ค้นรักตัวตนภรรยาเบอร์หนึ่ง นิยาย บท 4

ซ่งเอี๋ยนอึ้ง เขาเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว ถ้ารวนซูขอข้อเสนออะไรเขาจะต้องตอบยังไงจัดการยังไง

แต่ผลคือ อีกฝ้ายไม่พูดอะไรเลย เด็ดขาดจนเขาเองก็ไม่ค่อยชิน

เขาอยู่ข้างกายของโป๋สิงจื่อนานขนาดนี้ เป็นหนึ่งในคนที่รู้เรื่องการแต่งงานของโป๋สิงจื่อ ความลักษณ์ที่มีต่อรวนซูก็ดีอยู่

ในใจก็แอบรู้สึกว่ารวนซูกับโป๋สิงจื่อเหมาะกันมาก ในใจของเขาไม่ได้อยากให้หัวหน้าของบ้านตัวเองต้องหย่ากับรวนซูเลย แต่เขาเป็นแค่เพียงคนนอก ก็ต้องพูดอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

“คุณรวน ตอนนั้นที่คุณแต่งงานกับประธานโป๋ ได้เซ็ฯสัญญาก่อนแต่งงาน คุณยังจำได้ใช่ไหมครับ?”

“แน่นอน ทรัพย์สินของเขาไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน หย่ากับเขาฉันก็จะไม่ได้อะไรทั้งนั้น”รวนซูยิ้ม เธอรู้ความหมายผู้ช่วยของโป๋สิงจื่อ “นายไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ใช่คนที่โลภมากขนาดนั้น”

ตอนนั้นที่แต่งงาน ก็เพรัต่างฝ่ายต่างต้องการ

ตอนนี้แยกกัน ก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผล

เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไปจากโป๋สิงจื่อแล้วจะใช้ชีวิตไม่ได้สักหน่อย

ออกมาจากร้านกาแฟ รวนซูกลับคิงเบนด์ วิลล่าที่เจียงซินหยู่เตรียมไว้ให้เธอโดยตรง คิงเบนด์ วิลล่าห่างจากในตัวเมืองเล็กน้อย อยู่ติดกับทะเล

ชายเสื้อดำในวิลล่าพอเห็นเธอ ก็รีบก้มตัวเคารพอย่างมีระเบียบ

รวนซูรีบพยักให้พวกเขา หลังจากนั้นก็เดินเข้าไป

เจียงซินหยู่เห็นเธอ ก็รีบเดินขึ้นไปต้อนรับ “ลูกพี่”

“ฉันหย่าแล้ว”รวนซูยิ้ม หน้าตาที่ดูเย็นชานั้นทำให้คนหวั่นไหว

เธอนั่งลงไปบนโซฟา เปิดโน๊ตบุ๊คที่อยู่บนโต๊ะชา นิ้วมือที่เรียวยาวนั้นกำลังพิมพ์อยู่บนแป้นพิมพ์อย่างเร็วไว ได้แฮ็กเข้าระบบ แล้วลบร่องรอยทุกอย่างที่เธอเดินเดินทางมาทั้งหมดในวิดีโอจนหมด

หลังจากทำทุกอย่างนี้เสร็จแล้ว เธอเงยหน้า ก็เห็นว่าเจียงซินหยู่กำลังมองเธออย่างเอ๋อๆ

รวนซูเงยหน้า เหลือบมองเจียงซินหยู่อย่างเย็นชาไปทีหนึ่ง “ถ้านายยังพูดไร้สาระอีก ฉันจะโยนนายไปเลี้ยงฉลาดในทะเล”

ชายที่สูง180กว่าได้ยินก็เงียบไปทันที

หาเรื่องใครก็อย่าหาเรื่องผู้หญิงตรงหน้า ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมานั้นจะรับไม่ไหว

หลังจากนั้น10นาที รวนซูเอาเอกสารคือให้เจียงซินหยู่ “ยอดขายสูงกว่าฤดูก่อนหน้านี้เป็นร้อยละ10 สูงกว่าที่ฉันคาดไว้ไปร้อยละ5”

“ทุกอย่างเป็นผลงานของลูกพี่”เจียงซินหยู่ไม่มีคำว่าเป็นประธานต่อหน้าคนอื่นแล้ว พูโอวยได้อย่างเก่งมาก

รวนซูมองเขาแล้วพูดว่า “ไร้สาระ ฉันกลัลไปนอนแล้ว”

“ลูกพี่ไม่กลับไปแล้ว?”เจียงซินหยู่อึ้ง

“เซ็นใบหย่าแล้ว ฉันจะกลับไปอีกทำไม?”รวนซูเหมือนมองคนโง่เลย ยืนอยู่หน้าบันได มองเจียงซินหยู่จากข้างบนลงมา