ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 5

เจียงซินหยู่พูดเองเออเอง “จะว่าไปก็ใช่.......”

หลังจากรวนซูกลับไปในห้องเตรียมจะอาบน้ำแล้ว โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เอาขึ้นมาดู เป็นโป๋สิงจื่อ

“ฮาโหล”

น้ำเสียงที่ไม่พอใจและเย็นชาของผู้ชายก็ดังขึ้น “เธอไปไหนแล้ว?ดึกขนาดนี้ทำไมยังไม่กลับมา?”

รวนซูอึ้ง “พวกเราหย่ากันแล้วไม่ใช่เหรอ?”

จะโทรมาอีกทำไม?

แล้วยังเรียกเธอกลับบ้านอีก?

วันนี้ไม่ใช่วันอาทิตย์สักหน่อย ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงอยู่เจียงไพน์ วิลลา?“ฉันยังไม่ได้เซ็น ดังนั้นยังไม่ถือว่าสมบูรณ์”โป๋สิงจื่อนึกคำพูดที่ผู้ช่วยซ่งเอี๋ยนพูดกับเขาแล้วก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้เด็ดขาดขนาดนี้?

หลังจากเลิกงาน เขาก็กลับมาโดยตรงโดยที่ไม่คิดอะไร สุดท้าย ไฟดวงนั้นที่ปกติรอเขากลับมาก็ไม่ได้เปิดไว้

เปิดประตู ในบ้านเย็นชื้น รวนซูไม่อยู่

ที่แท้เธอก็เก็บของเสร็จก็จากไปแล้ว

รวนซูพยายามห้ามความไม่พอใจของตัวเอง พยายามใช้น้ำเสียงอ่อนโยนแล้วพูดอย่างอ้อนว่า “ที่รัก ฉันเซ็นแล้วนะ อีกอย่างคนที่บอกว่าจะหย่าคือคุณนะ!”

ถ้าเธอเปลี่ยนหน้าโดยตรง ใครจะไปรู้ว่าโป๋สิงจื่อผู้ชายคนนี้ที่อารมณ์แปรปรวนจะเปลี่ยนความคิดไม่หย่าทันทีเลยรึเปล่า?

เดี๋ยวถึงเวลาเธอก็ต้องคิดหาวิธีในการหย่าอีกแล้ว

เธอยุ่งมาก ไม่มีเวลามาเล่นเกมส์หย่าอะไรกับประธานโป๋หรอกนะ

“เด็กดีนะ กลับมาก่อน?”โป๋สิงจื่อยืนอยู่หน้าหน้าต่าง มองไปที่แสงด้านนอกแล้วพูด

เหมือนกับสามีที่ดีที่กำลังรอบอกให้ภรรยาที่กลับดึกรีบกลับมา

“อ้า!”

“ช้า......ช้าหน่อย!”

ได้ยินมานานแล้วว่าคนขี้กลัวห้ามนั่งรถของลูกพี่ ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าเพราะอะไร ในกระเพาะตอนนี้เหมือนกำลังตีกันอยู่

ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงทางคนขับกลับหน้านิ่งๆ ตั้งใจจ้องแต่ทางข้างหน้า มือที่เรียวยาวนั้นบังคับพวงมาลัยได้อย่างชำนาญ เหยียคันเร่งแล้วแซงรถ

ทุกอย่างทำพร้อมกันทีเดียว

ต้องยอมรับ ถึงแม้ว่าอยากจะอ้วกแล้ว แต่ท่าทางที่ขับรถของลูกพี่นั้น หล่อเท่จริงๆ

ระยะทางที่เดิมทีต้องใช้เวลาในการเดินทางหนึ่งชั่วโมง กลับถูกรวนซูเล่นซิ่งจนเหลือแค่ครึ่งชั่วโมง

แลนด์โรเวอร์หยุดอยู่ตรงหน้าเจียงไพน์ วิลลา ผู้ชายสองคนรีบวิ่งลงไป แล้วอ้วกแถวกระถังดอกไม้ใหญ่เลย อ้วกจนหน้าและคอแดงหมดเลย

“อ่อนเกินไปแล้ว กลับไปฝึกมาดีๆ!”รวนซูพูดอย่างทำอะไรไม่ได้ “ความเร็วแค่นี้ก็อ้วก ถ้าฉันขับเต็มกำลังจริงๆ พวกนายไม่ตายไปทันทีเลยหรอ”