ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 632

โจวหัวเราะ “เดี๋ยวสโมสร H4 ก็มีเทรนร่างกายรอบพิเศษเหมือนกัน พวกแก ไม่มีทางหนีพ้นถ้าฝึกซ้อมตามโมเดลของ DGE ทุกอย่าง”

หวงวั่ง “จัดมาเลยเหอะ! รู้มั้ยว่าหลายวันที่ผ่านมาฉันรู้สึกอึดอัดขนาดไหนที่ ไม่ได้ออกกำลังกาย เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะแวะไปออกกำลังกาย! เพื่อนร่วมทีมฉันก็ ร่างกายไม่แข็งแรงกันเลย ต้องขอให้โค้ชย่าหลิงมาช่วยเทรนด้วยเหมือนกัน!”

ผู้เล่นเลนกลางคนใหม่ของ DGE กับนักกีฬาสโมสร H4 ต่างทำหน้าเหมือนจะ บอกว่า ‘ฉิบหายแล้ว’ หลังได้ยินทั้งสองคนคุยกัน

เผยเชียนดูเรื่องราวทั้งหมดอยู่เงียบๆ เขารู้สึกสับสนไปหมด

เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

ทีม GOG ของสโมสร H4 ย้ายมาที่จิงโจว?

ก็จริงที่ฉันให้เงินแกไปพัฒนาสภาพแวดล้อมการฝึกให้หวงวั่ง แต่ฉันไม่ได้ อนุญาตให้พวกแกย้ายมาจิงโจว!

บ้าเอ๊ย ขายนักกีฬาไปหนึ่งคน แต่ได้ทั้งสโมสรกลับมาซะงั้น!

ผู้จัดการซูเดินมาคุยกับบอสเผยด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความตื้นตันใจ “บอสเผยครับ! ผมไม่มีเวลามาขอบคุณคุณเลย ถ้าไม่ได้ทุนก้อนโตจากคุณ เราคง มีเงินไม่พอและคงไม่ตัดสินใจย้ายมาจิงโจว ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ครับ!”

เผยเชียน “…”

ความผิดฉันอีกแล้วเรอะ!

แต่เผยเชียนก็ทำได้แค่ยิ้ม พูดอะไรออกไปไม่ได้เลย

จางหยวนร้องเรียก “มัวยืนอยู่ข้างนอกกันทำไม เข้ามานั่งข้างในก่อน เจียงฮ่ วน พวกคุณไปช่วยเขายกสัมภาระหน่อย”

ทุกคนทยอยเดินเข้าไปในสโมสร DGE จางหยวนไปคุยกับผู้จัดการชุยแห่งห มิงหยุนวิลล่าเพื่อถามว่ามีวิลล่าว่างให้เช่าบ้างรึเปล่า

ถึงจะไม่มีส่วนลด แต่สำหรับสโมสร H4 ยังไงก็ต้องถูกกว่าที่เซี่ยงไฮ้แน่นอน

ขณะเดียวกัน พวกเขาก็ยังมีเงินเหลือสำหรับซื้อโต๊ะเก้าอี้ คอมพิวเตอร์แบ รนด์ ROF และค่าสมาชิกฟิตเนส เพราะบอสเผยให้เงิน 2.2 ล้านหยวนมา ‘พัฒนา สภาพแวดล้อมการฝึกซ้อม’ ซึ่งก็เป็นเงินที่มากเพียงพอ

เผยเชียนตระหนักว่าเงินก้อนนี้หมุนเวียนไปมา และในไม่ช้า เงินส่วนใหญ่จะ กลับมาเข้ากระเป๋าเขาอีก…

นอกจากค่าเช่าของสโมสร H4 แล้ว เถิงต๋ากินเรียบทั้งค่าสมาชิกฟิตเนส ค่า คอมพิวเตอร์ ค่าอาหารเดลิเวอรี่!

“เชิญพวกคุณเลย ผมขอตัวกลับก่อน” เผยเชียนทนดูพวกเขาย้ายเข้าไม่ได้จึง เลือกที่จะชิ่งก่อน

พอบอสเผยกลับออกไป ผู้จัดการซูก็หันไปถามจางหยวน “ทำไมผมรู้สึกว่า บอสเผยไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เลย”

จางหยวนผงะไปครู่หนึ่ง “จริงเหรอครับ คุณอาจจะคิดไปเอง บอสเผยปกติ แล้วเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยแสดงอารมณ์น่ะครับ

“จริงๆ แล้วบอสเผยให้ความสำคัญกับอีสปอร์ตมาก ถึงจะไม่พูดออกมา แต่ก็ ดูออกได้จากการกระทำ

“อย่างวันนี้ พอบอสได้ยินว่ามีนักกีฬาใหม่เข้าสโมสร บอสก็แวะมาดูทั้งๆ ที่ ตารางงานยุ่งมาก เพราะกังวลว่าสมาชิกคนใหม่จะเข้ากับทีมไม่ได้”

ผู้จัดการซูนึกอะไรขึ้นได้ “นี่แหละครับ! บอสจาง พวกผมเพิ่งย้ายมาจิงโจว ยัง ไม่คุ้นชินกับที่นี่ จึงต้องการการสนับสนุนจากคุณกับบอสเผย ถ้ารู้อะไรเกี่ยวกับ บอสเผยก็ช่วยบอกพวกผมด้วยนะครับ”

จางหยวนตบอก “ได้เลยครับ!

“จะว่าไป สโมสรอื่นๆ คิดเห็นยังไงบ้างเหรอครับกับการที่คุณย้ายมาจิงโจว”

ผู้จัดการซูยิ้ม “ยังดูเชิงอยู่ครับ

“เอาเข้าจริง สโมสรพวกนี้คอยจับตาดูพวกผมอยู่ตลอดและรอคอยที่จะได้ แข่งซ้อมมือกับพวกผม

“พวกเขาอยากรู้ว่าการซื้อตัวนักกีฬากับการเปลี่ยนวิธีฝึกซ้อมนั้นได้ผลยังไง บ้าง ถ้าได้ผลดีก็จะทำตาม”

“ดีเลยครับ เราใช้โอกาสนี้แข่งซ้อมมือกันเพื่อทิ้งห่างพวกเขาได้! เอาให้พวก เขาตกใจเมื่อได้เห็นช่องว่างระหว่างพวกเรากับพวกเขาในการแข่งซ้อมมือครั้ง ต่อไป!”

… …

วันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม ในคาเฟ่แห่งหนึ่งใกล้มหาวิทยาลัยฮั่นตง คลาสของชิวหง

“บอสหม่าครับ ผมสอนประสบการณ์ความล้มเหลวผมไปเกือบหมดแล้ว เอ่อ … นี่คือเรื่องสุดท้าย”

ชิวหงหยุดพูดไปครู่หนึ่ง เหมือนจะคิดว่าคำว่า ‘สอน’ นั้นไม่ค่อยเหมาะ เท่าไหร่ แต่เขาก็คิดคำที่เหมาะกว่านี้ไม่ออกเลยปล่อยเลยไป

“เรื่องสุดท้ายนี้อาจจะไม่ค่อยเข้าที แต่ก็เป็นเรื่องสุดท้ายที่ผมพูดถึงได้” เผยเชียนพยักหน้า “เล่าต่อเลยครับ” ชิวหงเงียบไปก่อนจะพูดขึ้น “ไล่ตามความฝัน” เผยเชียนผงะไป “นี่คือ…ประสบการณ์ความล้มเหลวเหรอครับ” ชิวหงพยักหน้า น้ำเสียงของเขาดูเศร้าเล็กน้อย “ใช่ครับ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน