คุณชาย,เธอแต่งงานแล้ว! นิยาย บท 12

อิงฟ้า คิดว่าอนันต์สนิทกับคุณก้องฟ้าซะอีก แต่ไม่คาดคิดว่านายธาวินจะเป็นคนแนะนำ

ดูเหมือนว่านายอนันต์ พาเธอมาครั้งนี้ไม่เพียงแค่จะพารู้จักเพื่อนธรรมดาซะแล้ว เขายังคิดที่จะได้ทำโปรเจ็กต์ของบริษัทของคุณก้องฟ้าอีกด้วย

แต่ว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน คุยเรื่องธุรกิจต้องใช้เวลานาน เธอยังพอมีเวลาคิดหาทางหนี

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ อิงฟ้าก็ค่อยๆรู้สึกผ่อนคลาย

หลังจากถอนหายใจด้วยความโล่งอก อนันต์ที่อยู่ข้างๆ ก็เชยคางเธอขึ้นมา "ดื่มสิ"

อิงฟ้าไม่สามารถแกล้งโง่ได้อีกต่อไปแล้ว จึงต้องยกแก้วขึ้นดื่มให้หมดภายในครั้งเดียว

เธอไม่ค่อยดื่มเหล้าเพราะก้องฟ้าไม่ชอบกลิ่นเหล้า เธอจึงไม่ดื่มเลย

ทันทีที่กระดกไวน์แก้วนั้นลงไป ความเข้มข้นของมันก็ทำให้เธอสำลักจนน้ำตาไหลออกมา

เมื่ออนันต์เห็นเช่นนี้ เขาจึงรีบดึงเธอเข้ามาตบหลังเธอเบาๆเพื่อให้เธอหายใจได้ดีขึ้น

สายตาเย็นชาของก้องฟ้าจับจ้องไปที่มืออิงฟ้า

ในช่วงที่ดวงตาคลอไปด้วยน้ำตา อิงฟ้าคล้ายกับว่าเห็นสายตาอาฆาตของเขา

แต่เมื่อกลับมามองเห็นชัดอีกครั้ง เธอก็ไม่พบอะไร นอกจากความเย็นชาและเฉยเมยในดวงตาของเขา

อิงฟ้าได้แต่ตลกตัวเอง ก้องฟ้าใช้เธอเป็นตัวแทน แต่ไหนแต่ไรไม่เคยใส่ใจเธอ แล้วเธอยังจะเธอคาดหวังอะไรกัน

เมื่อเห็นอิงฟ้าหายใจได้ดีขึ้น อนันต์ก็โอบเธอไว้ แล้วพูดกับธาวินว่า "ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยออกงานสังคม ดื่มเหล้าไม่เป็น ต้องขอโทษด้วยนะ"

ธาวิน ยิ้มและไม่พูดอะไร แต่จู่ๆ ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขากลับพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ: "คุณอนันต์ คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไง!"

อนันต์เลิกคิ้วขึ้นและพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า "พี่สาว ผมไม่ได้ว่าคุณ คุณจะร้อนตัวอะไรขนาดนั้น"

ผู้หญิงที่ถูกเรียกว่าพี่สาวระเบิดอารมณ์ขึ้นมาทันที "ฉันอายุน้อยกว่าคุณมาก คุณกล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าพี่สาว"

“คุณอายุน้อยกว่าผมก็จริง แต่คุณดูแก่กว่าผม ถ้าไม่เรียกว่าพี่สาว จะให้เรียกว่าน้องสาวงั้นหรอ!”

"คุณ--"

ผู้หญิงคนนั้นถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่กระทืบเท้าแล้วหันกลับมาเขย่าแขนเสื้อธาวิน ไปมาด้วยท่าทีฟึดฟัดออดอ้อน

“พี่ธาวิน ดูเขาพูดสิ พูดแบบนี้นี่น่าเกลียดจริงๆ พวกเราไม่ต้องไปยุ่งกับเขาแล้ว ไปกันเถอะ”

ธาวิน ได้แต่ตบบนหลังมือเธออย่างอารมณ์ดี: "ลลิน คุณก็รู้ว่าคุณอนันต์เขาล้อเล่น เขาไม่ได้ตั้งใจว่าคุณจริงๆหรอก"