ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 40

หลังจากที่โทรศัพท์ดังขึ้นสามครั้ง ในที่สุดรวนซูก็รับสาย

“เสี่ยวซู คุณย่าคิดถึงเธอมากๆ เธอจะกลับมาเยี่ยมไหม?” เสียงของรวนซินหัวดังขึ้นมา แม้ว่าจะเป็นน้ำเสียงการเจรจา แต่ก็ได้ยินว่า ไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจาเลย

“เอาไว้ค่อยคุยแล้วกัน” ดวงตาของรวนซูเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง

“คุณย่ารักเธอมากที่สุดตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธออดใจไม่กลับมาได้เหรอ?” รวนซินหัวอธิบายให้เธอฟังและกระตุ้นเธอด้วยเหตุผล

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องเจอรวนซูในครั้งนี้ เขาคงไม่เต็มใจโทรหาลูกสาวคนนี้ที่ทำตัวประหลาดทุกวัน

“คุณย่ารักหนู แต่ไม่ใช่ว่าคุณพ่อรักหนูนี่ อย่าใช้คุณย่ามาแบล็กเมล์หนู เข้าใจนะ?” น้ำเสียงเย็นชาของรวนซูดังผ่านโทรศัพท์ด้วยออร่าที่น่าหลงใหล

เมื่อได้ยิน รวนซินหัวก็รู้สึกปวดหัว เขาระงับความโกรธของเขาไว้ “เสี่ยวซู ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉันมาตลอด แต่คราวนี้คุณย่าของเธอป่วยหนัก ขนาดท่านป่วยแล้ว เธอยังจะไม่กลับมาเยี่ยมอีกเหรอ?”

“ข้ออ้างที่ว่าคุณย่าป่วย พ่อไม่เบื่อบ้างเหรอ บนโลกนี้ลูกชายกล้าบอกว่าแม่ตัวเองป่วยหนัก หนูเกรงว่าจะมีแค่พ่อคนเดียว” น้ำเสียงของรวนซูทำให้รวนซินหัวอยากวางโทรศัพท์

แต่เขากลั้นใจ “คราวนี้ฉันไม่ได้โกหก คุณย่าของเธอป่วยจริงๆ เธอแก่แล้วและสุขภาพไม่ดี”

“ได้ค่ะ หนูจะกลับไปเดี๋ยวนี้” รวนซูไม่ต้องการพูดคุยกับชายที่ไม่มีมารยาทคนนี้ทางโทรศัพท์

“ลูกพี่ จะกลับไปจริงๆ เหรอ?” เหลียงป๋ายถาม

“ฉันกลับไปเอง จอดรถ” รวนซูลงจากรถ เรียกแท็กซี่ แล้วเดินตรงไปที่ตระกูลรวน

รวนซินหัวดำเนินกิจการบริษัทตกแต่ง ซึ่งมีขนาดไม่ใหญ่มาก แต่มีรายได้มหาศาล

ดังนั้นแม้ว่าตระกูลรวนจะไม่ใช่ตระกูลที่ร่ำรวยระดับแนวหน้า แต่ก็เป็นตระกูลที่ร่ำรวยพอสมควร

เมื่อรวนซินหัวและแม่ของรวนซูแต่งงานกันในช่วงปีแรกๆ พวกเขายากจนมาก เพื่อจะได้คบกับรวนซินหัว แม่ของรวนซูหนีออกจากบ้านและนำเงินของเธอออกมาด้วย

อาศัยทรัพย์สินส่วนตัวจำนวนมากของแม่รวนซู ทั้งคู่เริ่มจากร้านเล็กๆ และค่อยๆ ขยายบริษัท

อย่างไรก็ตาม เมื่อรวนซูอายุได้แปดขวบ แม่ของเธอเสียชีวิตกะทันหันจากอุบัติเหตุทางรถยนต์

เธอไม่ได้เห็นแม่ของเธอเป็นครั้งสุดท้าย