ค่ำคืนนั้น

โปรย : จากความพลาดพลั้งในคืนรวดร้าวและเหน็บหนาว จากชายแปลกหน้าที่วันไนท์แสตนด์ด้วย สู่ความเป็นเลขาของท่านประธาน จากเรื่องคืนนั้น มันจะไปจบลงที่ตรงไหน ออฟฟิศจะลุกเป็นไฟก็งานนี้ ! “ ผมไม่อนุมัติให้ลาออก ” แพรวาหันขวับไปมองก็เจอร่างสูงใหญ่อยู่ตรงนั้น ท่านประธานติณภพ ! เธอลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้คล้ายจะเป็นการตั้งรับหรือไม่ก็ป้องกันตัวอัตโนมัติ เขาเดินเข้ามาหยิบเอกสารบนโต๊ะที่เธอพึ่งจะเขียนเสร็จขึ้นมาฉีกทิ้ง เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจ “ ท่าน ! ” เขาจ้องเขม็งมาที่เธอ ดวงตาดุดันมันแข็งกร้าวจนทำให้ต้องก้มหลบ เลยไม่ทันเห็นว่าเขาสาวเท้ามาประชิดตัวอย่างรวดเร็ว สองแขนแข็งแรงตวัดรอบเอวของเธอแล้วดึงเข้าไปสู่แผงอกกว้างก่อนตวาดออกมา “ ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ ! ” คำพูดนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดีว่าอะไรๆ ที่เธอฟุ้งซ่านมันผิดหมด เขาจำเธอได้แน่แล้ว เธอรีบยกมือตะครุบปากเขาไว้อย่างลืมตัว “ ชู่ววว จะเสียงดังทำไมคะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน ” เสียงกระซิบกระซาบและท่าทีตื่นกลัวของเธอเรียกยิ้มร้ายจากริมฝีปากได้รูปราวกับกำลังสนุกนักหนา “ จะฟันผมแล้วทิ้งหรือไง ” “ แล้วท่านต้องการอะไรคะ ” “ รับผิดชอบผมสิ ” “ ยะ... ยังไง ” เขาโน้มตัวลงไปจรดริมฝีปากระหว่างต้นคอและใบหูขาว พ่นลมอุ่นร้อนลงตรงผิวอ่อนบางนั้นเบาๆ พลางกระซิบบอก “ เรื่องแรก เป็นเรื่องที่เร่งด่วนมากจริงๆ ” พูดพลางเลื่อนมือจากเอวไปยังสะโพกอวบใหญ่แล้วดึงเข้าหาตัว เธอรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเป็นลิ่มลำนูนตุงกดทับลงมาบนหน้าท้อง “ คุณทำผมมีอารมณ์ คุณต้องรับผิดชอบ ”