ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 638

“ชีวิตไม่มีโอกาสที่สอง ถ้าอยากสัมผัสประสบการณ์ชีวิตทั้งสองแบบ คุณจะ ไม่ได้รับส่วนลดและต้องซื้อเกมทั้งสองเวอร์ชันในราคาเต็ม ราคารวมที่ต้องจ่ายคือ 29 + 99 = 128 หยวน ยืนยันการซื้อหรือไม่”

เหออันอ่านคำอธิบายอย่างละเอียด ก่อนจะอ้าปากเหวอด้วยความอึ้ง ในหัว มีเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด

หมายความว่าไง

เถิงต๋าทำบ้าอะไรเนี่ย

แม้เหออันจะเป็นนักออกแบบเกมมานานหลายปีและมีความรู้กว้างขวาง แต่ เขาก็ไม่เคยเห็นการวางราคาแบบนี้มาก่อน!

เกมอื่นๆ ที่มีระบบตัวเอกสองคนมักจะให้ผู้เล่นเลือกตัวละครที่ต้องการเล่น หลังเข้าเกมไปแล้ว

แต่เกมนี้ขายเวอร์ชันตัวเอกแยกกัน!

นอกจากนั้นสองเวอร์ชันนี้ยังวางราคาต่างกันด้วย เวอร์ชันหนึ่งราคาเจ็ดสิบ เก้าหยวน ส่วนอีกเวอร์ชันราคาแค่สิบเก้าหยวน ถูกกว่ากันเกือบสี่เท่า!

คิดว่าเกมเวอร์ชันคนจนมีเนื้อหามากกว่าเวอร์ชันคนรวยสี่เท่าเหรอ แน่นอน ว่าไม่!

ที่บ้าที่สุดคือการซื้อสองเวอร์ชันจะทำให้ไม่ได้ส่วนลด กลายเป็นว่าต้องจ่าย หนึ่งร้อยยี่สิบแปดหยวน ซึ่งสูงกว่าซื้อเวอร์ชันคนรวยอย่างเดียวถึงหกเท่า!

สำหรับเหออันแล้ว การวางราคาแบบนี้ถือว่าบ้ามากๆ สิบเก้าหยวนนั้นถูก เกินไป ส่วนหนึ่งร้อยยี่สิบแปดหยวนก็แพงเกินไป ขายสักประมาณเก้าสิบแปด หยวนน่าจะสมเหตุสมผลกว่า

กลยุทธ์การวางราคานี้เหมือนจะพยายามบีบให้ผู้เล่นซื้อแค่เวอร์ชันคนรวย

แถมคำอธิบายเกมก็ดูโหดร้ายมาก

เวอร์ชันคนรวยเหมือนจะใบ้กลายๆ ว่าจบไม่ค่อยดี แนะนำว่าคนรวยไม่ควร ซื้อ

นอกจากนั้นเวอร์ชันคนจนยังระบุตรงๆ เลยว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลง โชคชะตาได้ แสดงว่าจบไม่ดีเหมือนกัน ไม่แนะนำให้ซื้อทั้งคนรวยและคนจน

ก็แปลว่าทุกคนไม่ควรซื้อสิ จะบ้าเหรอ!

เหออันกดปุ่มซื้อโดยไม่ลังเล แพงแล้วไง ฉันดูเหมือนคนไม่มีเงินพอซื้อเกมร้อยยี่สิบแปดหยวนเหรอ ฉันซื้อเกมราคาเต็มก็ได้ เต็มใจด้วย! ฉันต้องเห็นให้ได้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในเกมเวอร์ชันคนจน!

เหออันเดาว่า ในเมื่อเกมใช้ระบบตัวเอกคู่และแบ่งเป็นสองเวอร์ชัน ทั้งสอง เวอร์ชันต้องมีความเชื่อมโยงกันแน่นอน ไม่แน่อาจจะมีฉากลับหรือตอนจบลับที่ จะเจอได้เฉพาะคนที่ซื้อสองเวอร์ชันเท่านั้น ยิ่งคิดเหออันก็ยิ่งรู้สึกว่าต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ถ้าทั้งสองเวอร์ชันไม่มีอะไรเชื่อมโยงกันเลยต้องเป็นปัญหาใหญ่แน่ เกมเมอร์จะที่ซื้อเกมโดยไม่คิดอะไรมีแค่ส่วนน้อย ส่วนใหญ่จะรอดูรีวิวกับ คอมเมนต์บนโลกออนไลน์ก่อน ถ้าเกมเมอร์ชุดแรกที่ซื้อเกมไปทั้งสองเวอร์ชันพบว่าไม่มีฉากหรือตอนจบลับ ย่อมต้องด่าเปิงแน่ และคนอื่นๆ ก็คงไม่มีใครอยากพลาดโง่ๆ แบบเดียวกัน ก่อนจะทันได้กดเข้าเกม เหออันก็พบว่าทฤษฎีสองในสี่ที่สอนบอสหม่าไปถูก เอามาใช้ในทางตรงกันข้าม เลือกกลยุทธ์การโปรโมตเหมาะกับเนื้อหาเกมมั้ย ไม่ เลือกแนวเกมที่มีส่วนแบ่งใหญ่ในตลาดมั้ย ไม่ ถ้าเป็นผู้พัฒนาเกมรายอื่น เหออันคงสรุปว่าเกมนี้เจ๊งตั้งแต่ยังไม่เข้าเกม เริ่ม มาก็ไปผิดที่ผิดทางแล้ว แล้วจะไปถึงปลายทางได้ยังไง แต่ในเมื่อคนทำเกมนี้คือบอสเผย เหออันจึงรู้สึกว่าตัวเองต้องเล่นเกมดูก่อน ถึงจะให้ข้อสรุปได้

ไม่แน่ บอสเผยอาจจะเซอร์ไพรส์ผู้เล่นในแบบที่ไม่มีใครคาดคิดด้วยการพลิก แนวทางเดิมๆ ใหม่หมด

เหออันเลือกเล่นเวอร์ชันคนรวยก่อน

…

หลังจากจอมืดไปครู่หนึ่ง เสียงผู้ชายก็ดังขึ้นเป็นภาษาอังกฤษเบาๆ

เสียงนั้นไม่ใช่การบรรยาย แต่เหมือนชายคนหนึ่งกำลังพึมพำกับตัวเอง

“พ่อของผมชอบเรียนรู้หลักคิดของวัฒนธรรมตะวันออกอันห่างไกล

“ไม่นานหลังผมเริ่มจำความได้ พ่อก็พร่ำสอนหลักคิดสองอย่างจากตะวันออก อย่างแรกคือ คนจนบ่มเล่ห์ คนรวยเจริญสติ อีกอย่างคือ ก่อนจะสอนให้รู้จักจารีต และความอาย ควรให้ได้กินอิ่มนุ่งอุ่นก่อน

“พ่อบอกว่า ในภาษาจีน ทั้งสองหลักคิดนั้นสั้นและเฉียบคม อุดมไปด้วย ความคิดและหลักปรัชญา

“แต่พอเอามาแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้วมอบความรู้สึกแบบเดียวกันไม่ได้

“พ่อบอกว่าสังคมเราปกครองด้วยกฎความอยู่รอดในป่า เราสูงส่งและ แข็งแกร่ง แต่ก็เพราะจุดนี้แหละที่ทำให้หลายคนคอยจับตามองรอคอยให้เราตก ลงมา

“พ่อบอกว่าห้ามเชื่อใจคนจน ห้ามเด็ดขาด

“เหมือนว่าสำหรับพ่อผมแล้ว เราเป็นมนุษย์คนละจำพวกกับพวกคนจนในชน ชั้นล่างของสังคม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน