ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 633

ชิวหงถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดต่อ “ระบบปฏิบัติการแบบปิดและเป็น เอกลักษณ์ที่ติดมากับเครื่องเกมคอนโซลคือปราการปกป้องลิขสิทธิ์เกมสแตนด์ อโลนที่แข็งแกร่งมากแม้จะมีการพยายามแก้ไขไฟล์ ปราการป้องกันนี้กลายเป็น กำลังสำคัญของเกมต่างประเทศ ซึ่งช่วยการันตีผลกำไรของบริษัท

“ไม่ว่าเกมออนไลน์จะพัฒนาไปยังไง เกมสแตนด์อโลนในต่างประเทศก็กิน ส่วนแบ่งตลาดถึง 60% สูงกว่าเกมออนไลน์ ในขณะที่ตลาดเกมสแตนด์อโลนใน ประเทศของเราในช่วงประมาณปี 2001 นั้นมีสัดส่วนอยู่ที่ศูนย์

“การไม่มีเครื่องเกมคอนโซลทำให้เกิดการละเมิดลิขสิทธิ์เพิ่มขึ้น และเกม เถื่อนที่ได้รับความนิยมสูงก็ทำลายตลาดเกมสแตนด์อโลนไป

“คนที่เกิดไม่ทันยุคนั้นจะไม่รู้เลยว่าตลาดเกมสแตนด์อโลนในตอนนั้น กระเสือกกระสนขนาดไหน พูดง่ายๆ คือ เกมสแตนด์อโลนนั้นกระเสือกกระสน มากขนาดลดราคาเหลือเกมละสิบห้าหยวน ผู้เล่นก็ยังเลือกซื้อเกมเถื่อนราคาหก หยวนอยู่ดี

“ตอนนั้นเกมที่ผลิตในประเทศยังอยู่ในช่วงตั้งไข่ เพราะอุปสรรคทาง วัฒนธรรมทำให้ไม่สามารถขายในต่างประเทศได้ เราเลยขายได้แค่ในตลาดจีน

“ก่อนหน้านี้ เกมสแตนด์อโลนในประเทศหลายเกมตั้งราคาไว้หลายสิบหยวน และขายได้กำไรดี แต่แค่หนึ่งถึงสองปี เกมแท้ก็ต้องสู้สงครามราคากับเกมเถื่อน เพื่อต่อสู้กับการละเมิดลิขสิทธิ์ ราคาจึงลดเหลือแค่สิบแปดหยวนและถึงขั้นแจก เกมบางส่วนไปกับนิตยสาร แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร

“การลดราคาเกมไม่ได้ทำให้เกิดสถานการณ์อย่างทำกำไรได้น้อยแต่คืนทุนไว กลับกัน รายได้ของผู้พัฒนานั้นลดลงมาก พอรายได้ลดลง ต้นทุนการผลิตก็ลดลง ด้วย คุณภาพของเกมก็ลดทอนไปตามกัน

“นอกจากนี้ บริษัทขยะหลายแห่งก็พัฒนาเกมขยะออกมาจำนวนมาก ซึ่ง ทำลายความกระตือรือร้นของเกมเมอร์กลุ่มเล็กๆ ที่อยากสนับสนุนจากใจจริง สุดท้ายก็กลายเป็นวงจรอุบาทว์ ทุกคนมีภาพจำว่าเกมสแตนด์อโลนจีนนั้น คุณภาพต่ำ

“พอเกมแท้ราคาสิบแปดหยวนยังไม่สามารถเอาชนะเกมเถื่อนราคาหกหยวน ได้ ทุกอย่างก็ดับอนาถ ไม่ว่าจะต่อสู้ดิ้นรนขนาดไหนก็ไม่ช่วยอะไร กระแสของ เกมออนไลน์กลับทำให้ผู้ผลิตเกมอย่างผมมีหนทางไปต่อ ผมต้องทำเกมออนไลน์ เพื่อให้ตัวเองยังอยู่ในอุตสาหกรรมเกม ไม่งั้นผมอาจจะต้องไปหางานที่บริษัท อินเทอร์เน็ตและผันตัวไปเป็นผู้จัดการผลิตภัณฑ์แทน

“ดังนั้นเกมสแตนด์อโลนไม่ได้ตายเพราะเกมออนไลน์ แต่เป็นเพราะเกมเถื่อน ในทางกลับกัน เกมออนไลน์กลับเป็นฟางเส้นที่ช่วยชีวิตเหล่าผู้พัฒนาเกม

เผยเชียนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้น “แต่ถ้าเกมดีพอ ยังไงก็มีคนยอมจ่าย ไม่ใช่เหรอครับ ผมได้ยินมาว่าต่างประเทศทำเกม AAA ระดับขึ้นหิ้งออกมา เยอะแยะ แต่ก็ไม่เห็นออกมาตรการต่อต้านการละเมิดลิขสิทธิ์อะไรเลยนี่ครับ”

ชิวหงพยักหน้า “ใช่ครับ คุณหม่าพูดถูก ถูกต้องที่สุด

“คำถามคือ มาตรฐานของ ‘ดีพอ’ อยู่ตรงไหน

“คุณทำเกม AAA ระดับเดียวกับผู้พัฒนาต่างประเทศได้รึเปล่า หรือในบรรดา ผู้พัฒนาในประเทศ คุณอยากเป็นหนึ่งในผู้พัฒนาที่ดีที่สุดมั้ย

“นั่นหมายความว่า มีเพียงตอนที่คุณไต่ขึ้นไปอยู่ปลายยอด 1% ของ อุตสาหกรรม คุณถึงจะดีพอและมีคนจำนวนมากให้ความสนใจและจ่ายเงินให้คุณ

“บางคนบอกว่าการละเมิดลิขสิทธิ์ช่วยขยายศักยภาพส่วนแบ่งการตลาดได้ มาก ประโยคนี้เหลวไหลมาก และถึงจะจริง ก็ส่งผลกระทบต่อกลุ่มปลายยอด 1% ของอุตสาหกรรมเพียงเล็กน้อย”

“ถ้าผูกขาดได้เหมือนระบบปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ การละเมิดลิขสิทธิ์อาจ ช่วยให้คุณต่อสู้กับคู่แข่งและรักษาส่วนแบ่งตลาดได้

“แต่มีกี่บริษัทที่สามารถขึ้นไปอยู่ปลายยอด 1% ได้บ้าง แล้วมีสักกี่บริษัทกัน เชียวที่สามารถผูกขาดตลาดได้

“ปล่อยให้บริษัทใหญ่ๆ กับบริษัทที่ผูกขาดตลาดเจริญรุ่งเรือง

“แล้วปล่อยให้อีก 99% ที่เหลือตาย?”

“มันไม่มีความหมายเลยที่จะพูดถึงปลายยอด 1% ของอุตสาหกรรม จะมีสัก กี่คนที่สามารถไต่ขึ้นไปปลายยอด 1% ในแวดวงของพวกเขาได้ ถ้ามีคนบอกคุณ ตอนนี้ว่าในอุตสาหกรรมของคุณมีเพียงปลายยอด 1% เท่านั้นที่ได้รับการยอมรับ และไปต่อได้ ถ้าคุณเลือกไปต่อ อีก 99% ก็มีแต่จะอดตาย คุณจะยังอยู่ในวงการนี้ ต่อรึเปล่า

“ผู้นำในอุตสาหกรรมอย่างเหออันที่สร้างเกมสแตนด์อโลนประสบ ความสำเร็จมากมายยังเปลี่ยนไปทำเกมออนไลน์ด้วยเลย พอฐานหอคอยพัง ตลาดทั้งหมดจะหดตัวลงรอบด้าน ถ้าหนึ่งหรือสองบริษัทที่อยู่บนยอดหอคอยยัง เปลี่ยน แล้วตลาดทั้งหมดล่ะ?

“ดังนั้นอุตสาหกรรมที่ดีควรเป็นเหมือนพีระมิดหรือภูเขาน้ำแข็ง ปลายยอด ของพีระมิดหรือภูเขาน้ำแข็งที่อยู่เหนือทะเลคือส่วนที่สูงที่สุด 1% ที่จะได้ดื่มด่ำ กับความรุ่งโรจน์ ในขณะที่ฐานของพีระมิดหรือภูเขาน้ำแข็งที่อยู่ด้านล่างน้ำเป็น รากฐานสำคัญที่มีส่วนช่วยในการดำรงอยู่ของอุตสาหกรรม

“ปลายยอดจะคงอยู่ได้ยังไงถ้าฐานพังไปแล้ว

“ดังนั้นไม่ว่าปลายยอด 1% จะอยู่ดีกินดีหรือไม่ก็ไม่ได้เป็นตัวกำหนดสถานะ ของอุตสาหกรรม สิ่งที่กำหนดความอยู่รอดของอุตสาหกรรมจริงๆ คือดูว่าชั้นล่าง กับชั้นกลางจะอยู่รอดได้หรือเปล่า

“วงจรไม่จบสิ้นจะเป็นประมาณนี้

“ผู้พัฒนา: พวกเราต้องการให้คุณซื้อเกมแท้เพื่อเราจะได้พัฒนาเกมให้ดี ยิ่งขึ้น!

“ผู้เล่น: งั้นก็ให้ประสบการณ์การเล่นที่ดีที่สุดกับเราก่อน! ถ้าเกมคุณดีที่สุด จริงๆ เราจะเลิกซื้อเกมเถื่อนแล้วหันมาซื้อเกมแท้!

“ผู้พัฒนา: แต่พวกคุณต้องเลิกซื้อเกมเถื่อนและจ่ายเงินให้เราก่อน เราถึงจะ มอบประสบการณ์ที่ดีขึ้นให้พวกคุณได้!

“ผู้เล่น: ถ้างั้นก็ต้องให้ประสบการณ์ที่ดีที่สุดกับเราก่อน เราถึงจะเลิกซื้อเกม เถื่อน!

“ผู้พัฒนาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสร้างเกมออนไลน์

“ตลาดมาทางนี้ ผู้เล่นเลือกทางนี้กันเอง พวกเขาบอกว่าเปิดรับแค่เกม ออนไลน์กับเกมเถื่อนเท่านั้น เกมแท้ขอบาย เพราะงั้นเกมแท้จึงล้มหายตายจาก ไปอย่างที่พวกเขาต้องการ

“สำหรับผู้เล่นแล้ว แนวคิด ‘จ่ายให้กับสิ่งที่ดีพอเท่านั้น’ ไม่ใช่ปัญหาและไม่ ควรถูกตำหนิ แต่ใช้ได้กับตลาดที่ดีและมีระบบระเบียบแล้วเท่านั้น

“ถ้าตลาดเต็มไปด้วยการแข่งขันที่ไม่เป็นธรรม แนวคิด ‘จ่ายให้กับสิ่งที่ดีพอ เท่านั้น’ ก็จะหมายความว่านอกจากปลายยอด 1% ของผู้พัฒนาชั้นน้ำแล้ว ผู้พัฒนาเนื้อหาทั่วไปที่เหลืออีก 99% จะไม่ได้รับความเป็นธรรม ทั้งผู้ที่ลงแข่ง และผู้ที่ทำลายกฎของตลาดจะไปไม่รอด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน