ขมังเวทย์สวิงกาม (โดนของ) นิยาย บท 2

โดนของ

(ขมังเวทย์สวิงกาม)

4P

ที่สนามบาสฯ ในอำเภอแห่งหนึ่ง

“ทำอะไรอยู่จ๊ะหมวย… ”

‘ชมพู่’ หญิงสาวหน้าตาสะสวย ผิวขาว อวบอัด ทรวดทรงเซ็กซี่สะดุดตาชาย เจ้าของร้านเสริมสวยในตลาด ร้องทัก ‘หมวย’ สาวน้อยวัยยี่สิบปีที่กำลังยืนมองหนุ่มๆ เล่นบาสเกตบอลกันอยู่กลางสนาม

“คะ… ”

คนที่กำลังใจลอยถึงกับสะดุ้ง เสียงดังฉุดหล่อนออกจากภวังค์ และมันทำให้ชมพู่ตกใจ เมื่อหมวยหันมาพร้อมกับน้ำหยาดน้ำตาคลออยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง

“อ้าว… ร้องไห้ทำไมจ๊ะหมวย… ”

หัวคิ้วของชมพู่ชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย

“หนูเพิ่งอกหักค่ะ… ”

หมวยสารภาพออกมาตามตรง ตอนนี้ใจยังปวดแปลบไม่หาย หลังจากเดินเข้าไปสารภาพรักกับหนุ่มคนหนึ่งเมื่อสองวันก่อน… แล้วได้คำตอบว่า

‘ผมมีแฟนแล้วครับ’

ไอ้หนุ่มที่กำลังเป็นที่หมายปองของสาวๆ… ตอบเพียงสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเย็นชาแล้วหันไปเล่นบาสฯ ต่อโดยไม่ไยดีต่อความรู้สึกของคนแอบรัก

หนุ่มคนนั้นทำราวกับว่าหมวยเป็นอากาศธาตุหรือฝุ่นละอองไร้ค่า ทั้งที่หล่อนก็ทั้งสวยและเซ็กซี่

“อ๋อ… ไอ้หนุ่มที่สวมเสื้อเบอร์แปดนั่นใช่ไหม”

ชมพู่มองไปยังกลางสนาม คนนี้หล่อนแอบเล็งอยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่เคยได้กิน

“จ้ะพี่พู่… คนนี้แหละ… ”

หมวยตอบ เรียกชมพู่สั้นๆ ว่า ‘พี่พู่’ จนติดปาก เพราะร้านของหล่อนก็อยู่ในตลาด ใกล้กับบ้านของหมวยที่เป็นร้านขายของชำ

“อ๋อ… คนนี้ชื่ออาร์ท เท่าที่พี่เห็นก็ยังไม่มีแฟนนี่นา… ทุกครั้งที่มาเล่นบาสฯ ก็ไม่เห็นว่าจะมีแฟนมาด้วย”

ชมพู่ช่างสังเกตเพราะว่าแอบมองอาร์ทอยู่เงียบๆเช่นกัน เป็นธรรมดาของผู้ชายหล่อที่มักจะมีผู้หญิงมาให้ความสนใจ ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่

อาร์ทเป็นลูกชายเจ้าของร้านขายมอเตอร์ไซค์ในตลาด เป็นลูกคนเดียว ฐานะทางบ้านร่ำรวย

“ท่าทางจะรักเดียวใจเดียวเสียด้วยสิ ไม่งั้นคงไม่บอกกับหมวยตรงๆ ว่ามีแฟนแล้ว… ว่าม๊ะ… ”

ชมพู่สรุปให้เสร็จสรรพ ชุมชนนี้ไม่ได้กว้างใหญ่อะไรนัก ผู้คนจึงรู้เห็นความเป็นไปของกันและกัน

“ก็น่าจะใช่จ้ะ… เพราะเขาบอกเองว่ามีแฟนแล้ว หมวยงี้หน้าแตกยับเลยจ้ะพี่พู่… ”

นึกแล้วยังเจ็บไม่หาย