คุณหนูกับลุงยาม นิยาย บท 15

“อีกนิดนะคะหนูจ๋า… ชักให้น้ำเงี่ยนของลุงแตกออกมาเลยนะคะคนดี มันจะช่วยระบายความร้อนในร่างกาย จะช่วยลดได้”

คนหื่นไม่รู้จะหาเหตุอันใดมาอ้าง

“ลดไข้… เอ่อ… แบบนี้ก็ได้ด้วยหรือคะ”

น้ำหวานตกใจกับเหตุผลแปลกๆ

“ใช่ค่ะ… ถึงขนาดนี้แล้วถ้าหนูไม่ทำให้เสร็จลุงทรมานตายแน่ๆ…นะคะสงสารลุง”

“งือออ… ถ้ามีความต้องการขนาดนี้… เอ่อ หนูว่าคุณลุงก็ควรหาเมียสักคนนะคะ… ทำไมคุณลุงไม่หาเมียใหม่สักคนล่ะคะ”

แม้จะยังไม่เคยมีประสบการณ์ทางเพศมาก่อน แต่น้ำหวานก็พอจะเข้าใจหัวอกของพ่อม่ายไร้เมีย ว่าความเก็บกดในอารมณ์ทำให้เขาเป็นแบบนี้

“ก็ที่ผ่านๆ มาลุงยังไม่เจอคนถูกใจ… แต่ตอนนี้ลุงเจอแล้ว”

ตอบพลางช้อนสายตาขึ้นมาจากลำเอ็นที่กำลังโดนมือเรียวรูดชักเป็นจังหวะ สบตาหล่อนอย่างมีความหมาย

“เจอแล้ว… ใครคะ?”

น้ำหวานเริ่มสงสัย

เพราะว่าทุกวันลุงทองก็ทำงานอยู่แต่ในไร่สับปะรด ไม่เคยเห็นเขาออกไปทำเจ้าชู้กรุ้มกริ่มกับผู้หญิงคนไหน

“ก็คนที่กำลังรูดน้องชายของลุงอยู่นี่แหละ”

ถึงตอนนี้…

ลุงทองต้องสารภาพออกมาอย่างไม่คิดจะปิดบัง ด้วยกลัวว่าถ้าขืนชักช้าเดี๋ยวไอ้หนุ่มหน้าใสเพื่อนร่วมชั้นเรียนของหล่อนจะฉวยเอาไปกินเสียก่อน

“คุณลุงพูดจริงหรือคะ… ”

น้ำหวานตกใจ

“จริงสิคะ… หนูจ๋ายอมเป็นเมียลุงได้ไหม ลุงสัญญาว่าจะรักและดูแลหนูตลอดไป… เรียนจบแล้วแต่งงานกับลุงนะคะ… ได้ไหม ทุกวันนี้ลุงก็ไม่มีใคร ถ้าหนูตกลงลุงจะดูแลหนูตลอดไป ทั้งตัวทั้งหัวใจจะยกให้หนูคนเดียว”

ลุงทองจริงจัง

แทบไม่เชื่อว่าตัวเองจะต้องมาเอ่ยคำนี้อีกครั้ง จะต้องมาขอความรัก… ขอผู้หญิงแต่งงานอีกครั้งในวันใกล้ห้าสิบปี

“อุ๊ย… คุณลุงไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมคะ”

น้ำหวานตกใจ

ความตื่นเต้นทำให้มือของหล่อนรูดชักลำเอ็นของลุงทองแรงขึ้น

“จริงสิคะ… ลุงไม่ได้ล้อเล่น… ลุงจริงจังนะ ลุงขอถามตรงๆ นะ… หนูยังไม่เคยมาก่อนใช่ไหม”