ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 85

ถึงจางหยวนจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้ แต่เขาก็พอจะรู้ว่าอะไรเหมาะไม่เหมาะ

ทำเลเป็นสิ่งสำคัญในการตั้งร้าน

พวกพื้นที่ที่เป็น ‘ทำเลทอง’ สามารถเรียกค่าเช่าได้หกถึงเจ็ดหยวนต่อตารางเมตรต่อวัน ทำไมน่ะเหรอ

ก็เพราะทำเลมันดียังไงล่ะ!

ถ้าทำเลดี สภาพแวดล้อมก็ดี คนก็พลุกพล่าน เปิดร้านอะไรก็มีกำไรแน่นอน

กลับกัน ถ้าทำเลไม่ดีก็จะไม่ค่อยมีคน ต่อให้ร้านดีแค่ไหนใครมันจะดั้นด้นมาจนถึงที่กัน

ดังนั้นทำเลที่ดีที่สุดคือย่านธุรกิจดังๆ โดยเฉพาะพวกห้างใหญ่ๆ

ทำเลใกล้มหาวิทยาลัยก็ค่อนข้างดี

แต่ทำเลของหม่าหยางตั้งอยู่ในย่านธุรกิจธรรมดาทั่วไป แถมยังอยู่ห่างจากห้างไปหนึ่งถนน รอบๆ เงียบเชียบ ไม่มีอะไรให้ดู คนก็ไม่มี!

ค่าเช่าสามจุดห้าหยวนต่อตารางเมตรต่อวันถือว่าไม่ได้แพงเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้เรียกว่าคุ้ม!

ระหว่างที่กำลังคิด จางหยวนก็นึกลังเลว่าควรจะบอกความเห็นของตัวเองออกไปดีไหม

ถึงอย่างไรเขาก็เป็นเด็กใหม่ ถ้าพูดโพล่งออกไปคงจะดูไม่เหมาะสม

แต่ถ้าไม่ยอมพูดแล้วร้านเจ๊งขึ้นมา… ทีนี้จะโทษใครดี

จางหยวนคิดหนัก

“โอเค ก็ไม่เลวนะ เอาตรงนี้แหละ!” เผยเชียนตัดสินใจทันที

จางหยวน “…”

เขาไม่ต้องคิดอะไรต่ออีก

ในเมื่อบอสเผยตัดสินใจไปแล้ว ถ้าเขาไปติติงทำเลตรงนี้เข้าอาจเป็นการสร้างปัญหาให้ตัวเองได้

จางหยวนได้แต่ปิดปากเงียบ

“มีผังของตึกนี้มั้ย” เผยเชียนถาม

“มีครับๆ!” หม่าหยางรีบคลิกเมาส์เปิดผังของตึก “นี่ครับ”

เผยเชียนมองดู ตึกนี้มีพื้นที่สามพันตารางเมตร ไม่ได้ถือว่าเล็กอะไร

จริงๆ แล้วขนาดเท่าๆ พื้นที่สำนักงานที่เช่าเปิดบริษัทเถิงต๋าเลยด้วยซ้ำ

แต่ตึกที่ว่าแบ่งออกเป็นสองชั้น กว้างชั้นละหนึ่งพันห้าร้อยตารางเมตร

“ผมจะอธิบายแผนคร่าวๆ ให้ฟังว่าจะทำอะไรกับที่ตรงนี้ พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกคุณสองคนจะเป็นคนดูแล

“บริการอินเทอร์เน็ตจะเป็นแค่หนึ่งในบริการของร้านเรา ลงคอมพิวเตอร์แค่ห้าสิบเครื่อง ถ้ามีลูกค้ามามากกว่าห้าสิบคนให้ต่อคิวรอ

“ราคาก็…ชั่วโมงละสิบหยวน แพงไปรึเปล่า

“ผมอยากได้บาร์ด้วย ขายทั้งเครื่องดื่มทั่วไปและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เอาตามที่บาร์ทั่วไปมี จางหยวน คุณชงเหล้าเป็นใช่ไหม ร้านไม่น่าจะมีลูกค้าเยอะ ถ้าไม่มีอะไรทำก็โชว์สกิลชงเหล้าให้พวกเขาแล้วกัน ไม่งั้นเดี๋ยวคุณจะเบื่อเอา

“เผื่อที่ข้างๆ บาร์ไว้รับแขกด้วย ตอนกลางวันอาจจะเป็นคาเฟ่เปิดเพลงเบาๆ ฟังสบายให้ลูกค้าเข้ามาดื่มชา เล่นบอร์ดเกม ตอนกลางคืนก็เปลี่ยนเป็นผับ จางหยวน คุณเป็นนักร้องนี่ ถ้าฟีลได้ก็เปิดเวทีโชว์สักสองสามเพลงเลยนะ

“แล้วก็เว้นที่ไว้วางหนังสือด้วย สั่งหนังสือออนไลน์ไม่ก็จากร้านหนังสือ ถ้าลูกค้าไม่มีอะไรทำระหว่างพักผ่อนหย่อนใจตอนดื่มกาแฟ จะได้ไปหยิบหนังสือมาอ่านให้ตัวเองฟีลกู๊ดขึ้นมา

“แล้วก็เสิร์ฟอาหารไปเลยสามมื้อ! แต่ก่อนตรงนี้ทำเป็นภัตตาคารนี่ น่าจะมีเครื่องครัวอยู่ครบใช่มั้ย แต่ไม่ต้องใช้ของเก่าที่ติดมานะ ผมอยากได้ของใหม่หมด

“ไปค้นเน็ตหาเชฟมืออาชีพมาสักคน ไม่เอาเป็นอาหารฝรั่งเศส อาหารญี่ปุ่น หรืออาหารอะไรหรูๆ นะ เอาเป็นอาหารง่ายๆ นี่แหละ! แบบไข่ผัดมะเขือเทศ หมูเส้นผัดเปรี้ยวหวาน ผัดกะหล่ำอะไรงี้

“เมนูไม่ต้องมีเยอะมากนะ สักเดือนละสิบเมนูก็พอแล้ว ถ้าพวกคุณคิดว่าเมนูเริ่มน่าเบื่อแล้วก็ค่อยเปลี่ยนเป็นเดือนๆ ไป

“ราคา…ตั้งให้แพงกว่าร้านอื่น เพราะเชฟของเราฝีมือดี! แต่ให้แพงเกินไปก็ไม่ดี ตั้งราคาให้สูงกว่าสักสามสิบเปอร์เซ็นต์ก็พอ

“พื้นที่ชั้นสองเอาไว้ขายของ ขายพวกอุปกรณ์เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ เมาส์ แป้นพิมพ์ จอยเกม อะไรพวกนี้ เอาเป็นของแบรนด์นำเข้าด้วย! ผมไม่อยากได้กำไรกับตรงนี้มาก ขอแค่คืนทุนได้ก็โอเคแล้ว

“ข้างๆ ทำเป็นโซนดูหนังขนาดย่อมแล้วกัน ทำเหมือนเป็นโรงหนังส่วนตัว มีที่นั่งสักสิบที่น่าจะพอ

“เอ่อ คร่าวๆ ก็ประมาณนี้

“ถึงร้านเราจะเล็ก แต่ก็มีทุกอย่างที่ลูกค้าต้องการ ยอดเยี่ยมไปเลย!

หม่าหยางรีบจดตามยิกๆ

ส่วนจางหยวนตะลึงงันไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน