คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 854

“แดร์ริล คุณจะเรียกกระบวนท่านี้ว่าอะไร?” เดบร้าเอ่ยถาม

แดร์ริลยิ้ม เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพูดว่า “เรียกมันว่า หายนะพันเท่า”

“หายนะพันเท่า?”

จีเวลปรบมือและพูดขึ้นว่า "มันเป็นชื่อที่ยอดเยี่ยมมาก!"

เดบร้าเองก็พยักหน้าเช่นกัน จากนั้นเธอก็พูดอย่างเร่งรีบ "เร็วเข้า! แสดงกระบวนท่านั้นให้พวกเราดูหน่อยสิแดร์ริล!"

"แน่นอน!" แดร์ริลหัวเราะ เขาลดสนามพลังงานของเขาและเตรียมที่จะวาดลวดลายเพื่อปลดปล่อยหายนะพันเท่า

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลก็ต้องรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังของกระบวนท่านั้นออกมาได้ ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนก็ตาม!

"เกิดอะไรขึ้น?" จิตใจของแดร์ริลสั่นสะท้าน เขาค้นคว้าและศึกษามันอย่างเคร่งครัดมาเป็นเวลาหนึ่งปี! มันเป็นกระบวนการที่ยากลำบากในการประสบความสำเร็จ แต่แล้วทำไมเขาถึงไม่สามารถปลดปล่อยมันออกมาได้?

“ฉัน…” แดร์ริลพยายามอยู่หลายครั้งจนเหงื่อไหลท่วมตัว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันถึงแสดงกระบวนท่านี้ไม่ได้?"

“อย่าเพิ่งตกใจไปเลยแดร์ริล” เดบร้าก้าวไปข้างหน้าและอธิบายอย่างช้า ๆ ว่า “ฉันจำหนังสือโบราณที่ฉันเคยอ่านได้มันระบุเอาไว้ว่า กระบวนท่าบางท่าก็ไม่สามารถเผยแพร่หรือใช้งานได้ทุกเมื่อตามที่ผู้บ่มเพาะต้องการ กระบวนท่าบางท่าจะสามารถใช้ได้ก็ต่อเมื่อผู้บ่มเพาะถูกกระตุ้นหรือรู้สึกตื่นเต้น"

"อะไรนะ?" แดร์ริลตกตะลึง

'นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ฉันได้ฝึกฝนเป็นเวลานานเพื่อสร้างกระบวนท่าหายนะพันเท่า แต่ฉันจะสามารถใช้มันได้ก็ต่อเมื่อฉันถูกกระตุ้นเท่านั้น? อะไรกัน!' แดร์ริลครุ่นคิด

เขาถอนหายใจยาวและถามออกมาอย่างช้า ๆ “เราอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?”

เขาหมกมุ่นอยู่กับการฝึกฝนจนทำให้เขาลืมวันลืมคืนไปเสียสนิท

เดบร้าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูดขึ้นว่า "บางที อาจจะหนึ่งปีแล้ว" เธอเป็นคนพิถีพิถัน ดังนั้น เธอจึงสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์

'อะไรนะ? หนึ่งปี?!' หัวใจของแดร์ริลเต้นแรง 'ฉันคิดว่ามันเพิ่งจะแค่เดือนเดียว ฉันไม่ได้ตระหนักเลยว่า มันจะผ่านมานานถึงหนึ่งปีแล้ว!'

แดร์ริลสูดหายใจเข้ายาว เขาหันไปหาเดบร้าและจีเวลและพูดว่า “เอาล่ะ ฮันนีมูนจบลงแล้ว เราควรจะกลับบ้านได้แล้วมากอดฉันเอาไว้แน่น ๆ”

แดร์ริลเป็นจักรพรรดิยุทธแล้ว ดังนั้น มันจึงมีความแตกต่างเป็นอย่างมากกับตอนที่เขาเป็นปราชญ์ยุทธ! เขาสามารถพาผู้หญิงสองคนบินขึ้นไปกับเขาได้!

จีเวลกอดแดร์ริลแน่น

ใบหน้าของเดบร้าแดงก่ำ แต่เธอก็โอบรอบเอวของแดร์ริลด้วยเช่นกัน

ฟึบ!

กำลังภายในของแดร์ริลพุ่งสูงขึ้นทันทีเมื่อเขาทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าและเริ่มบิน!

ภายในไม่กี่นาที พวกเขาก็บินขึ้นไปถึงยอดปล่องภูเขาไฟ

ว้าว!

ในขณะที่เท้าของเขาแตะพื้น แดร์ริลก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก จากนั้นเขาก็ถอนหายใจยาว

หนึ่งปีผ่านไป