คุณภรรยาเทพนักรบของผม นิยาย บท 4

“อาจจะเจ็บเล็กน้อย คุณอดทนหน่อยนะครับ!”

เข็มที่สองฝังลงไป

“มาครับ ใช้หมอนหนุนบริเวณด้านหลังของหน้าอกไว้ พอเข็มนี้ฝังลงไปแล้ว เลือดคั่งที่บริเวณปอดของคุณก็จะถูกล้างออกทั้งหมดภายในครึ่งชั่วโมง”

ฉินเป่ยพูดพร้อมกับส่งหมอนให้อวี่เจียวหรง

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เลือดที่คั่งอยู่บริเวณปอดของอวี่เจียวหรงก็ถูกล้างออกจนหมด ภายในเวลาไม่นานสีหน้าของเธอก็ดีขึ้นมาก และมันก็ทำให้เธอดูสวยตราตรึงขึ้นไปอีก

“ตอนนี้ผมจะต้องฝังเข็มให้คุณอีกครั้ง เพื่อปกป้องตรีลมปราณสัตตะชีพจรของคุณเอาไว้ก่อน นี่สามารถถึงชีวิตได้เลย ต่อจากนี้การสร้างตรีลมปราณสัตตะชีพจรของคุณขึ้นมาใหม่จะต้องใช้ตัวยาหายากสิบหกชนิดและจะต้องต้มเป็นยาลูกกลอน ตอนนี้ผมไม่มีตัวยาพวกนี้อยู่ในมือ แต่ผมสัญญาว่าผมจะหาซื้อมาให้ได้ภายในสองวันนี้!”

“คุณ สร้างตรีลมปราณสัตตะชีพจรของฉันขึ้นมาใหม่ได้จริง ๆ เหรอคะ?”

ตอนนี้อวี่เจียวหรงสงสัยในตัวของฉินเป่ยมากขึ้นไปอีก วิธีการรักษาแบบนี้เธอไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน!

“ได้แน่นอน แค่ว่ามันออกจะยากอยู่สักหน่อย”

ฉินเป่ยยังคงฝังเข็มต่อไปไม่หยุด ตอนนี้บนร่างกายของอวี่เจียวหรงมีเข็มเงินฝังอยู่เต็มไปหมด!

ตลอดขั้นตอนนี้ อวี่เจียวหรงนอนนิ่งไม่ส่งเสียงและคอยแอบมองฉินเป่ยเป็นระยะ จู่ ๆ หัวใจของเธอก็สงบลง การล้างฆ่าฟันกันที่เธอเคยประสบค่อย ๆ เลือนหายไปจากสมองของเธอทีละนิด!

อยู่กองทหารมานับสิบปี เธอไม่เคยสัมผัสกับความสงบมากเพียงนี้มาก่อนเลย!

เธอค่อย ๆ หลับตาลงพร้อมกับเพลิดเพลินไปกับความสงบอันหาได้ยากเช่นนี้

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปโดยไม่ทันได้รู้ตัว

“คุณหนูอวี่ ผมใช้การฝังเข็มปกป้องตรีลมปราณสัตตะชีพจรของคุณเอาไว้แล้ว ตอนนี้ผมจะเริ่มดึงเข็มออก คุณรู้สึกยังไงบ้าง?”

สีหน้าของอวี่เจียวหรงดีกว่าที่ผ่านมามากเธอก็รู้สึกโชคดีมากแล้ว แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกดีใจ เพราะตอนนี้เธอเชื่อแล้วว่าฉินเป่ยสามารถรักษาอาการบาดเจ็บภายในของเธอได้ในระยะเวลาอันสั้น ถึงตอนนั้นเธอก็คงจะหลีกหนีการเผชิญหน้ากับการถูกบังคับจากครอบครัวไม่ได้

ฉินเป่ยพบว่าสีหน้าของอวี่เจียวหรงผิดปกติไป เขาจึงรีบถามขึ้นว่า “คุณหนูอวี่ เป็นอะไรไปเหรอ? ทำไมดูคุณไม่ดีใจเลย?”

“ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันรู้สึกสบายมากเลยล่ะ ขอบคุณนะฉินเป่ย!”

“พูดอะไรโง่ ๆ น่า คุณเป็นภรรยาของผมแล้วนี่ จะพูดคำพวกนี้ทำไมเล่า! บาดแผลของคุณหนักมาก ถึงผมจะล้างเลือดคั่งที่ส่วนปอดของคุณแล้ว และก็ใช้การฝังเข็มปกป้องตรีลมปราณสัตตะชีพจรของคุณเอาไว้แล้ว”

“แต่ว่าห้ามคุณมีการเคลื่อนไหวตัวมาก ต้องพักผ่อนเยอะ ๆ ห้ามโมโหด้วยครับ วันนี้ก็ถึงตรงนี้เถอะ ผมต้องกลับบ้านไปเยี่ยมแม่สักหน่อย รอพรุ่งนี้ผมจะทำการรักษาให้คุณอีกขั้น”

“แล้วก็ ผมรวบรวมสูตรยากับใบสั่งยาให้คุณแล้ว อีกพักผมออกไปแล้วจะซื้อแล้วให้คนส่งมา”

“ก่อนที่การบาดแผลของคุณจะหายสนิท คุณจะต้องทานอาหารแล้วก็ทานยาตามสูตรยากับใบสั่งยาที่ผมให้ไว้นะครับ”

คำพูดของฉินเป่ยทำให้อวี่เจียวหรงรู้สึกตื้นตันใจ ความรู้สึกอบอุ่นไหลรินเข้ามา

ที่แท้นี่ก็คือความรู้สึกของการถูกคนอื่นเป็นห่วงสินะ!

อวี่เจียวหรงมองดูฉินเป่ย สีหน้าของเธอดูอ่อนโยนมากขึ้น ก่อนที่เธอจะเอ่ยเสียงเบา “ขอบคุณนะฉินเป่ย คุณวางสูตรยากับใบสั่งยาเอาไว้เถอะ อีกพักฉันจะให้อันหนิงไปซื้อมาเอง”

“รอให้ร่างกายของฉันหายดีสักหน่อย ฉันกลับบ้านกับคุณเพื่อไปเยี่ยมแม่ค่ะ!”

“ได้สิ งั้นคุณอย่าลืมที่ผมพูดเมื่อกี้นะ พักผ่อนให้มาก ๆ แล้วก็ต้องรักษาอารมณ์ให้ดีไว้ด้วย!”

ฉินเป่ยรีบส่งสูตรยากับใบสั่งยาให้อวี่เจียวหรง ขณะที่กำลังจะออกไป เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเบอร์แปลกหน้า

เขารับโดยไม่คิดอะไรมาก

“คุณเป็นญาติของตู้เหม่ยจวนใช่ไหมคะ?”

เสียงของหญิงแปลกหน้าคนหนึ่งดังขึ้น

“ครับ ผมคือฉินเป่ยลูกชายของเธอ แม่ผมเป็นอะไรเหรอครับ?”

“เธอใกล้ตายแล้วค่ะ คุณรีบมาที่โรงพยาบาลประชาชนตอนนี้เลยค่ะ”

เปรี้ยง!

ฉินเป่ยรู้สึกราวกับฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ ยังไม่ทันได้ถามอีกฝ่ายว่าเกิดอะไรขึ้นสายก็ตัดไปแล้ว

“คุณหนูอวี่ ผมต้องขอตัวไปก่อนนะครับ แม่ผมเกิดเรื่องไปที่โรงพยาบาล ผมต้องไปดูแม่น่ะ!”

ฉินเป่ยวิ่งออกไปด้านนอกทันที ทันทีที่เขาออกไปอันหนิงก็เข้ามาในห้องของอวี่เจียวหรง

“ท่านแม่ทัพ สีหน้าท่านดูดีขึ้นมากเลยนะคะ เมื่อคืนท่านนอนกับฉินเป่ยเหรอ?”

“ทำไมท่านถึงไม่ฟังคำของข้าบ้างเลยนะ ตอนนี้ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้วสินะ!”

อันหนิงร้องไห้ออกมา ที่จริงเธออยู่ด้านนอกตลอด แต่หากอวี่เจียวหรงไม่อนุญาตเธอก็ไม่กล้าเข้ามา และก็ไม่ได้รับรู้เรื่องที่ฉินเป่ยรักษาอาการบาดเจ็บให้อวี่เจียวหรงด้วย

“เลิกร้องได้แล้ว นี่เป็นสูตรยากับใบสั่งยา ต่อไปต้องเธอต้องซื้ออาหารและยาตามสูตรกับใบสั่งนี่ให้ฉันนะ”

“ตอนนี้ก็รีบไปเตรียมรถเถอะ แม่ของฉินเป่ยเข้าโรงพยาบาล ฉันต้องไปดูสักหน่อย!”

“เร็วเข้าสิ!”

อวี่เจียวหรงกังวลมากเสียจนทำเสียงแข็ง

อันหนิงรู้สึกเหมือนกับความอบอุ่นในอากาศลดลงถึงจุดเยือกแข็งในพริบตา เธอรีบรับสูตรยากับใบสั่งยาแล้วออกไปเตรียมรถทันที

……

ณ โรงพยาบาลประชาชน