ขมังเวทย์สวิงกาม (โดนของ) นิยาย บท 1

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

ปฐมบทของความมันส์

ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงปลัดขิกขยับเข้าออก ไม่หยุด

“งืออออ… มะ… ไม่ไหวแล้ว… ”

ใบหน้าของหมวยเหยเก ริมฝีปากห่อรัดเป็นวง ขบกรามเพื่อข่มกลั้นความซ่านเสียวเหมือนจะทนไม่ไหว จอมขมังเวทย์ยิ่งได้ใจ ค่อยๆ ชักปลัดขิกออกมาจากโพรงสวาทสีชมพู

“โอ้ววว… น้ำหอยเอ็งหอมจัง… ”

ดวงตาเบิกโพลงมองน้ำหล่อลื่นใสๆ กะปริบไหลตามปลัดขิกออกมา

“คาวหอยหอมมาก… ”

พ่อหมอก้มลงสูดดมกลิ่นสาบสาวเคล้าไปกับกลิ่นสบู่อ่อนๆ เพราะหมวยเพิ่งอาบน้ำมาสดๆ ร้อนๆ

“อูย… เสร็จหรือยังคะพ่อหมอ”

เสียงของหมวยสั่นเครือไปด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว โดนกระตุ้นจนหอยแฉะไปหมดแล้ว

“ยังไม่เสร็จ… นี่เพิ่งเริ่ม ไฝเม็ดนี้อยู่ลึกมาก… ดูเหมือนว่าปลัดขิกจะไม่ได้ผลซะแล้ว… งั้นขอใช้นิ้วนะ”

พ่อหมอกล่าว

“ว้าย… ทะ… ทำไมต้องใช้นิ้วคะ”

หมวยร้องถามเสียงกระท่อนกระแท่น

“นิ้วมันเคลื่นไหวได้ดีกว่าปลัดขิก… จะแงะจะงัดจะคว้านจะวนมันถนัดกว่า”

อธิบายพร้อมกับหงายฝ่ามือ เสียบดุ้นนิ้วกลางเข้ามาในกลีบเสียว

ซ่วบ…