ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 23

ถ้ามีล่ะก็ คงถูกคุยโวไปนานแล้วล่ะมั้ง?

เขาเป็นคนที่ความจำดีมาก แต่ทำไมถึงไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับสอบเข้ามหาลัยอันดับหนึ่งเลยล่ะ? เรื่องสำคัญแบบนี้หลังการสอบเข้ามหาลัยของทุกปี ครั้งไหนบ้างที่เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์ของเด็กเรียน

ไม่มีทางที่จะไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับอัจฉริยะเพียงแค่ 15 ปีหรอก ยิ่งนักข่าวไม่ลงข่าวเรื่องนี้เลยยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่

แต่พอวกกลับมาคิด พยาบาลคนนั้นไม่มีเหตุผลที่ต้องโกหกเขา

ผู้บริหารเหงื่อไหลไปถึงแผ่นหลัง นี่มันก็ครึ่งชั่วโมงแล้วนะ?

รายงานนี่มันมีปัญหาเหรอ?

ทำไมบอสใหญ่ถึงหยุดหน้านั้นนาน ไม่พลิกไปหน้าอื่น?

โป๋สิงจื่อเหลือบตาขึ้นมอง สายตาเย็นชาจ้องไปที่ผู้จัดการ “เมื่อหลายปีก่อนนายเคยได้ยินอัจฉริยะ 15 ปีสอบเข้ามหาลัยได้เกียรตินิยมไหม?”

“หา? อะไรนะครับ?” ผู้จัดการไม่ทันได้ฟัง สมองเบลอกะทันหัน

ผู้บริหารหลายคนก็นิ่งอึ้งไป ทำไมบอสใหญ่ถึงถามเรื่องแบบนี้?

พวกเขาทำงานในวงการบันเทิง ไม่ใช่วงการเด็กเรียนเสียหน่อย！

“ดูเหมือนว่าพวกนายก็ไม่เคยได้ยินสินะ” ชายหนุ่มสีหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย “ช่วยฉันสืบหน่อยคนสอบเข้ามหาลัยเกียรตินิยมที่อายุน้อยที่สุดช่วงไม่กี่ปีนี้มาหน่อย”

เขาต้องสืบให้ชัดเจน

“เอ่อ ครับ ได้ครับ” ผู้จัดการค่อยๆเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนหน้าผาก แล้วรีบกำชับลงไป

หลังจากนั้นประมาณสิบนาที

หัวหน้าเลขาจากฝ่ายเลขาก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามา ส่งเอกสารหนึ่งฉบับให้ผู้จัดการ บรรยากาศในห้องทำงานนี้อึดอัดจนเกินไป เธอไม่กล้าอยู่นานเลยรีบเดินออกไป

มายก็อด！