คุณชายคะ...รักเบาๆหน่อย นิยาย บท 5

ดวงตาคู่นั้นมืดมนและหม่นหมอง ว่างเปล่าราวกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่ไม่มีที่สิ้นสุด ล็อกแน่นอยู่บนร่างของคุณหญิงวิลัยสุทธ์ เย็นชาและหนาวเข้ากระดูก

คุณหญิงวิลัยสุทธ์รู้สึกหวาดกลัวกับดวงตาคู่นี้มาก และใบหน้าของเธอก็ค่อยๆซีดลง

กัณฐมณี แสดงรอยยิ้มที่ไม่มีความอบอุ่นและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "คุณพรินพร ในเมื่อคุณชอบเป็นสัตว์ขนาดนี้ ในอนาคต ฉันจะจัดสถานที่ที่ดีสำหรับคุณอย่างแน่นอน และฉันรับประกันว่าคุณจะไม่ต้องแยกจากพวกมันไปตลอดชีวิต”

คุณหญิงวิลัยสุทธ์ตัวสั่นอย่างรุนแรง รู้สึกไม่สบายใจในใจเมื่อมองดูลูกสาวบุญธรรมที่จู่ๆก็กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อหน้าเธอ

ในเวลานี้ กวินทรายืนอยู่บนบันได เธอสวมกระโปรงยาวสีแดงน้ำและถือกระเป๋าสไตล์เดียวกัน เธอแต่งหน้าได้งดงาม เธอมองดูใบหน้าของกัณฐมณี ด้วยสายตาอิจฉาอย่างมาก

แม้ว่าใบหน้าของเธอจะไม่สวยเท่ากัณฐมณีแต่ก็ถือว่าสวยมาก ดวงตาใต้คิ้วอันอ่อนโยนของเธอ ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยละอองฝนทุกที่ทุกเวลา สายตาที่มองผู้อื่นพร่ามัวและไร้เดียงสา ทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ

กวินทรายิ้มอย่างสดใส ราวกับว่าเธอแช่อยู่ในพิษ"น้องสาว คุณว่าชุดนี้ของพี่สาวสวยไหม?กระโปรงและกระเป๋าเป็นของชาแนลทั้งคู่ พี่ขุนส่งมาให้ฉันเป็นพิเศษเพื่อเอาใจฉันหน่ะ"

สายตาของเธอเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ“งานแต่งงานช่างน่าเสียดายจริงๆ อีกนิดเดียว คุณเกือบจะกลายเป็นภรรยาของพี่ขุนแล้ว แต่หลังจากเกิดเรื่องอื้อฉาวแบบนั้น ในที่สุดคุณก็ล้มเหลว แต่มันก็ไม่สำคัญ แม้ว่าคุณจะไม่สามารถเป็นภรรยาของพี่ขุนแต่พี่จะช่วยคุณหา"คนแต่งงานดีๆ" อย่างแน่นอน และจะไม่ปล่อยให้คุณโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิตหรอก”

อย่างไรก็ตาม เมื่อฟังคำพูดโอ้อวดของกวินทรา กัณฐมณียังคงดูเฉยเมย สายตาของเขาไม่หวั่นไหวเลย มองกวินทราเหมือนตัวตลก

เมื่อมองดูใบหน้าที่เฉยเมยของกัณฐมณี ซึ่งไม่อดทนต่อความเจ็บปวดเหมือนเมื่อก่อน ดวงตาของกวินทราก็ฉายแววดุร้าย

ราวกับจำอะไรบางอย่างได้เธอก็พูดอย่างอ่อนโยน

“ฉันลืมถามน้อง อาการบาดเจ็บเป็นยังไงบ้าง?อาการบาดเจ็บของฉันไม่ร้ายแรงมานัก แต่พี่ขุนต้องการพาฉันไปโรงพยาบาล เขายังเปิดวอร์ด VIP ให้ฉันและดูแลฉันเป็นการส่วนตัว อาหารการกินก็กำหนดเป็นพิเศษ แม้แต่ฉันจะอยากออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ แต่เขาก็ยังไม่วางใจ”

กัณฐมณีจ้องไปที่ใบหน้าที่มีเสน่ห์นั้น และถามคำถามที่ไม่คาดคิดว่า "คุณขายฉันในราคาเท่าไหร่?"

เมื่อเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้น มันเป็นวันเกิดของกัณฐมณีพอดี เธอรอขุนพล ประพิณไพโรจน์อยู่ในโรงแรมอย่างกระตือรือร้นมาทั้งวัน แต่ขุนพลไม่ปรากฏตัวเพราะกวินทรา ป่วย

กัณฐมณีรอจนดึกดื่น แต่สุดท้ายขุนพลก็ไม่ปรากฏตัว เธอดื่มไวน์อย่างเศร้าใจ แต่ไวน์กลับถูกวางยา

ยิ่งไปกว่านั้น มีผู้ชายสองสามคนบังเอิญบุกรุกเข้ามาตอนที่ออกฤทธิ์ และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่รอบๆก็เมินเฉยต่อคำร้องขอความช่วยเหลือของเธอ

แม้ว่ากัณฐมณีจะโชคดีที่หลบหนีได้ในที่สุด แต่รูปถ่ายของเธอที่หลบหนีบนถนนก็ถูกถ่าย มุมถ่ายนั้นเป็นอีกแบบ ซึ่งทำให้ผู้คนคิดลึกได้

ถ้ากัณฐมณีโชคร้ายในวันนั้น ไม่เพียงแต่เธอจะสูญเสียความบริสุทธิ์ของเธอไป แต่ชื่อเสียงของเธอจะถูกทำลาย และเธอคงจะตายทั้งเป็น

แต่ตอนนี้ยังไม่ดีขึ้นมากนัก ถูกผู้ชายที่รักรังเกียจ ยกเลิกงานแต่ง มีชื่อเสียงไม่ดี และแม้แต่ชีวิตก็เสียไป...

ไม่เหลือทางรอดให้เด็กสาวผู้น่าสงสารคนนี้เลย

โหดร้ายจริงๆ!

กวินทรายิ้มและกำลังจะพูด ทันใดนั้นเธอก็เห็นขุนพลที่เพิ่งเข้าประตูจากด้านหลังกัณฐมณี และสีหน้าโอ้อวดของเธอก็ลดลงในทันที

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาทันที และเสียงของเธอก็เต็มไปด้วยการตำหนิตนเองและความรู้สึกผิด เธอยกมือขึ้นคว้ามือของกัณฐมณี“ฉันขอโทษ น้องสาว วันนั้นมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรไปรบกวนพี่ขุน ไม่ควรไม่ไปฉลองวันเกิดกับคุณ ถ้าฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ฉันคงไม่...”

กัณฐมณี ขมวดคิ้วและสะบัดมือออก

ทุกครั้งที่มือนี้เอื้อมมือไปหากัณฐมณี เธอจะกลัวถูกทุบตี ถูกดุ และถูกรังเกียจ

ชื่อเสียงที่เลวร้ายของกัณฐมณีก็เพราะมือคู่นี้

เธอใช้กำลังทั้งหมดในร่างกาย ตบลงไปอย่างแรง