คุณชาย,เธอแต่งงานแล้ว! นิยาย บท 1

ก้องฟ้าเดินทางกลับประเทศ และอิงฟ้าในฐานะคนรักที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ของเขา ถูกพาตัวไปที่คฤหาสน์หมายเลข 8 ทันที

ตามข้อตกลง ก่อนจะไปหาเขา ต้องอาบน้ำล้างตัวให้สะอาด ไม่มีกลิ่นน้ำหอมหรือกลิ่นแป้ง

เธอปฏิบัติตามความต้องการของเขาอย่างเคร่งครัด ล้างตัวให้สะอาด สวมชุดนอนผ้าไหมและขึ้นไปที่ห้องนอนบนชั้นสอง

ชายผู้นั้นกำลังนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เมื่อเขาเห็นเธอเข้ามา เขาก็ชำเลืองมองเธอเล็กน้อย

"มานี่สิ"

น้ำเสียงเย็นชาของเขา ปราศจากอารมณ์ใด ๆ มันซึมเข้าไปอยู่ในหัวใจของอิงฟ้า ทั้งหนักอึ้งและหดหู่

เขาอารมณ์เสียง่ายแถมยังเจ้าอารมณ์ อิงฟ้ากลัวว่าเขาจะโกรธ เธอจึงไม่กล้าชักช้า รีบเดินไปหาเขาอย่างทันท่วงที

ก่อนที่จะหยุดนิ่ง ก้องฟ้ากอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาและเชยคางของเธอด้วยนิ้วเรียวของเขา

เขาก้มศีรษะลง จูบที่ริมฝีปากแดงของเธอ ไล่ไปยังฟันที่ขาวเรียงกันเป็นระเบียบของเธอ พร้อมดูดกลืนกลิ่นหอมในปากของเธออย่างเมามัน

ก้องฟ้าไม่พูดพร่ำทำเพลง ไม่อ่อนโยน อีกทั้งไม่เล้าโลมมากเท่าไรนัก เมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็แค่อยากมีเซ็กส์กับเธอ

เขาดูสูงส่งและดื้อรั้น แต่สำหรับเรื่องนี้ เขาไม่เหลือความสง่างามเลย แต่กลับดูมีอำนาจและดุร้าย

ครั้งนี้ผมไปทำธุระต่างประเทศสามเดือน ไม่ได้แตะต้องผู้หญิงนานขนาดนั้น ไม่คิดว่าคืนนี้ผมจะปล่อยเธอไปง่ายๆหรอกนะ

ตามที่เธอคาดไว้ ก้องฟ้าดิบเถื่อนกว่าปกติ

พร้อมกดเอวของเธอนาบลงบนโซฟาและเตียง หลายต่อหลายครั้ง

จนเธอสลบไป ชายคนนั้นถึงจะพอใจ

เมื่อเธอตื่นขึ้น ข้างตัวเธอก็ว่างเปล่า แต่กลับมีเสียงน้ำไหลจากห้องน้ำ

เธอเดินตามเสียงและเห็นร่างอันเพรียวบางสะท้อนอยู่บนกระจกฝ้า

อิงฟ้ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาจะออกไปทุกครั้งหลังเสร็จกิจ ไม่เคยรอให้เธอตื่น ครั้งนี้เขาไม่ได้ออกไป?

เธอพยุงร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงลุกขึ้นนั่งจากเตียงอย่างสงบเสงี่ยมและเชื่อฟัง รอให้ชายผู้นั้นออกมา

ผ่านไปไม่กี่นาที เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง ชายคนนั้นก็พันผ้าขนหนูออกมา

น้ำจากปลายผมหยดลงบนผิวสีน้ำผึ้ง ค่อยๆ ไหลลงไปที่หน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่แข็งแรงของเขา นำมาซึ่งความเย้ายวนใจ

ใบหน้าที่หล่อเหลาและบอบบางราว คมราวกับถูกมีดสลักเสลาเป็นมิติ ดวงตาดอกท้อที่ดูเฉยเมย ลุ่มลึกและมืดมน

ผู้ชายคนนี้ดูดี แต่ออร่าความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเขาทำให้ผู้คนไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เขา

เมื่อเห็นว่าเธอตื่นแล้ว ก้องฟ้าก็มองเธอด้วยสายตาเย็นชา

“คราวหน้าไม่ต้องมาแล้ว”

อิงฟ้าชะงักไปครู่หนึ่ง หมายความว่าไงไม่ต้องมาแล้ว?

เมื่อเห็นว่าไม่มีความโศกเศร้าอยู่บนใบหน้าของเธอ แต่มีความดีใจปะปนอยู่ ดูเหมือนว่าสำหรับเธอแล้วเรื่องนี้จะเป็นการปลดปล่อยอีกรูปแบบนึงของเธอ

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามเบาๆว่า “คุณอยากเลิกกับผมนานแล้วหรอ ?”

อิงฟ้าแสร้งทำเป็นไม่สนใจและพยักหน้า: "ใช่ ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว ถึงเวลาแต่งงานมีลูกแล้ว ฉันไม่สามารถคบกับคุณโดยไม่มีสถานะไปได้ตลอดหรอกนะ"

เห็นได้ชัดว่าการแต่งงานและมีลูกเป็นไปไม่ได้ในชีวิตนี้ แต่ต่อหน้าก้องฟ้า เธอต้องการจากไปอย่างสง่างาม

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอยิ้มและถามก้องฟ้าว่า "ในเมื่อสัญญาสิ้นสุดลง ฉันจะมีแฟนในอนาคตได้ไหม"

อารมณ์ในดวงตาของก้องฟ้าไม่ปรากฎชัดเจน หลังจากจ้องมองเธอสักพัก เขาก็หยิบนาฬิกาบลองค์แปงที่วางอยู่ข้างเตียงขึ้นมาใส่ และหมุนตัวเดินจากไป

"แล้วแต่คุณ"

นี่คือสิ่งที่เขาพูดก่อนจะจากไป

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของเขา รอยยิ้มของอิงฟ้าก็ค่อยๆ จางหายไป

ก้องฟ้าเกลียดการที่คนอื่นแตะต้องของของเขามากที่สุด เขาไม่ตอบสนองเมื่อได้ยินว่าเธอกำลังจะมีแฟน

มันดูเหมือน...

เขาคงจะเบื่อฉันแล้วจริงๆ