คุณคือคนพิเศษเพียงคนเดียว นิยาย บท 55

“พูดอีกทีสิ!”

สี่คำนี้ทำให้หน้าของ Fanny Hanks มืดลงจนสุดขั้ว

“เธอไม่ใช่สัตว์เลี้ยง เธอพูดอีกครั้งหมายความว่าอย่างไร”

“เชนี่ เยลส์ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร” เธอตะโกนและขว้างตุ๊กตาผ้าในมือใส่ ชินี ด้วยความโกรธ

ชินี Yales ไม่ได้หลบและจับตุ๊กตาผ้าพลัฌ

“คุณเป็นเมียน้อย แอบเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย คุณสอนอะไรฉันได้บ้าง สอนฉันให้เป็นผู้หญิงหน่อย สอนวิธีเกลี้ยกล่อมผู้ชายที่แต่งงานแล้วหรือวิธีเกลี้ยกล่อมพี่เขยของคุณเอง ?" ฟานี่เลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า "ฉันเป็นสาวสูงศักดิ์ ฉันจำเป็นต้องเรียนรู้กลอุบายสกปรกเหล่านี้ไหม"

พูดจบเธอก็พึมพำอีกครั้ง “แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร!”

เชนี่ไม่พูดอะไร เธอเพียงแค่ส่งยิ้มแบบสบายๆ ให้เธอ

“ยิ้มอะไร”

ฟานี่มองมาที่เธอและเห็นว่าไม่เพียงชีนี่ไม่โกรธ เธอยังยิ้มให้เธอด้วย เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและรู้สึกสับสนกับสถานการณ์

“นี่มันดึกแล้ว ห้องคุณอยู่ไหน ฉันอยากพักผ่อน!” เชนี่ยืนขึ้น

“อะไรนะ เธออยากนอนห้องฉันเหรอ”

“ถ้าจำไม่ผิดที่พ่อบอกคือกินข้าวด้วยกัน อยู่ด้วยกัน และไปโรงเรียนด้วยกันใช่ไหม” ชินี เลิกคิ้วและยิ้มอย่างไร้เดียงสา

“คุณบ้าหรือเปล่า คุณสกปรกหรือเปล่า คุณมีหนอนไหม นอนในห้องของฉัน” ฟานี่กรีดร้องทันที และดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ “ฉันไม่รู้ว่าเธอไม่อาบน้ำมากี่วันแล้ว นอนในห้องฉันสิ ห่า ไร้สาระ!”

ชินี เพิกเฉยต่อเธอและเดินตรงไปหาคนใช้ "เธอนอนชั้นไหน ห้องไหน"

คนใช้มองมาที่เธอแล้วมองไปที่ฟานี่ เธออยากจะตอบแต่หยุดคิด

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่กล้าพูด

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เชนี่ก็พยักหน้าและพูดว่า “ตกลง ฉันจะไปถามแจ็กกี้!”

เนื่องจากไม่มีใครเต็มใจที่จะบอกเธอ Jacky จึงตอบเธออย่างแน่นอน

ทันทีที่เธอได้ยินว่าเชนี่กำลังจะไปหาแจ็คกี้ ควินน์ ฟานี่ก็แหย่เหมือนเม่นและหยุดเธอโดยพูดว่า "ทำไมคุณถึงมองหาพี่แจ็คกี้ของฉัน คุณต้องการจะเกลี้ยกล่อมเขาอีกเหรอ อัปยศ!"

“เธอคิดว่าฉันเป็นคนขี้ขลาดและถูกรังแกง่ายใช่ไหม” ชินี ยกคางขึ้นเล็กน้อยและยิ้มเยาะให้เธอ

ฟานี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเยาะเย้ยและกล่าวว่า “เกิดอะไรขึ้น? คุณโกรธหรือ คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณยืนอยู่ตรงไหน คุณควรมีความถ่อมตัวมากกว่านี้ มิฉะนั้น...”

เธอต้องการจะดำเนินการต่อแต่หยุดคิดอีกครั้ง และทำให้ ชินี ดูถูกเหยียดหยาม

ในขณะนั้น รอยยิ้มของ ชินี ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของเธอเย็นลงเมื่อเธอจ้องไปที่หญิงสาวที่หยิ่งผยอง

จากนั้นเสียงหัวเราะเยาะเย้ยแวบวาบผ่านดวงตาของเธอ

"ปัง!" ก็มีเสียงดัง

เสียงตบหน้าฟานี่ดังลั่น ชินี เคลื่อนไหวเร็วมากจน Fanny ไม่มีโอกาสหลบเลี่ยงแม้แต่น้อย

ความอดทนของเธอหมดลงแล้ว แต่ฟานี่ก็ยังพูดจาไร้สาระจากปากของเธอ

เธอจะไร้สติได้อย่างไร!

ในขณะนั้นทุกคนก็ตกตะลึง

ฟานี่ตกใจจนลืมปิดหน้า

กรามของคนรับใช้ลดลงราวกับว่าพวกเขาได้เห็นบางสิ่งที่น่ากลัว

อย่างไรก็ตาม ชินี ยิ้มเล็กน้อย ยังคงดูไร้เดียงสา “ก่อนอื่น คุณถามฉันว่าฉันรู้ว่าฉันเป็นใคร งั้นให้ฉันถามคุณนี่ ฟานี่ แฮงค์ คุณคือคนนั้นหรือเปล่า”

ฟานี่ "..."

“ประการที่สอง คุณดูถูกนายหญิง ผู้หญิงเลว และผู้หญิงไร้ยางอาย แต่ตอนนี้ อยู่ที่ฉันแล้ว นายหญิง ผู้หญิงเลว และผู้หญิงไร้ยางอายที่จะสอนมารยาทและความซื่อตรงแก่คุณ ดังนั้น ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ หมายความว่าเธอเลวยิ่งกว่าพวกเ**้ยเมียหรือเมียน้อยซะอีก"

ฟานี่ "..."

“ประการที่สาม ฉันมาจากชนบท แต่คนในชนบทสกปรกหรือเปล่า คุณคิดว่าคุณสะอาด แต่คุณมีน้ำหอมติดตัวอยู่ทุกชนิด น้ำหอมมีกลิ่นเหมือนกับกลิ่นตัวที่น่าขยะแขยงที่ทำให้คนอ้วก! "

ฟานี่ "..."

"ประการที่สี่ ฉันสูง 168 ซม. และหนัก 45 กก. คุณมีอะไรจะถามอีกไหม"

“คุณกล้าตีผมเหรอ” ฟานี่ซึ่งสติของเธอกลับคืนมาในที่สุดหลังจากผ่านไปนาน คำรามใส่ชีนี่และกำลังจะตีกลับ

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เธอยกมือขึ้น เธอถูก ชินี จับอย่างรวดเร็ว

ชินี จับมือเธอและดึงเธอเข้ามาใกล้ ซึ่งทำให้ Fanny สะดุดเข้าหาเธอ

หัวของเธออยู่ใกล้กับไหล่ของ ชินี

ริมฝีปากของ ชินี กระซิบข้างหูของเธอว่า "Fanny Hanks คุณผิดปกติมากกว่าฉัน คุณชอบ Jacky Quinn และนั่นคือพี่ชายของคุณ!"

ฟานี่ตกตะลึงจนลืมที่จะต่อสู้

"คุณกำลังทำอะไรอยู่?" ทันใดนั้น เสียงของ ชาร์ลส์ Hanks ก็มาจากระยะไกล

ชินี ปล่อย Fanny อย่างรวดเร็วแล้วเอาแขนโอบไหล่ของเธอ เธอหันไปหาชาร์ลส์แล้วพูดว่า "เรากำลังจะรู้จักกันใช่ไหม"

ฟานี่เอียงศีรษะและมองดูเชนี่ เธออยู่ในภวังค์และไม่รู้จะตอบอย่างไร

“ใช่ อนาคตเราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ดังนั้นเราควรเข้ากันได้” Jacky Quinn เข้ามาอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา

อย่างไรก็ตาม ชาร์ลสไม่ยิ้ม ดวงตาลึกของเขากวาดไปทั่วใบหน้าของน้องสาวของเขา

เขารู้ว่าเธอถูกรังแก!

แต่มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถจัดการกับผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างน้องสาวของเธอได้!

“เหนื่อยไหม เชนี่ คืนนี้เธอพักห้องไหน ทำไมไม่อยู่ข้างๆ ฉันล่ะ บ้านของป้ามีหลายห้อง” แจ็คกี้พูดอย่างเร่งรีบ

หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จแล้ว พ่อแม่ของพวกเขาก็ขึ้นลิฟต์ชั้นบนเพื่อพักผ่อนโดยตรง

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณลุงบอกว่าอยากให้ฉันอยู่กับแฟนนี่ ตอนนี้ฟานี่ก็เสนอห้องของเธอให้ฉันด้วยใช่ไหม” ชินี หันไปมอง Fanny และบีบมือของเธอบนไหล่ของเธออย่างแรง

ด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ฟานี่ก็รู้สึกตัวในทันที

เธอมองดูพี่ชายทั้งสองของเธอและมุมปากกระตุกเล็กน้อยขณะที่เธอพูดว่า "พรุ่งนี้ฉันต้องไปโรงเรียน ฉันง่วงแล้ว ไปนอนกันเถอะ"

พวกเขาขึ้นไปชั้นบนทันที

เชนี่ไม่ได้มองชาร์ลส์ เธอมองที่ Jacky และพูดว่า "Jacky ได้โปรดพักผ่อนแต่เช้า ฉันจะไปนอนแล้ว"

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็เดินขึ้นบันไดไปข้างหลังฟานี่

แจ็คกี้ยิ้มอย่างสดใสเมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาเดินไปหาชาร์ลส์และพูดด้วยรอยยิ้มที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมา “พี่ชาย คุณไม่คิดว่า ชินี ของฉันน่ารักมากเหรอ?”

“เชนี่ของคุณเหรอ” ชาร์ลส์พูดซ้ำ น้ำเสียงของเขาหยั่งรู้

แจ็คกี้เกาหัวด้วยความเขินอาย “ไม่ต้องห่วง ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เธอเป็นของฉัน!”

ชาร์ลส์ยิ้มบางๆ ให้เขา เขาพูดว่า "พักผ่อนก่อน วันนี้คุณต้องเหนื่อย!"

"โอเค!" แจ็กกี้ไม่คัดค้าน

บนชั้นสาม.

ฟานี่ที่ยังอยู่ในภวังค์เห็นใบหน้าของเธอเข้ามาใกล้เธอ กระโดดและเอนหลังในทันใด

“ฉันนอนข้างนั้นเหรอ” ขณะที่เธอพูด ชินี ก็นั่งลงบนเตียง

แล้วเธอก็พลิกตัวพลิกตัวซุกตัวอยู่ในผ้านวม

“ฉันเหนื่อยมาก ขอตัวไปนอนก่อน”

“อ๊ะ...ใครให้นายมานอนบนเตียงฉัน ออกไปจากเตียงฉันซะ!”

ฟานี่ตะโกนเสียงดัง โบกมือและเตะเท้าพร้อมกัน

ราวกับว่า ชินี เป็นโรคระบาด

ชินี ขมวดคิ้วและมองไปที่ Fanny ทำให้เอะอะ เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "คุณกรีดร้องเพื่ออะไร ฉันป่วย ฉันจะติดเชื้อคุณหรือฉันจะข่มขืนคุณ"

“ลุกจากเตียงฉัน ฉันไม่อยากให้คุณขึ้นมาที่นี่ ออกไป!”

ในเวลานี้ ฟานี่ไม่ได้ยินอะไรเลย

ชินี เป็นคนที่เธอเกลียดที่สุด

เธอไม่อยากให้เธอขึ้นไปบนเตียง นอนข้างเธอน้อยลง

"ลุกจากเตียงฉัน!" ฟานี่คว้าแขนเชนี่ลากเธอออกไป...

ชินี ผู้ซึ่งถูกเธอผลักและดึงเริ่มโกรธ

เธอเหยียดเท้าออกและเตะแรงๆ ให้ฟานี่ “ถ้าไม่อยากนอนก็ลุกไปจากเตียงซะ!”

"ปัง!" ประตูถูกเปิดออก

"อา-"

ฟานี่กรีดร้องเมื่อเธอล้มลงจากเตียง

"อา-"

เสียงตื่นตระหนกของ ชินี ดังขึ้น

“พวกเจ้าเป็นอะไรไป?”

ฟานี่และเชนี่มองขึ้นพร้อมกัน

ชาร์ลส์ยืนอยู่ที่ประตู เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวที่แข็งแรงของเขา ร่างที่สมบูรณ์แบบของเขาถูกเปิดเผย ปล่อยกลิ่นมิ้นต์และหมอก ผมของเขายังไม่แห้ง และมีหยดน้ำไหลลงมาตามคิ้วที่ยาวและแคบของเขา มันหมุนรอบกระดูกไหปลาร้าแล้วตกลงบนพื้น...

มันเป็นสิ่งล่อใจที่ชั่วร้าย ความรู้สึกขาดอากาศหายใจที่แทรกซึมเข้าไปในจิตวิญญาณของเธอ...

เขาดูเย็นชาน้อยลงและห่างไกลน้อยลงด้วยวิธีนี้

เขาดูอ่อนโยนอย่างอธิบายไม่ถูก...

“พี่...” ฟานี่ขยับตัวเล็กน้อยแล้วดึงสายรัดที่มือ

ทันใดนั้น ชินี ก็รู้สึกตัว เธอก้มศีรษะลงและรูม่านตาขยายอย่างรวดเร็ว

"อา!" เธอเอามือปิดตัวเองและห่มผ้าอย่างรวดเร็ว

ตอนนั้นเองที่ฟานี่รู้ว่าเธอดึงสายรัดชุดนอนของเชนี่ออกแล้ว...

นั่นหมายความว่าเมื่อกี้นี้ เชนี่...

เธอจะไม่เป็นไร...

ครึ่งเปลือย?