รวนซูเลิกคิ้ว โลกแคบเสียจริง
หย่าก็แล้ว ทานข้าวยังต้องเจอกันอีก
เจียงซินหยู่ที่กำลังพูดคุยกับเธอ พอฝ่ายตรงข้ามนิ่งไป ก็มองไปตามสายตาของเธอ ในตอนที่เห็นใบหน้าเย็นชาของโป๋สิงจื่อ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ลุกขึ้นแล้วเดินไปทางโป๋สิงจื่อ “ฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็ประธานโป๋นี่เอง”
ต้องยอมรับ ไม่กี่ปีมานี้บริษัทเภสัชกรรมไป่ซุ่ยก้าวหน้าจนติดท็อป ต่างก็เป็นผู้ดูแลของกรุ๊ปเหมือนกันทั้งนั้น
เจียงซินหยู่อยู่ตรงหน้าโป๋สิงจื่อ ก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย
สีหน้ายิ้มยินดีของเขา ในใจนั้นเดือดอยู่นานแล้ว
ผู้ชายคนนี้เกร็งหน้าทั้งวันไม่เมื่อยเลยหรือไง? ลูกพี่ทนแต่งงานอยู่กับเขาถึงสี่ปีได้ยังไงกัน?
มิน่าล่ะถึงต้องหย่า
“ประธานเจียง มาทานข้าวกับแฟนเหรอ? ทานด้วยกันไหม?” ริมฝีปากบางของโป๋สิงจื่อขยับเล็กน้อย คำพูดที่พูดออกมากลับทำให้ผู้คนตกใจ
โป๋ซื่อกับบริษัทเภสัชกรรมไป่ซุ่ยไม่เคยสนิทกันมาก่อนไม่ใช่เหรอ?
บอสใหญ่ทำไมถึงเชิญเจียงซินหยู่มาทานข้าว?
หรือว่าต่อไปโป๋ซื่อจะร่วมงานอะไรกับบริษัทเภสัชกรรมไป่ซุ่ย?
แต่ว่าสีหน้าเคร่งขรึมของบอสใหญ่ เหมือนจะไม่ใช่ท่าทางดีใจที่ได้เจอเจียงซินหยู่นี่!
ในสถานการณ์นี้มีเพียงคนเดียวที่เข้าใจ :ซ่งเอี๋ยน
คุณชายตนเองนั้นไม่สบอารมณ์ จะทำยังไงดีล่ะ?
ทั้งๆที่อยากเชิญคุณนายมาทานข้าว ก็พูดไปตรงๆสิ
ยังต้องอ้อมอีก
ในฐานะตัวแทนผู้จัดการผู้ช่วยซ่ง ซ่งเอี๋ยนก็ค่อยๆลุกขึ้น กำลังเตรียมที่จะไปเชิญรวนซูด้วยตัวเอง เพื่อเป็นตัวช่วย
โป๋สิงจื่อก็กวาดสายตามามอง “นายจะทำอะไร?”
สีหน้าของซ่งเอี๋ยนอึดอัดเล็กน้อย แล้วมองไปที่โป๋สิงจื่ออย่างระมัดระวัง ผมจะไปเชิญคุณนายมาไง!แต่ก็ได้แต่กลืนประโยคนี้ลงไป:“ผม ผมจะไปเข้าห้องน้ำครับ”
แผนตัวช่วยล้มเหลวลงตรงหน้า
เจียงซินหยู่ถามความเห็นของรวนซู ครั้งนี้เลยพารวนซูเดินมาพร้อมกันที่โต๊ะของโป๋สิงจื่อ “เป็นเกียรติมากครับที่ประธานโป๋เชื้อเชิญ แน่นอนว่าพวกเราคงไม่หักหน้าของประธานโป๋”
ต่อหน้าผู้บริหารระดับสูงขนาดนี้ เจียงซินหยู่ก็เป็นคนฉลาดคนหนึ่ง จะทำหน้าบูดบึ้งไม่มาได้ยังไงกัน?
รวนซูกำลังเตรียมจะนั่งที่หางโต๊ะ ไกลจากโป๋สิงจื่ออย่างมาก
ไม่เคยคิด คนจิตใจเหี้ยมโหดสีหน้าเย็นชาแล้วพูดด้วยเสียงเยือกเย็น “ฝั่งนั้นหนาวเกินไป มานั่งฝั่งผมสิ”
เดี๋ยว!
พวกเขาได้ยินว่าอะไรนะ?
บอสใหญ่เชิญหญิงสาวที่มากับเจียงซินหยู่ด้วยตัวเองเลย?
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ไม่ใช่ว่าบอสใหญ่แต่งงานไปแล้วเหรอ?
หลิวเหวินเจิ้งและผู้บริหารหลายท่านอดไม่ได้ที่จะหันไปมองรวนซูที่หางโต๊ะ พอได้เห็นก็สุดยอดจริงๆ
สวยเกินมนุษย์จริงๆ พวกเขาทำงานในบริษัทบันเทิง ทำไมไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มาก่อน?
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงดาราที่ติดท็อปของบริษัทเลย แต่ละคนหน้าตาสะสวยไม่ธรรมดากันทั้งนั้น
แต่ว่า ต่อหน้าหญิงสาวที่สวยอย่างมีระดับผู้นี้ แสงของพวกเขาต่างก็ดับให้เธอกันหมด
โดยเฉพาะนัยน์ตาทั้งสองข้างที่เย็นชานั้น คลับคล้ายคลับคลาเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน? ใช่แล้ว!ท่าทางเย็นชานี้เหมือนกับบอสใหญ่ของพวกเขาไม่มีผิด
“ขอบคุณในความหวังดีของประธานโป๋ค่ะ” รวนซูค้ำคางไว้ แล้วมองตรงไปที่โป๋สิงจื่อ
เส้นผมข้างหูของเธอที่พลิ้วไปมา ตกลงมาอีกแล้ว ติดบนใบหน้าเล็กๆที่งดงาม ทำให้เห็นสันกรามที่ละเอียดอ่อนของเธอ
แม้แต่ต่างหูหินหยกที่เป็นพู่ระย้าก็เคลื่อนไหวเช่นกัน
เพิ่มความเย็นชาและเยือกเย็นให้สีหน้าของเธอไม่น้อย
ราวกับปีศาจสาวที่ตกลงมาจากป่าลึก
โป๋สิงจื่อ:“……ยังไม่รีบมาอีก?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง