ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 30
“ ไปนะธาน อ้อ แพรลืมบอกธานไปเรื่องหนึ่ง ”
ปณิธานเลิกคิ้ว
“ เรื่องอะไรเหรอ ”
เธอจ้องเขาอยู่ชั่วอึดใจแล้วยิ้มหวาน แต่กลับเอ่ยคำพูดที่เชือดเฉือนใจเขาที่สุด
“ ขอบคุณที่ทิ้งแพรไป เพราะแฟนใหม่ดีมาก ดีจริงๆ ดีที่สุด และแพรขอให้ธานมีความสุขกับการกระทำของตัวเองนะ ” แล้วเธอก็เดินไปขึ้นรถคันหรูอย่างเริงร่า ทิ้งให้เขายืนเหี่ยวแห้งตากแดดอยู่ตรงนั้น
ปณิธานหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้าเหลือเกิน
ใช่ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันมาจากการกระทำของเขาทั้งนั้น
เขาทำตัวเอง เลือกเอง จะโทษใครได้...
ส่วนติณภพนั้นเมื่อขึ้นรถเรียบร้อยเขาก็หันมาถามหญิงคนรัก
“ ทำไมไม่บอกว่าเป็นแฟนเก่า มันคือไอ้คนที่ทิ้งแพรให้นั่งเมาข้างถนนคืนนั้นใช่ไหม ” แพรวาพยักหน้าหงึกหงัก
“ ใช่ค่ะ ”
“ ลงไปซัดหน้ามันสักทีดีไหม ”
“ อย่านะคะ พระเอกของแพรไม่ต้องลงมือให้แปดเปื้อนหรอก ตอนนี้ชีวิตเขาก็คงไม่ได้มีความสุขเท่าไหร่ ที่รักก็เห็นสภาพของเขาแล้วนี่คะว่าโทรมแค่ไหน ”
“ แต่มันทำให้แพรต้องเจ็บ ”
“ แล้วถ้าเขาไม่ทิ้งแพรวันนั้น แพรจะได้มีวันนี้เหรอคะ”
เธอแย้ง ทำให้เขายิ้มออกมา
“ นั่นสินะ ไอ้หมอนั่นมันก็มีข้อดีเหมือนกัน ถ้ามันไม่ทิ้งแพร แพรก็ไม่ได้เจอผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกคนนี้หรอก ”
เธอหัวเราะพรวดออกมาทันที
“ คนหลงตัวเอง ”
“ ไม่ได้หลงตัวเองอย่างเดียวนะ หลงเมียด้วย ”
“ หลงเมียน่ะดีแล้ว ได้ดีทุกคนนะคะ ”
เธอว่าก่อนหยิบกาแฟขึ้นมาดูด แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเขาไม่ยอมออกรถ แล้วก็ถึงบางอ้อเมื่อเขาดึงมือเธอไปวางที่เป้ากางเกงอันนูนตุง
“ อะไรคะคุณติณ ทำไมแข็งแบบนี้ ”
“ ไม่รู้สิ สงสัยเพราะได้ยินคำชมของแพรมั้ง หรือไม่งั้นก็เพราะรอยยิ้มหวานๆ ”
“ ไม่ต้องเลยนะ ”
“ แพรก็รู้นี่ว่าแค่ผมเห็นแพร แค่ได้มองเท่านั้นมันก็แข็งแล้ว ”
“ แต่นี่มันบนถนนนะคะ ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ค่ำคืนนั้น