวเหลียงคิดว่าคงเป็นบั๊กจึงถือจอยไว้และเลื่อนมือไปกดปุ่ม ESC ปุ่ม Space Bar และปุ่ม Return บนแป้นพิมพ์…
แต่ก็ยังไม่มีการตอบสนองใดๆ!
เกมนี้หยุดไม่ได้!
เฉียวเหลียงนิ่งอึ้งไป
ขณะที่กำลังอึ้งอยู่นั้น เขาเสียสมาธิจนลืมกดเลี้ยว รถพุ่งออกจากถนน จมหายไปในทะเลทราย
GAME OVER
ตัวอักษรภาษาอังกฤษปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
เฉียวเหลียงอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง
เกมนี้ได้แหกกฎบรรดาเกมขยะที่เขาเคยเล่นมา!
ไม่ ถ้าจะพูดให้ถูก นี่ไม่ใช่เกมขยะ
เกมขยะส่วนใหญ่คือเกมที่คุณภาพไม่ถึงเกณฑ์ งบไม่พอ หรือขาดทิศทางที่ชัดเจนของผู้พัฒนา ทำให้บรรดาผู้เล่นรู้สึกว่าเกมสร้างมาไม่ค่อยดี
แต่เกมนี้ต่างออกไป
เหมือนวางเป้าหมายมาว่าจะกวนบาทาคนอื่น!
ทำไมถึงไม่มีระบบหยุดหรือจุดเซฟมาให้ พลาดครั้งเดียวก็ขึ้น Game Over เลย
“เดี๋ยวนะ เกมนี้น่าสนใจไม่เบา…”
“ไม่แน่ เกมนี้อาจจะทำให้ออกคลิปยอดวิวเยอะๆ เหมือนคลิปวิจารณ์เกมก็ได้”
เฉียวเหลียงรีบต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและเริ่มวิเคราะห์ชื่อเกมกับคำอธิบายเกม
“โดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย ดูน่าจะเน้นคำว่าเดียวดาย”
“เกมจำลองการขับรถที่จะทำให้ตรึกตรองถึงชีวิต…ใช่ ฉันกำลังคิดถึงชีวิตจริงๆ คำอธิบายเกมไม่ได้โกหกเลยสักนิด…”
“เหมือนว่าเกมนี้จะเต็มไปด้วยเจตนาชั่วร้ายจริงๆ แฮะ!”
“บริษัทที่พัฒนาเกมนี้ชื่อเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยีจำกัด ไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย แถมดูเหมือนมีแค่เกมนี้เกมเดียว”
“จิ๊…”
หลังกินเสร็จ เฉียวเหลียงก็หยิบจอยเกมขึ้นมาอีกครั้ง
แต่รอบนี้กดเปิดโปรแกรมอัดหน้าจอไปด้วยเพื่อบันทึกการเล่น
…

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี