เข้าสู่ระบบผ่าน

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 83

“เข้ามาเลยครับ เชิญนั่งก่อน”

เผยเชียนเชิญจางหยวนนั่งตรงโซฟาตัวข้างๆ อย่างสุภาพ เลขาซินยกชามาเสิร์ฟแล้วออกจากห้องไป

หม่าหยางเองก็ออกจากห้องรับแขกไปเช่นกัน ปล่อยให้เผยเชียนกับจางหยวนคุยกันตามลำพัง

จางหยวนเหลือบดูสิ่งรอบกายด้วยหางตา

ทุกอย่างโคตรหรูเลย!

พอได้เห็นชุดของบอสกับการตกแต่งภายในบริษัท จางหยวนก็ตระหนักว่าเขาไม่สามารถประเมินราคาของทุกชิ้นที่เห็นได้เลย!

รู้สึกแค่ว่าทุกอย่างน่าจะแพงมากๆ!

เผยเชียนยิ้มอย่างเป็นกันเอง “ไม่ต้องเกร็งนะครับ ทำตัวตามสบาย ไม่ต้องเป็นทางการมากก็ได้ เชิญดื่มชาก่อนครับ”

จางหยวนพยายามเก็บอาการ แต่ท่านั่นอันอยู่ไม่สุขของตัวเองกลับทำลายความพยายามนั้นไป

เผยเชียนครุ่นคิดว่าจะเปิดบทสนทนาอย่างไรดี

หม่าหยางเล่าให้เขาฟังว่าหนุ่มหน้าเหลี่ยมสุดกระฉับกระเฉงพูดติดสำเนียงทางตะวันออกเฉียงเหนือที่นั่งตรงข้ามคนนี้เชี่ยวชาญเรื่องอุปกรณ์ดิจิทัลและฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์มาก

นอกจากนั้นแล้วก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคนคนนี้อีก

เผยเชียนต้องรู้ให้ได้ว่าอีกฝ่ายมีพรสวรรค์อื่นนอกเหนือจากความรู้เรื่องการประกอบคอมพิวเตอร์ซ่อนอยู่หรือเปล่า สมมติว่าถ้าอีกฝ่ายดันเก่งเรื่องการตลาดและรู้วิธีจัดการธุรกิจ เผยเชียนคงไม่มีวันรับเข้ามาทำงานแน่

ก่อนอื่นน่าจะต้องเริ่มด้วยเรื่องการประกอบคอมพิวเตอร์

เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามออกไป “ถ้าจะประกอบคอมพ์ในฝันสักเครื่องให้สามารถเล่นเกมฟอร์มยักษ์ต่างๆ ในตลาดตอนนี้ได้ลื่นๆ คุณคิดว่าสเป็กที่เหมาะสมจะต้องประมาณไหน ราคาเท่าไหร่ถึงจะเหมาะสุด”

เขาหยุดคิดก่อนจะพูดเสริม “จุดประสงค์หลักคือให้เล่นเกมได้ลื่นๆ คุณจะเพิ่มลูกเล่นการตกแต่งภายนอกเสริมไปด้วยก็ได้ แต่อย่าให้เว่อร์เกินไปก็พอ”

คอมพิวเตอร์ประกอบปกติแล้วจะราคาประมาณหกถึงเจ็ดหมื่นหยวน

แต่ด้วยระบบที่ซับซ้อน คอมพิวเตอร์ที่ใช้งานได้มากกว่าการเล่นเกมทั่วไปอาจผิดกฎของระบบถ้าเอาไปใช้ในร้านอินเทอร์เน็ต

โซนทำงานที่เผยเชียนจัดให้พนักงานมีทั้งโต๊ะทำงานอย่างดี เก้าอี้เกมมิ่งสุดแพง คอมพิวเตอร์สเป็กสูง หน้าจอคู่ที่มาพร้อมอัตราการรีเฟรชการแสดงผลสูง รวมถึงคีย์บอร์ดกลไก… ทั้งชุดราคาประมาณสองหมื่นหยวน

ระบบไม่อนุญาตให้ใช้จ่ายสูงเกินกว่าที่กำหนดไว้ได้

จริงๆ แล้วเผยเชียนจะเอาคอมพิวเตอร์แบบเดียวกับที่ออฟฟิศใช้ไปลงที่ร้านอินเทอร์เน็ตก็ได้

แต่คอมพิวเตอร์สำหรับใช้ภายในออฟฟิศที่เลขาซินซื้อมาเป็นรุ่นสำหรับทำงาน เหมาะกับการนำไปใช้ในสำนักงาน รูปลักษณ์ภายนอกของรุ่นนี้ค่อนข้างเรียบ ไม่เหมาะที่จะนำไปใช้งานในร้านอินเทอร์เน็ต นอกจากนี้ยังไม่ตรงกับรสนิยมของลูกค้าที่จะมาใช้บริการด้วย

ดังนั้นเผยเชียนจึงอยากฟังความคิดเห็นของจางหยวน

จางหยวนตระหนักแล้วว่าอีกฝ่ายอยากใจตนมาประกอบคอมพิวเตอร์ให้!

เหมือนว่าตำแหน่งผู้จัดการห้องการ์ดจอก็พอจะมีประโยชน์บ้าง

เขาคิดอยู่พักหนึ่ง ตั้งแต่ที่มองแวบแรกก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าไม่ติดขัดเรื่องเงิน

โน้ตบุ๊กเครื่องที่วางอยู่บนโต๊ะดูเหมือนจะเป็นโน้ตบุ๊กเกมมิ่งสเป็กสูงของ Alienware ราคาในตลาดน่าจะมากกว่าหมื่นหยวน

หมายความว่า…

โน้ตบุ๊กเกมมิ่งเครื่องเดียวยังตอบสนองความต้องการของบอสไม่ได้ เขาอยากได้คอมพิวเตอร์สเป็กสูงประกอบเองเพิ่มด้วย!

แต่บอสไม่รู้เรื่องการประกอบคอมพิวเตอร์มากนัก กลัวว่าจะโดนคนที่ร้านขายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หลอกเอา

เลยมาเจอฉันในห้องการ์ดจอแล้วเสนอเงินสามพันหยวนให้มาช่วยประกอบคอมพ์ให้

ใช่ น่าจะเป็นแบบนี้แหละ

บอสน่าจะอยากให้ประกอบมาไว้เล่นเกมเป็นหลัก คงจะให้ความสำคัญเรื่องการใช้งานมากกว่าความหรูหรา

จางหยวนประมวลข้อมูลอย่างรวดเร็ว

คอมพ์ประกอบที่เหมาะที่สุดหรือ…ไม่ใช่เรื่องยากอะไร เขาบอกได้ทันทีว่าต้องใช้อะไรบ้าง ราคาเท่าไหร่

แต่ก็ยังติดอยู่เรื่องหนึ่ง

เขาไม่แน่ใจว่าจะต้องเอาอกเอาใจคนตรงหน้าหรือเปล่า

จางหยวนไม่คิดจะหลอกอีกฝ่าย

พอเตรียมรายการชิ้นส่วนให้ บอสคงจะหาคนมาตรวจอีกรอบ คงจะไม่ดีสำหรับเขาเท่าไหร่ถ้าจะไปหลอกบอส

ดังนั้นเขาต้องประกอบคอมพิวเตอร์ระดับเทพโดยคุมราคาให้สมเหตุสมผล เพื่อที่บอสจะได้ไม่รู้สึกเสียดายเงินสามพันหยวนที่จะให้เป็นค่าตอบแทน!

จางหยวนรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ถ้าจะรับค่าตอบแทนมาสามพันหยวนแลกกับแค่ประกอบคอมพิวเตอร์ให้

ก็อย่างที่มีคนเคยพูดไว้…ยิ่งมีเพื่อนเยอะ ก็ยิ่งมีตัวเลือกเยอะ

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี