ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 15

การหย่าไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดเหรอ? เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพอตัวเองได้ยินคำว่าหย่าแล้ว อารมณ์ถึงฉุนเฉียวกะทันหันแบบนี้

สี่ปีมานี้ที่อยู่ด้วยกันกับรวนซู อารมณ์ของเขาขึ้นๆลงๆน้อยมาก

โรคไบโพลาร์ก็ทุเลาลงอย่างมาก

เขาคิดว่าเป็นผลจากยา

กว่าโป๋สิงจื่อจะออกมาจากห้องน้ำ อารมณ์ก็สงบลงแล้ว

เห็นว่ารวนซูกำลังนั่งเล่นเกมมือถืออยู่บนโซฟา “ถ้าคุณไม่อยากได้เจียงไพน์ วิลลา ผมจะซื้อหมู่บ้านชิงหูทั้งหมู่บ้านในนามของคุณก็แล้วกันนะ”

“คุณว่าอะไรนะ?” มือของรวนซูที่กำลังถือมือถือแข็งทื่อ ไม่ได้สนใจเกมที่เธอถูกฝ่ายตรงข้ามโจมตีในมือถือ จนเธอล้มลงกับพื้น จนถูกฟันตาย

ชายหนุ่มยืนอยู่ริมหน้าต่าง แสงไฟสาดส่องลงมา ขับให้เขาดูรูปร่างสูงยาว อกผายไหล่ผึ่งเข้าไปอีก

“ต่อไปหมู่บ้านชิงหูทั้งหมู่บ้านสิบตึก กับอีกสามร้อยครอบครัวจะเป็นของคุณ คุณอยากพักที่ไหนก็พักได้เลย”

หมู่บ้านชิงหู เป็นหมู่บ้านที่พึ่งก่อตั้งของในนามของบริษัทโป๋ซื่อ ว่ากันว่าวันที่หนึ่งเดือนหน้าจะเปิดให้ซื้อขาย

นี่ยังไม่ทันได้ซื้อขายเลย ทำไมถึงกลายเป็นของเธอแล้วล่ะ?

“เดี๋ยว เดี๋ยว กัปตันโป๋ คุณชายโป๋ คุณมีเงินแต่อย่ามาเล่นกันแบบนี้สิ” รวนซูปฏิเสธเพราะตนเองไม่เหมาะสม

“ใช้ทรัพย์สินส่วนตัวของผมในการซื้อ ไม่เกี่ยวอะไรกับโป๋ซื่อ” น้ำเสียงของโป๋สิงจื่อปกติ ราวกับกำลังซื้อผักซื้อผลไม้ในตลาดยังไงอย่างงั้น

ทั้งโป๋ซื่อเป็นของเขาก็จริง แต่ถ้าจู่ๆเอาทรัพย์สินของโป๋ซื่อมาให้รวนซูเลยมันก็คงไม่เหมาะ

อีกอย่างเขาซื้อในราคาที่สูงกว่าในตลาดซื้อขายสิบเปอร์เซ็นต์อีกด้วย

โป๋ซื่อเป็นธุรกิจที่มีความเสี่ยงในการลงทุนน้อยมาก

ที่ลงทุนก็แค่โป๋สิงจื่อคนเดียว

รวนซูรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้ว “ที่รัก พวกเราจะหย่ากัน บนสัญญาเห็นอยู่ชัดๆ ว่าทรัพย์สินของคุณไม่เกี่ยวข้องกับฉัน”

“2800 ล้านแค่นั้นเอง ไม่มากเท่าไหร่หรอก” โป๋สิงจื่อพูดน้ำเสียงเรียบเฉย อารมณ์ฉุนเฉียวในใจหายไป

รวนซูรู้สึกว่านี่คือปัญหาที่แก้ยาก

พอรับหมู่บ้านชิงหูมา ต่อจากนี้ต่อให้เธอหย่ากับโป๋สิงจื่อ ก็ยังคงต้องพัวพันไม่เลิกอยู่ดี