ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 27

ร้านอาหารบนดาดฟ้าโรงแรมจินเยี่ย

ที่นั่งในร้านนี้จองยากมาก ตกแต่งได้หรูหราสง่างาม สภาพแวดล้อมก็ดีอย่างมาก พอเดินเข้าไป ราวกับอยู่ในแดนสวรรค์

ในร้านอาหารเต็มไปด้วยกลิ่นอายความโรแมนติก เงียบสงบและสวยงาม

ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งชุดกระโปรงเสื้อคอกลมสีม่วงกำลังนั่งที่มุมร้านอาหาร กระโปรงคลุมเข่า เผยให้เห็นขาเล็กเรียวยาวผิวขาว

ด้านนอกเป็นเสื้อถักสีขาวนม เข้ากันอย่างสวยงาม ทำให้ผู้หญิงคนนั้นดูสง่าและสะอาดตาในเวลาเดียวกัน

ผมสีดำขลับของเธอถูกรวบขึ้น เป็นทรงดังโงะ ส่วนตรงลำคอที่ยาวของเธอไม่ได้มีเครื่องประดับอะไรมากนัก มีแค่หินหยกของต่างหูที่เป็นสีแดงสองเม็ดห้อยลงมา เพราะต่างหูถูกทำเป็นแบบพู่ระย้า เวลาที่เธอก้มศีรษะหรือพลิกไปมานั้น พู่ระย้าที่ต่างหูมักจะจูบกับหน้าเธอเบาๆ

สายตาของเกือบทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่ใบหน้าสวยงามของเธอคนนั้น

ความสวยโดดเด่นออกมา

เป็นผู้หญิงที่สวยจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้ในบรรดาผู้หญิงที่พวกเขาเคยเจอมา

เจียงซินหยู่ถือเอกสารเข้ามาด้วยความรีบร้อน หน้าผากมีเหงื่อผุดขึ้นเล็กน้อย เขาตรงไปยังที่นั่ง เห็นได้ชัดถึงความแตกต่างอย่างมากกับรวนซูที่สีหน้าและบรรยากาศเยือกเย็น

เขาหยิบทิชชู่บนโต๊ะมาหนึ่งแผ่น แล้วเช็ดเหงื่อ ถึงจะเอ่ยปากพูด “ร้อนขนาดนี้ ฉันแค่เดินออกมาจากบริษัทนิดเดียว เหงื่อก็ออกไปทั้งตัวแล้ว”

รวนซูเหลือบตาขึ้นมอง สายตายังคงเย็นชาเหมือนเคย ราวกับถูกสลักอยู่ในไขกระดูกของเธอ เงียบสุขุม เหมือนปล่อยพลังออกมา

“ใครใช้ให้นายใส่หนาขนาดนั้น”

น้ำเสียงฟังแล้วมีความประชดไม่น้อย

“ฉันเป็นประธาน ประธานบริษัทเภสัชกรรมไป่ซุ่ยที่ถวายชีวิตเป็นวัวเป็นม้าให้เธออีกทีหนึ่ง ถ้าฉันใส่ชุดสบายๆเข้าทำงาน จะถูกระเบียบได้ยังไง?” ในใจเจียงซินหยู่ขมขื่น แต่พอมองเข้าไปในสายตาของรวนซู เผยให้เห็นถึงความประหลาดใจ

ลูกพี่ใส่อะไรก็ดูดีไปหมดจริงๆสินะ ดูดีจนทำให้คนมองละอายใจ

“อาหารที่ฉันสั่งเป็นอาหารที่นายชอบกินทั้งหมด” รวนซูไม่ได้พูดถึงหัวข้อนี้ต่อ ยกมือเรียกบริกรให้มาหา “คุณหนูรวน ต้องการสั่งอะไรเพิ่มไหมครับ?”

รวนซูพูด “ยกอาหารมาได้เลย”

“โอเคครับ”

“ลูกพี่ ตอนนี้หย่าแล้ว คิดจะทำอะไรต่อ?” เจียงซินหยู่ดื่มไวน์ไปคำหนึ่ง

จู่ๆก็หนาวขึ้นมา บอสใหญ่เป็นอะไรไป? ไม่ชอบมาที่จินเยี่ยเหรอ?

ฉายาที่ว่าเขาคือเครื่องปรับอากาศนั้น

คงเป็นอย่างที่ว่าจริงๆ อารมณ์ขึ้นๆลงๆไม่ปกติ

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองซ่งเอี๋ยนเพื่อขอความเห็นใจ ผู้ช่วยซ่งลำบากหน่อยนะ

ซ่งเอี๋ยน：“.…..”

บนโต๊ะยุโรปตัวหนึ่งในร้านอาหารจินเยี่ย โป๋สิงจื่อนั่งตรงหัวโต๊ะ ส่วนผู้บริหารแบ่งนั่งขนาบสองแถว

ทุกคนต่างก็กระสับกระส่าย แอบคาดเดาว่าบอสใหญ่เป็นอะไรไป

ซ่งเอี๋ยนมองไปรอบๆ ในตอนที่เห็นรวนซู ก็กระจ่างแจ้งขึ้นมาทันที ที่แท้ก็เห็นคุณนายนี่เอง

สายตาของรวนซูไวต่อความรู้สึกอย่างมาก รับรู้ได้ว่ามีสายที่กำลังจับจ้องเธออยู่ เธอก็เหลือบตาขึ้นมองได้อย่างแม่นยำ สบตาเข้ากับดวงตาทั้งสองข้างของโป๋สิงจื่อ

ดวงตาดำขลับขายชายหนุ่ม ใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ติมองมาด้วยความเย็นชา