ขมังเวทย์สวิงกาม (โดนของ) นิยาย บท 7

ลายเอ็นปูดนูนเหมือนรากไม้ สอดใส่เสียดสีสร้างความซ่านเสียวจนหมวยพริ้มตาสยิว

“โอ้วววว… อื๊อ… อูย… เดี๋ยวค่ะ… ลึกเกิน… หนูแน่น… ”

ฝ่ามือน้อยๆ ของหมวยยื้อยันอกของจอมขมังเวทย์เอาไว้เป็นเชิงห้าม ไล้ลูบกล้ามอกที่มีเส้นขนสีดำเป็นแพแผ่คลุมไปทั่ว

“อ่า… รูเอ็งแน่นสุดๆ… ”

พ่อหมอครางกระเส่า พยายามจะขยับเอวกระเด้า แต่หมวยก็เอามือดันอกเอาไว้

“เดี๋ยวจ้ะ… ของพ่อหมอใหญ่มาก… หนูแน่น”

หมวยสะบัดหน้าไปมา ทำท่าเหมือนจะไม่ไหว แต่มือก็ยังไล้ลูบอยู่กับอกของพ่อหมอที่แน่นนูนไปด้วยมัดกล้าม

“ติดใจแล้วใช่ไหม… เสียวละสิ… ”

พ่อหมอรู้ทันอารมณ์สาวน้อย… ค่อยๆ ขยับก้นดันสะโพกโยกอาวุธกระแทกเข้าสุดออกสุดจนได้

ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

“ชอบใช่ไหม… ตอบให้ชื่นใจหน่อยสิ… ข้าอยากได้ยินชัดๆ”

ขณะกระเด้า สายตาของพ่อหมอจับจ้องใบหน้าของหมวยอยู่ตลอดเวลา

“มันเอ็นสุดๆ… อ่า… ”

พ่อหมอคราง ชอบใจที่เห็นริมฝีปากเอิบอิ่มของหล่อนเผลออ้าตามจังหวะกระแทกลำเอ็นเข้าใส่ ชอบใจในตอนที่กำลังมองตากัน… แล้วดันลำเอ็นกระแทกใส่ร่างน้อยๆ ด้วยแววตาครอบครองเป็นเจ้าของ

“งือออ… ”

หมวยอาย งุดหน้าเอียงอายไม่ตอบ ยอมรับว่าพ่อหมอคนนี้มีหุ่นกำยำล่ำลันสุดเซ็กซี่ เส้นขนสีดำเป็นแพแผ่คลุมไปทั่วอกที่มีลายสักสีดำรูปเสือโคร่งดูขลังและทรงพลังสุดๆ

“โอย... อูย... มะ ไม่ไหวค่ะ… พ่อหมอกระเด้าหนักเหลือเกิน… แน่นรู… หอยระบมหมดแล้ว”

สาวน้อยใต้ร่างวิงวอนเสียงอ่อน

“ไหวสิ… หอยเอ็งทั้งอวบทั้งใหญ่… ไม่งั้นข้าคงใส่ไม่ได้มิดดุ้นแบบนี้… ดูสิ ขมิบดูดเกือบเข้าไปทั้งพวงแล้ว”

จอมขมังเวทย์ไม่หยุดขยับ นึกในใจว่าถ้าหากต้องหยุดลงกลางคัน คนที่จะตายเพราะความทรมานต้องเป็นเขาแน่ๆ

“ขอซอยนะ… รูเอ็งสวยน่าทะลวงสุดๆ”

จากนั้นก็ขยับสะโพก ทะลวงแก่นกายเข้าใส่ไม่ยั้ง หมวยได้แต่ร้องคราง

ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

สองมือน้อยๆ เอื้อมขึ้นมาโอบเอวพ่อหมอ ไล้ลูบลงมาที่สะโพก เกร็งกระแทกจนก้นสอบเห็นริ้วกล้าม กล้ามก้นของพ่อหมอช่างแข็งแกร่งทรงพลัง ฝังลำเอ็นเข้าใส่อย่างดุดัน

ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ