คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 742

แดร์ริลโบกมือและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่ได้มาจากสำนักพราน ฉันอาศัยอยู่ในป่าบนภูเขามานานมากและเพิ่งจะได้ออกมาข้างนอก”

‘โอ้ เป็นเพราะแบบนี้เอง?’

เชอรีลกล่าวอย่างเคารพนับถือ “ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะบอกให้พวกเขาเตรียมห้องไว้สำหรับท่านอาจารย์ ท่านสามารถอาศัยอยู่ในห้องโถงเต้นรำโภไคยได้สักพัก”

เธอจำเป็นต้องขึ้นแสดงร้องเพลงในวันถัดไป เธอจึงต้องการจะฝึกร้องบทเพลงนี้ให้ทันท่วงที

“แจ่มเลย”

ในเมื่อเขาได้ออกมาข้างนอกแล้ว แดร์ริลจึงยินยอมตกลง

ด้วยข้อตกลงของเชอรีล แดร์ริลและจีเวลก็ได้พักในห้องพักสุดหรูหราโอ่อ่าบนชั้นสอง

ทันใดที่เขามาถึงที่ห้อง จีเวลก็รีบเข้าไปหาแดร์ริลและกล่าวถาม “คุณชาย ทำไมคุณหนูมาร์คถึงเรียกคุณเรียกว่าท่านอาจารย์”

จีเวลนั้นรู้สึกสับสนงุนงง

แดร์ริลยิ้มอ่อน ๆ “ฉันสอนเธอร้องเพลง แน่นอนที่เธอจะต้องเรียกฉันว่าท่านอาจารย์สิ”

“คุณชาย คุณรู้วิธีแต่งเพลงด้วยเหรอ?” จีเวลกล่าวถามเสียงทุ่ม

แดร์ริลฉีกยิ้มและลูบผมของเธอ เขาไม่ได้กล่าวอะไรต่อ

ก่อนที่พวกเขาจะเข้านอน จีเวลก็ขนน้ำมาเพื่อจะล้างเท้าให้กับแดร์ริล เธอดูแลเขาทุกหนทางที่เธอจะทำได้

แดร์ริลรู้สึกสะเทือนใจ มันทำให้เขานึกถึงตอนที่เป็นลูกเขยบ้านคนอื่นในตระกูลลินดันและเรื่องที่เขามักจะล้างเท้าให้กับลิลี่ เขาไม่เคยคาดมาก่อนว่าสักวันหนึ่งจะถูกปรนนิบัติในแบบเดียวกัน

จีเวลเก่งมากในเรื่องความเอาใจใส่ดูแลคนและเธอก็ยังน่ารักน่าเอ็นดูอีกด้วย

หลังจากที่เธอช่วยล้างเท้าแดร์ริล จีเวลก็รู้สึกอ่อนล้าและผล็อยหลับไปในทันที

แดร์ริลยังไม่รู้สึกง่วงนอน เขาคิดหาหนทางว่าจะออกไปจากที่นี่อย่างไร เขาหลับไม่ลง เขาเลยนั่งบ่มเพาะวิชาฝึกสมาธิอย่างเงียบ ๆ

มันเป็นเวลากลางดึกและเงียบสงัด

เอี๊ยด...

ขณะที่แดร์ริลกำลังจะเข้าสู่สภาวะการบ่มเพาะ ก็มีคนดันประตูเปิดออกอย่างเงียบ ๆ

วินาทีต่อมาก็มีเงาตะคุ่ม ๆ เดินเข้ามาพร้อมกับกระบี่เล่มยาวอยู่ในเมือ กระบี่ฉายแสงเงาสะท้อน

แดร์ริลลืมตาขึ้นทันทีและสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นคนที่เข้ามาในห้องของเขา

คนนั้นคือ มาร์คัส

‘ฉิบหาย! ไอ้เลวนี่มันลอบเข้ามาในห้องเพื่อจะฆ่าฉันงั้นเหรอ?’