ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 27

ร้านอาหารบนดาดฟ้าโรงแรมจินเยี่ย

ที่นั่งในร้านนี้จองยากมาก ตกแต่งได้หรูหราสง่างาม สภาพแวดล้อมก็ดีอย่างมาก พอเดินเข้าไป ราวกับอยู่ในแดนสวรรค์

ในร้านอาหารเต็มไปด้วยกลิ่นอายความโรแมนติก เงียบสงบและสวยงาม

ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งชุดกระโปรงเสื้อคอกลมสีม่วงกำลังนั่งที่มุมร้านอาหาร กระโปรงคลุมเข่า เผยให้เห็นขาเล็กเรียวยาวผิวขาว

ด้านนอกเป็นเสื้อถักสีขาวนม เข้ากันอย่างสวยงาม ทำให้ผู้หญิงคนนั้นดูสง่าและสะอาดตาในเวลาเดียวกัน

ผมสีดำขลับของเธอถูกรวบขึ้น เป็นทรงดังโงะ ส่วนตรงลำคอที่ยาวของเธอไม่ได้มีเครื่องประดับอะไรมากนัก มีแค่หินหยกของต่างหูที่เป็นสีแดงสองเม็ดห้อยลงมา เพราะต่างหูถูกทำเป็นแบบพู่ระย้า เวลาที่เธอก้มศีรษะหรือพลิกไปมานั้น พู่ระย้าที่ต่างหูมักจะจูบกับหน้าเธอเบาๆ

สายตาของเกือบทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่ใบหน้าสวยงามของเธอคนนั้น

ความสวยโดดเด่นออกมา

เป็นผู้หญิงที่สวยจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้ในบรรดาผู้หญิงที่พวกเขาเคยเจอมา

เจียงซินหยู่ถือเอกสารเข้ามาด้วยความรีบร้อน หน้าผากมีเหงื่อผุดขึ้นเล็กน้อย เขาตรงไปยังที่นั่ง เห็นได้ชัดถึงความแตกต่างอย่างมากกับรวนซูที่สีหน้าและบรรยากาศเยือกเย็น

เขาหยิบทิชชู่บนโต๊ะมาหนึ่งแผ่น แล้วเช็ดเหงื่อ ถึงจะเอ่ยปากพูด “ร้อนขนาดนี้ ฉันแค่เดินออกมาจากบริษัทนิดเดียว เหงื่อก็ออกไปทั้งตัวแล้ว”

รวนซูเหลือบตาขึ้นมอง สายตายังคงเย็นชาเหมือนเคย ราวกับถูกสลักอยู่ในไขกระดูกของเธอ เงียบสุขุม เหมือนปล่อยพลังออกมา

“ใครใช้ให้นายใส่หนาขนาดนั้น”

น้ำเสียงฟังแล้วมีความประชดไม่น้อย

“ฉันเป็นประธาน ประธานบริษัทเภสัชกรรมไป่ซุ่ยที่ถวายชีวิตเป็นวัวเป็นม้าให้เธออีกทีหนึ่ง ถ้าฉันใส่ชุดสบายๆเข้าทำงาน จะถูกระเบียบได้ยังไง?” ในใจเจียงซินหยู่ขมขื่น แต่พอมองเข้าไปในสายตาของรวนซู เผยให้เห็นถึงความประหลาดใจ

ลูกพี่ใส่อะไรก็ดูดีไปหมดจริงๆสินะ ดูดีจนทำให้คนมองละอายใจ

“อาหารที่ฉันสั่งเป็นอาหารที่นายชอบกินทั้งหมด” รวนซูไม่ได้พูดถึงหัวข้อนี้ต่อ ยกมือเรียกบริกรให้มาหา “คุณหนูรวน ต้องการสั่งอะไรเพิ่มไหมครับ?”

รวนซูพูด “ยกอาหารมาได้เลย”

“โอเคครับ”

“ลูกพี่ ตอนนี้หย่าแล้ว คิดจะทำอะไรต่อ?” เจียงซินหยู่ดื่มไวน์ไปคำหนึ่ง