คุณหนูกับลุงยาม นิยาย บท 18

เกิดเป็นสุญญากาศ จึงมีเสียงดังบล่อกตอนดึงกระบองเนื้อออกมา

“อู้วววว… ”

สาวน้อยพริ้มตา พรูลมหายใจออกมา รู้สึกโล่งรู เมื่ออาวุธประจำกายยาวใหญ่ของลุงทองหลุดออกมา

ทว่ารู้สึกโล่งได้ไม่นาน ก็โดนลุงทองโอบสะโพก จับหล่อนนั่งคุกเข่าตรงขอบแท่นปูน

น้ำหวานหันหน้าเข้าหาบานกระจก แอ่นก้นออกมาหาลุงทองที่ยืนเอามือรูดลำเอ็นของตัวเอง ตาเล็งรูหอยอยู่ข้างหลัง

“เดี๋ยวหนูจะติดใจ… โอ้วหอยใหญ่น่ากระแทกเหลือเกิน”

ด้วยความสูงของแท่นปูนได้ระดับกับเอวของลุงทองพอดี แกจับดุ้นเอ็นเข้ามากดส่วนหัวสีม่วงคล้ำถอกทู่ แหวกพูทุเรียนเข้ามาทีละน้อย

“อ๊อย… ”

น้ำหวานรู้สึกแน่น

“ฝืดมากค่ะ… ”

สะโพกอวบขาวบิดไปมา เมื่อกลีบหอยเบ่งบวมบีบรัดหัวไอ้จ้อนที่พยายามสอดใส่เข้ามา แต่ความใหญ่ของมัน ก็ทำให้ต้องคาไว้เพียงครึ่งดุ้น

“ฮึ่ก… แน่นเกินค่ะ ใหญ่มากค่ะหนูไม่ไหว”

ให้ตายเถอะโรบิ้น นี่ของคนหรือของม้า?

น้ำหวานแอ่นก้นเกร็ง

ลุงทองรีบเอามือรวบก้น ล็อกไว้แล้วกระชากเข้ามาให้กลีบหอยอัดเข้าใส่แท่งเอ็นยาวใหญ่เสียงดังตั่บ

“อ๊อย… ”

น้ำหวานโดนกระเด้าจนตัวงอไปชั่วขณะ

“มิดแล้วค่ะหนูจ๋า… มิดแล้ว… อูยแม่คุณเอ๊ยรูแน่นสุดๆ”

ลุงทองละล่ำละลักบอก

หน้าดำหน้าแดงกับความรู้สึกฝืดคับของรูสวาท บีบรัดจนปวดหน่วงไปทั้งพวงสวรรค์

ครั้นเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง แกก็รวบเอวคอดแล้วดึงเข้ามากระเด้า อัดลำเอ็นใหญ่ยาว สาวเข้าใส่เป็นจังหวะยาวๆ

บลั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ลุงทองกระเด้าไม่ยั้ง ซอยไม่หยุด กระแทกเข้าสุดออกสุด