ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 2

ลมหายใจของโป๋สิงจื่อ แนบติดข้างหูของรวนซู

“อยากจะหนีไปขนาดนี้เลย?หือ?”

รวนซูยื่นมือไปค้องของเขาไว้ แล้วพูดอย่างอ้อนว่า “ฉันก็ไม่อยากไปจากนายเหมือนกัน แต่พวกเราจะหย่ากันเร็วๆนี้เลย ฉันคงจะอยู่ที่บ้านของนายอย่างหน้าด้านไม่ได้ใช่ไหม”

ได้ยินผู้หญิงพูดเรื่องหย่าขึ้นมาอีกครั้ง

สายตาของผู้ชายเย็นชาลงแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอไม่ต้องย้าย ฉันว่าจะยกเจียงไพน์ วิลลาให้เธอเลย”

รวนซูมองตาของเขาไว้ แล้วพูดอย่างเชื่อฟังว่า “4ปีก่อนพวกเราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันออกไปตัวเปล่า หลังจากนั้นจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีกเลย”

เธอไม่อยากรับของของเขาสักอย่าง

ขอแค่มีความเกี่ยวข้องกัน ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถหลุดพ้นไปจากผู้ชายคนนี้ได้อีกทีตอนไหนแล้ว

ท่าทางที่น่ารักของผู้หญิง ทำให้โป๋สิงจื่อมองเหม่อไปชั่วขณะ

ตั้งแต่แต่งงานกัน พวกเขาก็เซ็นสัญญากันแล้ว

ระหว่างทั้งสองจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน รวนซูเป็นคุณนายของเขา เขาก็ต้องออกเงินให้เธอ เพื่อให้เธอพอใจกับทุกสิ่งที่เธอต้องการ เธอก็จะร่วมมือกับเขาเพื่อทำท่าทีรักกันต่อหน้าคุณปู่

เขาเจอผู้หญิงคนนี้ที่หน้าประตูโรงพยาบาล ท่ามกลางสายฝน เธออยู่อยู่ในฝนด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “มีใครอยากจะแต่งงานกับฉันไหม?”

ผู้คนเดินไปมา คิดว่าเธอเป็นคนบ้าทั้งนั้น

เขาไม่รู้ว่าทำไมรวนซูต้องทำแบบนั้น และไม่อยากรู้ด้วย

เขารู้แค่ว่าตัวเองกำลังต้องการภรรยาคนหนึ่งอยู่พอดี และเขาก็รู้สึกว่าเธอนั้นดูเข้าตาดี

4ปีมานี้ พวกเขาเหมือนคู่รักที่รักกันดี เขาจะมานอนที่เจียงไพน์ วิลลาทุกวันอาทิตย์ เธอก็รอเขาอยู่อย่างนั้น ไม่มีคำบ่น

เดินออกมาจากตระกูลโป๋ ถึงตรงทางเลี้ยว มีรถMaybachสีดำกำลังจอดอยู่

รวนซูขึ้นรถ ปิดประตูอย่างรวดเร็ว

สีหน้าที่อ่อนโยนถูกความเย็นชาแทนที่ทันที บนใยหน้าที่แต่งหน้าสดใสเหมือนถูกปกคลุมด้วยหมอก

ต่างกับก่อนหน้านี้ที่น่ารักสดใสเป็นอย่างมาก

เธอเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

เจียงซินหยู่ที่นั่งอยู่ตรงคนขับ ถามอย่างเคารพว่า “กพี่ ตอนนี้จะไปไหนครับ?”

“สุสานหนานซาน”