ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 2

ลมหายใจของโป๋สิงจื่อ แนบติดข้างหูของรวนซู

“อยากจะหนีไปขนาดนี้เลย?หือ?”

รวนซูยื่นมือไปค้องของเขาไว้ แล้วพูดอย่างอ้อนว่า “ฉันก็ไม่อยากไปจากนายเหมือนกัน แต่พวกเราจะหย่ากันเร็วๆนี้เลย ฉันคงจะอยู่ที่บ้านของนายอย่างหน้าด้านไม่ได้ใช่ไหม”

ได้ยินผู้หญิงพูดเรื่องหย่าขึ้นมาอีกครั้ง

สายตาของผู้ชายเย็นชาลงแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอไม่ต้องย้าย ฉันว่าจะยกเจียงไพน์ วิลลาให้เธอเลย”

รวนซูมองตาของเขาไว้ แล้วพูดอย่างเชื่อฟังว่า “4ปีก่อนพวกเราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันออกไปตัวเปล่า หลังจากนั้นจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีกเลย”

เธอไม่อยากรับของของเขาสักอย่าง

ขอแค่มีความเกี่ยวข้องกัน ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถหลุดพ้นไปจากผู้ชายคนนี้ได้อีกทีตอนไหนแล้ว

ท่าทางที่น่ารักของผู้หญิง ทำให้โป๋สิงจื่อมองเหม่อไปชั่วขณะ

ตั้งแต่แต่งงานกัน พวกเขาก็เซ็นสัญญากันแล้ว

ระหว่างทั้งสองจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน รวนซูเป็นคุณนายของเขา เขาก็ต้องออกเงินให้เธอ เพื่อให้เธอพอใจกับทุกสิ่งที่เธอต้องการ เธอก็จะร่วมมือกับเขาเพื่อทำท่าทีรักกันต่อหน้าคุณปู่

เขาเจอผู้หญิงคนนี้ที่หน้าประตูโรงพยาบาล ท่ามกลางสายฝน เธออยู่อยู่ในฝนด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “มีใครอยากจะแต่งงานกับฉันไหม?”

ผู้คนเดินไปมา คิดว่าเธอเป็นคนบ้าทั้งนั้น

เขาไม่รู้ว่าทำไมรวนซูต้องทำแบบนั้น และไม่อยากรู้ด้วย

เขารู้แค่ว่าตัวเองกำลังต้องการภรรยาคนหนึ่งอยู่พอดี และเขาก็รู้สึกว่าเธอนั้นดูเข้าตาดี

4ปีมานี้ พวกเขาเหมือนคู่รักที่รักกันดี เขาจะมานอนที่เจียงไพน์ วิลลาทุกวันอาทิตย์ เธอก็รอเขาอยู่อย่างนั้น ไม่มีคำบ่น