คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 808

”คืนนั้น? มันใช่เสียงร้องของลิลี่รึเปล่า?”

มัตเตโอนั่งบนเก้าอี้ เขาจิบน้ำชาและกล่าว “พลังอนันต์จักรวาลที่ข้ากำลังฝึกฝนอยู่มันเป็นวรยุทธที่ไร้เทียมทาน ถึงแม้ว่ามันจะไร้เทียมทานในยุทธภพแต่มันก็มีข้อเสีย การที่จะบ่มเพาะวรยุทธนี้

ข้าจะต้องสะสมสารพิษไว้ในร่างกายของข้า ทุก ๆ เดือนข้าจำเป็นต้องขับสารพิษออกไป ถ้าหากไม่ปล่อยสารพิษมันก็จะกัดกินทำลายตัวข้าและฆ่าข้าได้”

เขาวางถ้วยน้ำชาลงและกล่าวต่อ “ฉะนั้น ทุกเดือนข้าจะจับใครสักคนมาไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เพื่อขับสารพิษจากร่างกายข้าไปสู่คน ๆ นั้น ระหว่างการล้างพิษมันเป็นวิธีการที่เจ็บปวดทรมาน มันเลยเป็นเหตุผลที่เจ้าได้ยินเสียงเช่นนั้นตอนที่อยู่นอกประตูในคืนนั้น”

มัตเตโอลุกขึ้นยืนและยิ้ม “ใบหน้าที่อัปลักษณ์ของนางคือยาพิษที่ข้าระบายเข้าไปในร่างกายของนาง พิษนี้มันจะแทรกซึมเข้าไปในเส้นลมปราณ มันไม่มีทางรักษาหายขาดได้ แม้แต่หมอผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานก็รักษาไม่ได้”

มัตเตโอเดินเข้าไปหาลิลี่ เขาโน้มตัวลงและกระซิบข้างหูของเธอ “สตรีทุกนางที่ข้าเคยระบายพิษเข้าสู่ร่างกายพวกนางล้วนฆ่าตัวตายเพราะทนความอัปลักษณ์ไม่ได้ เจ้าจะมีหน้าตาเช่นนี้ไปตลอดกาล เจ้าตัวประหลาดอัปลักษณ์”

ลิลี่ร้องห่มร้องไห้ ความคับข้องใจของเธอกลายเป็นบ่อเกิดน้ำตา

ถึงแม้ว่าเธอจะยังเป็นสาวพรหมจารีบริสุทธิ์ แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรถ้าเธอไม่สามารถแม้แต่ที่จะมองหน้าตัวเองในกระจก

“แกมันคนโฉดหน้าไม่อาย! ฉันเกลียดแก!” ลิลี่ตัวสั่นเทาอย่างไร้การควบคุม เธอสาปส่งมัตเตโอ

จัสตินตกใจเมื่อรู้ความจริง เขาทนนั่งเฉย ๆ ต่อไปอีกไม่ไหวเมื่อรู้ว่าใบหน้าของลิลี่จะดำคล้ำไปตลอดชีวิต

เขากล่าวถาม “ท่านอาจารย์ แล้วทำไมท่านไม่ใช้ผู้หญิงคนอื่น? ทำไมท่านต้องทำกับลิลี่ถึงขนาดนี้?”

มัตเตโอฉีกยิ้มอย่างเย็นชา “ข้ามัตเตโอ ข้าอยากจะทำอะไรก็ได้ตามใจ ทำไม? เจ้าสงสัยในตัวของอาจารย์เจ้างั้นเหรอ?”

“ผม…”

จัสตินรู้สึกหนาววาบภายในใจ จากสายตาอันเดือดดาลของมัตเตโอ เขารีบก้มหัวลง

สายตาของมัตเตโอนั้นเยือกเย็น “ข้ารู้ดีว่าเจ้าจะต้องเสียใจมากหลังจากที่ยอมยกสตรีผู้เป็นที่รักมาให้กับข้า สตรีนางนี้คือจุดอ่อนของเจ้า นั่นคือเหตุผลที่ข้าต้องการทำลายนางให้สิ้น

ในตอนนี้นางก็หน้าตาอัปลักษณ์ เจ้าก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับนางอีกต่อไปแล้ว! อย่าไปเสียเวลากับตัวประหลาดอัปลักษณ์! เจ้าต้องจำให้ขึ้นใจว่าเจ้าจะต้องไม่มีจุดอ่อนและเจ้าจะอยู่ยงคงกระพัน เข้าใจไหม? ลูกศิษย์ของข้าจะต้องไม่มีจุดอ่อน!”