คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 36

แน่นอนว่าไม่มีเวลาอยู่แล้ว

ในบ้านยังมีคนแก่ที่บาดเจ็บอยู่หนึ่ง เด็กน้อยอีกหนึ่ง เธอจะวางใจแล้วไปกินข้าวกับคนอื่นได้ที่ไหนกัน

เธอปฏิเสธไป จากนั้นก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมเลิกงานกลับบ้าน

สถานการณ์ในบ้านของเธอ คนในแผนกศัลยกรรมต่างก็เข้าใจดีทั้งนั้น หัวหน้าพยาบาลก็บอกไว้แล้วเหมือนกัน ถ้ามีเรื่องอะไร หมอคนอื่นในโรงพยาบาลไม่สามารถทำได้ ก็จะโทรศัพท์หาเธอ

คิดๆดูแล้วก็ใช่ ถ้าจู่ๆถูกเรียกมาที่โรงพยาบาลกลางดึกกลางดื่น ทิ้งคนที่พิการครึ่งซีกหนึ่งคน กับเด็กอีกหนึ่งคนไว้ที่บ้าน เธอวางใจลงไม่ได้จริงๆ

เธอไปรับมู่มู่ก่อน เด็กน้อยช่างพูดที่พอเห็นหม่ามี๊ก็ตื่นเต้นดีใจก็เริ่มการแสดงของเธออยู่ที่เบาะหลัง เด็กคนไหนฉี่ราดกางเกง ใครทำน้ำซุปหกตอนกินข้าว แล้วก็ใครที่ไม่นอนกลางวันแถมยังดึงผมหางเปียของเธออีก

เวลาส่วนใหญ่ ไป๋ซีเยว่ก็ล้วนแต่เป็นผู้ฟัง พูดตามจริง ทำงานยุ่งที่โรงพยาบาลมาตลอดทั้งวัน เธอก็เหนื่อยจนแสดงอารมณ์อะไรออกมาไม่ไหวแล้ว การที่จะคาดหวังให้เธอพูดจาฉะฉานกับมู่มู่ด้วยความดีอกดีใจนั้น มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน

แต่ไป๋ซีเยว่จะเพิ่มคำเสริมน้ำเสียงลงไประหว่างการสนทนากันของทั้งสองคนอย่างเหมาะสม

“ว้าว！”

“ฮ่าๆ！”

“อย่างนั้นเหรอ?”

“อื้อ”

หลอกมู่มู่ว่าไม่มีปัญหา

ทั้งสองคนกลับมาถึงบ้าน ลงจากรถ มู่มู่อ้าสองแขนจะให้เธออุ้ม

ไป๋ซีเยว่อุ้มเธอลงจากรถ วางไว้บนพื้นไปตรงๆ

มู่มู่ไม่เต็มใจ กอดขาของเธอ“อุ้มๆ！หม่ามี๊อุ้ม！”

มู่มู่หนักหนึ่งกิโลครึ่งแล้ว ทั้งตัวมีแต่เนื้อล้วนๆ อุ้มไปสักพักจะรู้สึกหนักแขน ตอนผ่าตัด ไป๋ซีเยว่ก็ใช้เรี่ยวแรงพลังงานที่แขนมากเกินไปแล้ว เหนื่อยจนสภาพเป็นแบบนี้ ตอนกินข้าวเธอยังไม่อยากจะถือตะเกียบเลยด้วยซ้ำ

เธอคว้ามือที่จ้ำม่ำของมู่มู่ พร้อมกับพูดปลอบเธอ“หม่ามี๊จูงมู่มู่ ดูว่าจะบินขึ้นมาได้ไหม?”

“เริ่มแกว่ง！”

มู่มู่ถูกเบี่ยงเบนความสนใจทันที วิ่งเตาะแตะตามไป๋ซีเยว่ไป

ไม่มีทางบินขึ้นมาได้อยู่แล้ว แถมยังทำให้มู่มู่เหนื่อยจนหายใจหอบหืดอีกด้วย

คุณหวางพูดขึ้น“พี่จางคนนี้ไม่เลวเลยจริงๆ ดูแบบนี้ จี้เหลียนเฉิงเองก็ไม่ผิดเหมือนกัน”

ไป๋ซีเยว่หันมองเธอด้วยความสับสนงุนงง“คำพูดนี้ของแม่หมายความว่ายังไง?”

คุณหวางพูดด้วยน้ำขึ้นเบาๆ“แม่ฟังความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของพี่จางแล้ว สามีเก่าของลูกก็ไม่ได้ปล่อยวางลูกมาโดยตลอดเลยนะ”

ไป๋ซีเยว่หลุดอุ๊ฟออกมา“เป็นไปได้ยังไงคะ คนเขาพูดอะไรออกมา ก็เกรงใจทั้งนั้น แม่อย่าคิดเองเออเองมั่วซั่วสิคะ”

คุณหวางพูดถามขึ้น“แบบนี้เหรอ?”

ไป๋ซีเยว่เดินตรงไปที่ห้อง“แล้วให้เป็นแบบไหนล่ะคะ?”

คุณหวางส่ายหัว ถอนหายใจออกมา

กว่าจะกล่อมมู่มู่จนหลับไปแล้ว ไป๋ซีเยว่อาบน้ำเสร็จออกมา พบว่าโทรศัพท์กำลังดังอยู่ เธอรีบรับทันที

พี่จางเป็นคนโทรมา

เสียงของเธอรีบร้อนอย่างมาก“คุณหมอไป๋ รบกวนคุณแบบนี้อาจจะเสียมารยาทไปสักหน่อย แต่ว่า คุณได้โปรดไปดูคุณชายน้อยที่หมิงเยว่เซวียนให้หน่อยได้ไหมคะ? เขาดื่มจนเมาไปแล้ว อาซงไปทำธุระข้างนอก ฉันไปดูแล……คุณก็น่าจะรู้ ว่าเขาดื่มจนเมาแล้ว ไม่ให้ใครเข้าใกล้ตัว ฉันวางใจไม่ลงจริงๆ คุณเป็นหมอด้วย ดังนั้น คุณหมอไป๋ ถือว่าฉันขอร้องคุณนะคะ คุณช่วยไปดูคุณชายน้อยสักหน่อยนะคะ”