คุณคือคนพิเศษเพียงคนเดียว นิยาย บท 12

เธอเขย่งอยู่บนปลายนิ้ว แม้ว่าเขาจะก้มตัวลงและมือของเธอก็โอบรอบคอของเขา แต่ก็ยังดูยากสำหรับเธอที่จะเอื้อมถึงเขา

“ช...ชาร์ลส์...”

เธอวางเท้าทั้งสองลงบนพื้น เธอยอมแพ้แล้ว

'ทำไมเขาถึงสูงจัง' ชินี เยลส์คิดในใจ

เขาน่าจะสูงอย่างน้อย 190 เซนติเมตร?

"หือ?" เมื่อเธอกำลังจะปล่อยเขา ชายคนนั้นก็โอบแขนของเขาไว้รอบเอวของเธอและรั้งเธอเข้าไปหา

ก่อนที่เธอจะทันตอบสนอง ร่างของเธอก็อยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้ว และเธอก็วางมือไว้ระหว่างพวกเขาทั้งสองอย่างอิหลักอิเหลื่อ

"คุณ... "

เธอยังไม่ทันได้พูดจบ

สายตาของชายหนุ่มลึกล้ำกว่าเก่า คางของเขาเข้ามาใกล้เธอในทันใด และเขาก็สัมผัสใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน “เพื่อนคนนั้นเป็นใคร? เราไปเยี่ยมเพื่อน ๆ ของคุณด้วยกันไหม” เขาหัวเราะ

ชินีผงะไป ตอนนั้นเองที่เธอรู้ว่าทั้งสองคนใกล้ชิดกันแค่ไหน

วินาทีถัดมา เธอก็เอื้อมมือแล้วผลักเขาออกไป

“ไม่เป็นไร ฉันจะกลับแล้ว คุณไปทำธุระของคุณเถอะ!” เธอพูดทันที

ขณะที่พูด เธอก็ถอยหลังหนึ่งก้าว เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการรักษาระยะห่างจากเขา

อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มยังคงขยับเข้ามาใกล้จนกระทั่งเธอถูกบังคับให้หลังชิดผนังอีกครั้ง

เขากักเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

ทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวลงแล้วเย้าเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและดึงดูดว่า “ทำไม เพราะเป็นเขาผู้ชาย? หรือ...คนรักลับๆ?”

ชินีตกตะลึง ดวงตาสีดำสนิทของเขาประสานเข้ากับดวงตาเธอ ซึ่งทำให้สีหน้าเธอซีดเผือดลง

อะไรนะ เขาพูดว่าอะไร?

รัก...

คนรัก?

“หึ ผมแค่แกล้งคุณเล่น” เขายืดตัวตรงในฉับพลันแล้วลูบผมเธอ เขาหัวเราะเบาๆ และพูดว่า "โทรหาผมทีหลังได้ไหม"

ชินีอยู่ในอาการเสียศูนย์ เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขา

“เป็นอะไรไป คุณต้องการให้ผมไปด้วยไหม” เขาพูดติดตลก

“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันจะติดต่อคุณกลับ” พูดจบชินีก็วิ่งหนีไปทันที