ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 618

หวงซื่อปั๋วถอนหายใจ “โอเคครับบอสเผย เดี๋ยวผมกลับไปเก็บกระเป๋า” จู่ๆ เผยเชียนก็นึกอะไรขึ้นได้ “เดี๋ยว” หวงซื่อปั๋วอดแปลกใจไม่ได้ “ครับ? บอสเปลี่ยนใจเหรอครับ” เผยเชียนส่ายหน้า “เปล่า คุณต้องไปเหมือนเดิม แต่คุณควรมีคนไปเป็นเพื่อน “แน่นอนว่าบริษัทจะจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ เงินเดือนก็จะได้ตามเดิม!” เผยเชียนคิดว่าถ้าให้ไปเที่ยวคนเดียว ก็จะผลาญเงินได้แค่ส่วนของคนเดียว แต่ถ้าให้ไปสองคน รายจ่ายก็เพิ่มขึ้นสองเท่า ก่อนหน้านี้ หลี่หย่าต๋ากับเปาซวี่ไปต่างประเทศด้วยกันโดยที่ระบบไม่ห้าม แสดงว่ามีช่องให้ผลาญเงินได้เพิ่มขึ้น ถึงจะไม่ใช่เงินก้อนโต แต่เผยเชียนก็ไม่มี ทางปล่อยผ่านแน่! เพราะยังไงระบบก็ไม่ได้ห้าม ต่อไปใครก็ตามที่ได้รับตำแหน่งพนักงานดีเด่น อันดับสองต้องเลือกเพื่อนไปด้วยหนึ่งคน ไปกันเป็นคู่ก็ยิ่งสุขใจคูณสอง เยี่ยมไปเลยไม่ใช่รึไง

หวงซื่อปั๋วอึ้งไป “ให้เลือกคนไปเป็นเพื่อนเหรอครับ” เผยเชียนยิ้มพลางพยักหน้า “ใช่ อย่างจูเสี่ยวเช่อก็ได้”

แบบนั้นก็มั่นใจได้ว่าคุณภาพของคลิปโปรโมตโปรเจ็กต์บ้านจอมเฉื่อยย่อมตก ลงมาก ฉันจะได้ปลอดภัย

หวงซื่อปั๋วคิดไม่ตก

เขาเลือกจูเสี่ยวเช่อไปด้วยไม่ได้ เพราะคลิปโปรโมตยังไม่เสร็จ เดี๋ยวจะทำให้ แผนโปรโมตอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยของบอสล่าช้าเอา

แต่หวงซื่อปั๋วก็ไม่กล้าขอให้คนอื่นไปเป็นเพื่อน

ทุกคนมีงานกันหมดเลย!

เพื่อนทุกคนของหวงซื่อปั๋วในเถิงต๋าต่างเป็นผู้จัดการกิจการกันหมด ทุกคนมี งานสำคัญที่ต้องรับผิดชอบ ถ้าจะให้ไปทริปพักร้อนด้วยก็ต้องจัดแจงงานเตรียมไว้ ล่วงหน้า ซึ่งเป็นเรื่องยุ่งยากทีเดียว

ไม่ใช่เรื่องดีเลยถ้าจะไปรบกวนงานคนอื่น

พอคิดในมุมของคนอื่นๆ แล้ว หวงซื่อปั๋วก็ตัดสินใจไม่สร้างภาระให้พวกเขา

ถ้าเลือกพนักงานทั่วไปก็จะไม่เป็นปัญหา แต่หวงซื่อปั๋วก็ไม่สนิทกับพวกเขา ชวนไปออกทริปด้วยคงไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่

อีกอย่างถ้าชวนพนักงานทั่วไปไปด้วย บางคนอาจจะไม่พอใจเอาได้ เพราะคิด ว่าพนักงานคนนั้นไม่ได้สร้างผลงานอะไรโดดเด่น ทำไมถึงได้ไปพักร้อนแบบได้ เงินเดือนเต็มด้วยล่ะ ไม่ยุติธรรมเลย!

เพราะงั้นเขาต้องหาคนคนนั้นให้ได้

คนที่เป็นเพื่อนที่ดีและสนิทกับเขา คนที่ไม่ได้ดูแลกิจการไหนหรือมีภาระหน้าที่ที่สำคัญเกินไป

คนที่มีความสามารถในระดับที่จะไม่มีใครมองว่าเป็นเรื่องไม่ยุติธรรมถ้าให้คน คนนี้ไปพักร้อนแบบได้เงินเดือนเต็ม

ถ้าหาได้ก็แก้ปัญหาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

หวงซื่อปั๋วรีบมองไปรอบๆ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกาย เขาเจอคน ที่ตรงกับเกณฑ์ที่วางไว้ทุกอย่าง!

“พี่เปา! ไปทริปพักร้อนกับผมมั้ยครับ” หวงซื่อปั๋วชวนอย่างจริงใจ ทุกคนหันไปมองเปาซวี่กันหมด เปาซวี่กำลังก้มหัวเล่นเกมมือถืออย่างจริงจัง พอรู้สึกเหมือนมีคนจ้องมา เขาก็เงยหน้ามองทุกคนด้วยแววตางุนงง “มีอะไรเหรอ”

พอเห็นว่าผลการคัดเลือกออกมาแล้วและผู้ได้รับรางวัลทั้งสามคนไม่มีใคร เกี่ยวข้องกับฝ่ายเกมเถิงต๋า เขาก็โล่งใจและไม่คิดจะดูพิธีมอบรางวัลต่อ เลยหยิบ มือถือขึ้นมาเล่นเกมอย่างสุขใจ

ตอนนี้ทุกคนกำลังมองมาทางเขาเป็นตาเดียว ทำเอาเขาสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา หวงซื่อปั๋วย้ำคำเชิญอย่างจริงใจอีกครั้ง

“ว่า…ว่าไงนะครับ” เปาซวี่แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง หวงซื่อปั๋วยิ้ม “พี่เปา เลิกกวนได้แล้ว พี่ไม่ได้รับผิดชอบหน้าที่อะไรจริงจังอยู่ แล้วนี่ เรื่องเที่ยวพี่ก็เชี่ยวชาญสุดๆ พี่นี่แหละเหมาะสุดแล้ว! “เราสองคนพี่น้องไม่ได้คุยสารทุกข์สุกดิบกันมานานแล้ว มาใช้โอกาสนี้คุยกัน ให้เยอะๆ เถอะ! “เพื่อแสดงความจริงใจของผม ผมให้พี่จัดตารางเที่ยวเลย! พี่อยากไปไหน ผม ไปด้วยหมด เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่บ่น!” สีหน้าของเปาซวี่เปลี่ยนจากงุนงงเป็นตกใจ จากตกใจเป็นสิ้นไร้ไม้ตอก แต่ในความสิ้นหวังก็ยังมีแสงแห่งความหวังอันริบหรี่อยู่ ซึ่งก็คือบอสเผย ตอนนี้มีแค่บอสเผยเท่านั้นที่ช่วยเขาได้ เปาซวี่รีบอ้อนวอน “บอสเผยครับ! ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งของหลี่หย่าต๋า! หวง ซื่อปั๋วไปเที่ยวคนเดียวได้แน่นอน ผมไม่จำเป็นต้องตามไปเป็นเพื่อน!” เผยเชียนตบบ่าเปาซวี่อย่างเห็นใจ “ผมรู้ “แต่หวงซื่อปั๋วเลือกคุณ กฎว่ามาตามนี้ ผมก็ทำอะไรไม่ได้” ถึงเผยเชียนจะปลอบเปาซวี่ในเบื้องหน้า แต่สีหน้าของเขาบ่งบอกชัดเจนว่า ‘แกโทษฉันไม่ได้นะ เพราะฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย หวงซื่อปั๋วเลือกแกเอง!’ ทุกคนปรบมือแสดงความยินดี ใช่เลย การคัดเลือกพนักงานดีเด่นจะไม่สมบูรณ์ถ้าเปาซวี่ไม่ได้ไปต่างประเทศ!

ก่อนหน้านี้ ทุกคนรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป แต่ตอนนี้ช่องว่างนั้นถูกเติม เต็มแล้ว!

ทุกคนรู้สึกถึงความครบถ้วนสมบูรณ์อย่างบอกไม่ถูก!

เปาซวี่เงียบอยู่นาน ก่อนจะพูดขึ้นด้วยสีหน้าปวดใจ “บอสเผยครับ รอบนี้ผม อยากไปเกรตริฟต์แวลลีย์ ทะเลทรายสะฮารา เขาคิลิมันจาโรในแอฟริกา ตะวันออก!”

เผยเชียนดีใจมาก “เอาเลย!”

แกเลือกที่พวกนี้เองเลยเหรอ เยี่ยมเลย! ฉันก็อยากให้ไปที่พวกนี้แหละ!

หวงซื่อปั๋วยิ้มค้างอยู่แบบนั้น ก่อนที่เครื่องหมายคำถามจะค่อยๆ ปรากฏขึ้น บนหัว

?

เกรตริฟต์แวลลีย์ ทะเลทรายสะฮารา เขาคิลิมันจาโร?

สถานที่พวกนี้มีใครเขาไปเที่ยวกันสนุกๆ บ้าง

ทำไมเปาซวี่ถึงอยากไปเที่ยวที่พวกนี้ล่ะ

เปาซวี่เหยียดยิ้ม

พี่หวง ถึงเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ครั้งนี้พี่เล่นงานผมก่อน เพราะงั้นก็ อย่ามาโวยแล้วกันที่ผมเล่นงานคืน!

ถ้าเริ่มมาแบบนี้ ก็สร้างธรรมเนียมแปลกๆ ขึ้นมาพอดีสิ ถ้าทุกคนที่ได้ ตำแหน่งพนักงานดีเด่นอันดับสองเลือกฉันไปเที่ยวด้วยจะทำไง ตายโหงกันพอดี

ฉันต้องเชือดไก่ให้ลิงดู!

ใครก็ตามที่กล้าชวนเปาซวี่ผู้นี้ไปเที่ยวด้วยก็เตรียมใจไปทรมานที่เกรตริฟต์ แวลลีย์ ทะเลทรายสะฮารา เขาคิลิมันจาโรในแอฟริกาตะวันออกได้เลย!

ก็เหมือนสำนวนที่ว่า ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม

ถึงเปาซวี่จะไม่อยากไปสถานที่เหล่านี้ เขาก็ต้องทนผ่านหนึ่งเดือนไปให้ได้ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องทรมานอีกในอนาคต!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน