ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 13

รอบๆมีเสียงชื่นชมของคนอังกฤษลอยมา

“ภาษาอังกฤษของกัปตันคนนี้มืออาชีพที่สุด เพราะที่สุดตั้งแต่ที่ฉันเคยได้ยินมา”

“เพอร์เฟค！”

“ตอนที่พูดภาษาจีนก็เพราะนะ”

รวนซูได้ยินที่พวกเขาพูดภาษาอังกฤษกันอย่างชัดเจน

ซ่งเอี๋ยนยืดอดด้วยความภูมิใจ “คุณนาย คุณชายเก่งสุดๆไปเลยใช่ไหมครับ”

“สามีฉันเก่งที่สุด ยอดเยี่ยมที่สุด สุดยอดที่สุดอยู่แล้ว！” รวนซูยิ้ม ชื่นชมอย่างอลังการ

เพราะเธอรู้ ทุกคำพูดและการกระทำของตัวเอง ซ่งเอี๋ยนจะเอาไปรายงานอยู่ตลอด

ตอนที่มาถึงลอนดอนก็ห้าทุ่มแล้ว

พอลงจากเครื่องบิน รวนซูก็จามขึ้นมาทันที

ถึงแม้ว่าเธอจะใส่เสื้อผ้าไม่น้อยชิ้น ชุดกระโปรงสีเหลืองอ่อน ด้านนอกมีเสื้อกันลมสีกากี แต่กลางคืนก็ยังคงหนาวมาก เธอรู้สึกว่าบนร่างกายนั้นถูกจู่โจมด้วยไอเย็น หนาวจนเธอทนไม่ไหว

ซ่งเอี๋ยนรอโป๋สิงจื่อเป็นเพื่อนเธอ

หลังจากที่ชายหนุ่มทำงานเสร็จ ถึงจะเดินออกมา

ด้านหลังของเขามีสจ๊วตและแอร์โฮสเตสตามมาด้วย คนกลุ่มใหญ่เดินมาทางนี้ เป็นสีสันให้กับสนามบินเสียจริง

โดยเฉพาะโป๋สิงจื่อ รูปร่างสูงขายาวชะลูดในชุดกัปตัน ทำให้เขามีบุคลิกท่าทางเย็นชาเคร่งขรึมขึ้นไปอีก

รวนซูมองไปทางเขาแล้วเผยรอยยิ้มหวานให้ แต่พอคิดว่าใกล้จะหย่าแล้ว ตัวเองไม่ควรโผล่หน้าหรือพูดอะไร ทำอะไรต่อหน้าเพื่อนร่วมงานของเขา

เลยยืนข้างซ่งเอี๋ยนด้วยท่าทางสงบเสงี่ยม

“กัปตันโป๋เจอกันคืนพรุ่งนี้ครับ”

“บ๊ายบายค่ะกัปตันโป๋”

หนิงเจี๋ยและเหล่าแอร์โฮสเตสบอกลาโป๋สิงจื่อ แล้วแยกย้ายกัน

“ผู้ช่วยซ่งโชคดีจริงๆ ทำงานยังพาแฟนมาด้วย”