ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
“อาจารย์เฉียวแน่ใจเหรอครับว่าจะไม่ปรากฏตัวในคลิปและไม่ใส่ชื่อลงใน รายชื่อผู้จัดทำ” จูเสี่ยวเช่อถาม
เฉียวเหลียงพยักหน้า “ใช่ ไม่ต้องใส่หรอกครับ สตูดิโอคุณมืออาชีพมากๆ ผม แค่แนะนำอะไรนิดหน่อย ไม่จำเป็นต้องยกความดีความชอบให้ผมเลย”
จูเสี่ยวเช่อส่ายหน้า “อาจารย์เฉียวถ่อมตัวเกินไปแล้วครับ คุณเป็นอัปโหลด มาสเตอร์รุ่นพี่ ทักษะในการควบคุมความคิดคนดูคือจุดแข็งของคุณ เวอร์ชันที่เรา ทำตอนแรกไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชมอยากดู พอเปลี่ยนตามคำแนะนำของคุณก็ดีขึ้นเยอะ เลยครับ
“แต่ถ้าคุณยืนยันไม่ให้ใส่ชื่อ พวกผมก็เคารพการตัดสินใจของคุณครับ”
เฉียวเหลียงแน่วแน่มาก “ขอบคุณครับ”
จูเสี่ยวเช่อลุกยืนขึ้น “โอเคครับ งั้นผมขอตัวกลับไปตัดต่อคลิปที่สตูดิโอก่อน ช่วงที่ผ่านมารบกวนคุณเยอะเลย ขอบคุณมากๆ เลยครับ!”
เฉียวเหลียงยิ้มตอบ “ถือเป็นความรับผิดชอบของผมด้วยเหมือนกัน ทุกคน ควรมีส่วนรับผิดชอบในการเปิดโปงบริษัทขยะแบบนี้!”
พอส่งจูเสี่ยวเช่อกลับ เฉียวเหลียงก็เข้าไปในร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูและนั่งลง ตรงที่ของตัวเอง
ช่วงที่ผ่านมา เฉียวเหลียงช่วยจูเสี่ยวเช่อทำคลิปเปิดโปงห้องสารก่อมะเร็งของ บริษัทจู้เจีย แต่เขาก็ไม่ยอมปรากฏตัวในคลิป มีส่วนร่วมในการถ่ายทำ และเอาชื่อ ขึ้นในรายชื่อผู้จัดทำ
ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะเฉียวเหลียงพบว่าเฟยหวงสตูดิโอนั้นมืออาชีพมาก ทั้ง อุปกรณ์และเทคนิคการถ่ายทำ ทุกด้านเหนือกว่าอัปโหลดมาสเตอร์อย่างเขา หลายขุม จนไม่รู้ว่าจะเข้าไปช่วยตรงไหน
แต่แผนดั้งเดิมของเฟยหวงสตูดิโอก็มีปัญหาอยู่บ้าง
เฟยหวงสตูดิโอเคยทำคลิปสั้น สารคดี และหนังมาก่อน จึงทำเนื้อหาเน้นไป ในทางรวบรัดและมีประสิทธิภาพ วิธีเล่าเรื่องอยู่ในจุดสูงสุดโดยไม่ต้องสงสัย
แต่หัวข้อคลิปรอบนี้จริงๆ แล้วคล้ายกับเป็นการประเมินและเสนอความ คิดเห็น จึงต้องดูเรื่องระดับการยอมรับของผู้ชมด้วย ซึ่งแผนเดิมของเฟยหวง สตูดิโอไม่ได้พิจารณาตรงจุดนี้
ตอนเฉียวเหลียงทำคลิป เขาจะคำนึงถึงความรู้สึกของผู้ชม สื่อสารทัศนคติ ออกไปในระดับที่ยอมรับได้ และสะท้อนถึงใจทุกคน
ดังนั้นเฉียวเหลียงจึงแค่แก้รายละเอียดบางอย่างเพื่อให้คลิปมีเหตุผลมากขึ้น บนพื้นฐานของการเปิดเผยข้อเท็จจริงอย่างเป็นกลาง
มีอาสาสมัครจากทั่วประเทศ ทีมงานจากเฟยหวงสตูดิโอติดต่อบริษัททดสอบ มืออาชีพแล้วบินไปถ่ายคลิป ฟุตเทจทั้งหมดจะนำมาตัดต่อและปล่อยภายในสาม ถึงสี่วันหลังถ่ายทำเสร็จ
เฉียวเหลียงไม่รู้จะทำอะไรต่อหลังช่วยทำคลิปเสร็จ
ตอนแรกเขาอยู่จิงโจวต่อเพราะตั้งใจจะไตร่ตรองดูว่าคลิปโฮสเทลเขย่าขวัญ ขาดอะไรไป
แต่คิดอยู่นานก็ไม่พบอะไรเลย
เขาได้ยินว่าเกมดิ้นรนออกวางขายแล้ว จึงลองไปเล่นดู แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำ คลิปใหม่ยังไงดี แถมโพสต์เว่ยป๋อของออฟฟิเชียลก็ดักทางไว้อีก
หายนะชัดๆ!
เฉียวเหลียงอยากถามบอสเผยมากว่า เขายอมไม่ทำคลิปซีรีส์ผลงานเทพสร้าง อธิบายเกมดิ้นรนแล้วแท้ๆ แต่ทำไมยังไม่รู้ว่าคลิปโฮสเทลเขย่าขวัญขาดอะไรไป อีก!
ไม่รู้ทำไม เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองโดนหลอกอยากบอกไม่ถูก
ถ้าไม่ใช่เพราะเฉียวเหลียงเชื่อมั่นในตัวบอสเผยหมดทั้งใจ เขาคงคิดว่าบอส เผยเป็นคนขี้โกหกไปแล้ว
เขาเปิดกลุ่มแฟนคลับดูว่าทุกคนคุยอะไรกันอยู่
“อาจารย์เฉียว รีบโผล่หัวมาเร็ว! เกิดเรื่องแล้ว มีคนแย่งหม้อข้าวนาย!”
“ดูโพสต์เว่ยป๋อนี้สิ กำลังเป็นกระแสบนโลกออนไลน์เลย!”
“เหออันนี่ดังมั้ย”
“ไม่ใช่แค่ดังนะ แต่เป็นยอดสุดของวงการเกมสแตนด์อโลนจีน เกมเจ้าของ ที่ดินก็เขานี่แหละเป็นคนสร้าง! บอสใหญ่ขนาดนั้นออกมาตีความเกมเถิงต๋าเอง เลย ฉันว่าอาจารย์เฉียวน่าจะเสียงานแล้วล่ะ”
“เถิงต๋าดังใหญ่แล้ว!”
“ฉันว่าก็ปกติ ทางออฟฟิเชียลเล่นให้คนออกมาอวยเกมกันขนาดนั้น มีนัก ออกแบบเกมรุ่นใหญ่มาชมนิดหน่อยก็ไม่ได้แปลกอะไร”
“นิดหน่อย? ยาวเป็นพืดขนาดนั้น แกบอกว่านิดหน่อยเรอะ!”
เฉียวเหลียงอึ้งไปเมื่อเห็นการถกเถียงอย่างร้อนแรงของแฟนคลับ
อะไรกัน
หมายความว่าไงที่บอกว่าฉันโดนแย่งหม้อข้าวไป
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี