คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 9

ฮ่าฮ่า! แดร์ริลเกือบหลุดหัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อได้ยินราคาในบิล เจ้าวิลเลียมนี่คือคนโง่ของจริง! ไม่มีใครในที่นี้รู้เรื่องไวน์ที่ถูกสั่ง ยกเว้นแต่แดร์ริล มันคือ Romanée-Conti ซึ่งราคาขายปลีกของมันอยู่ที่ขวดละหนึ่งล้านเหรียญ ซึ่งมากกว่า 30 ขวดนั้นถูกแจกจ่ายไปตามโต๊ะต่างๆ

"นี่-ึงล้อ-ูเล่นอยู่รึไงวะ?" วิลเลียมเริ่มตื่นตระหนก เขายืนขึ้นและกล่าวกับพนักงาน "คน 300 คนในตระกูลลินดันของเรากินไปมากกว่า 30 ล้านเหรียญ? แปลว่าราคาเฉลี่ยต่อคนคือ 100,000 เหรียญถูกไหม? ไปเรียกผู้จัดการของแกมาหาฉัน"

พนักงานทั้งสองมองหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาทั้งสองไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปตามผู้จัดการของพวกเขามา

ผู้จัดการหนุ่มนั้นอายุประมาณ 30 ปี เขาสวมชุดสูทอย่างเรียบร้อย

"นี่แกยังอยากจะเปิดโรงแรมต่ออยู่ไหม?" วิลเลียมเดินเข้าไปหาเขาแล้วตะโกนใส่หน้าพร้อมกับชี้หน้าเขาไปด้วย "ค่าใช้จ่ายเฉลี่ย 100,000 ต่อคน? เชื่อหรือไม่ล่ะ ว่าฉันจะฟ้องเรื่องนี้กับสมาคมปกป้องผู้บริโภค"

ผู้จัดการคนนั้นไม่แม้แต่จะเผยความกังวลออกมาแม้แต่น้อย เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้น "ประทานโทษนะครับ คุณผู้ชาย แต่ไวน์ที่คุณสั่งคือ Romanée-Conti รุ่นลิมิเต็ด เอดิชั่น มันก็ถูกผลิตเพียงแค่ปีละ 800 ขวดเท่านั้น และราคาในตลาดของมันก็คือ 1.63 ล้านต่อขวด คุณผู้ชาย เราแม้แต่ลดราคาให้คุณด้วยซ้ำในฐานะที่คุณสั่งไปมากกว่า 30 ขวด"

โทสะของวิลเลียมพลันปะทุขึ้นมา เขาคว้าคอเสื้อของผู้จัดการไว้ "ทั้ง ๆ ที่มันเป็นไวน์รุ่นลิมิเต็ด แต่พวกแกยังมีพวกมันถึง 30 ขวด?! ไอ้-่าที่ไหนมันจะต้องการสั่งไวน์แบบนี้กันวะ?"

ผู้จัดการยิ้มด้วยรอยยิ้มอันเสแสร้ง ห้าถึงหกปีที่เป็นผู้จัดการมา เขาเคยเห็นเหล่าคนสำคัญและโด่งดังทั่วทั้งเมืองตงไห่ ยังไงก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอคนที่ไม่มีคุณสมบัติพอ แต่ก็ยังแสร้งทำตัวเป็นคนรวย

ผู้จัดการยังคงมั่นคงในอารมณ์ของเขา "คุณชายผู้มีเกียรติ ผมขอพูดให้ชัดเจนสักสามข้อนะครับ ประการแรก คุณกล่าวว่าคุณต้องการไวน์ที่ดีที่สุด และกล้องวงจรปิดของเราก็จับภาพเป็นหลักฐานไว้แล้ว ประการที่สอง ไวน์ที่เราแจกจ่ายไปได้รับการรับรองแล้วว่าเป็นของจริง ผมไม่อาจทราบได้ว่าทำไมหัวหน้าของผมถึงมีไวน์รุ่นลิมิเต็ดมากขนาดนี้เช่นกัน และประการสุดท้าย ช่วยกรุณาให้ความเคารพกันด้วยครับ"

ปัง!

ทันทีที่จบประโยคของเขา ชายร่างกำยำกว่าสิบคนก็กรูเข้ามาทางประตู พวกเขาใส่เสื้อแขนสั้นสีดำ เผยให้เห็นท่อนแขนที่เต็มไปด้วยรอยสัก

พวกเขาคือพนักงานรักษาความปลอดภัยโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล ในฐานะที่เป็นโรงแรมที่หรูที่สุดในเมืองตงไห่ ไม่มีใครกล้าที่จะสร้างปัญหาในที่แห่งนี้แน่ ทุกคนรู้กันดีว่าเจ้าของโอเรียนทอล เพิร์ลนั้นมีเบื้องหลังอันดำมืด ไม่มีใครที่จะกล้ามองข้ามเรื่องนั้นแล้วสร้างปัญหาที่นี่

นำหน้ากลุ่มของเหล่าชายฉกรรจ์มาคือชายที่สวมชุดคลุมจีน ผู้ซึ่งถือไม้เท้าไว้ในมือ นี่เป็นใครไปไม่ได้นอกจากหัวหน้าของโอเรียนทอล เพิร์ล เวย์น วูดดอลล์

เวย์นนั้นสวมใส่ชุดแบบย้อนยุค บางคนอาจเข้าใจผิดว่าเขาเป็นชายอายุ 70 ปี แต่ความจริงแล้ว เขาอายุเพียง 30 ปีเท่านั้น

ย่อมเป็นเรื่องปกติ ที่เมื่อเวย์นนำกลุ่มชายร่างกำยำเหล่านี้มา เหล่าลินดันทั้งหลายล้วนต้องตื่นตกใจและพยายามเข้าไปขอโทษ

ใบหน้าของวิลเลี่ยมมีเหงื่อเม็ดโตไหลออกมา นั่นมันเวย์น วูดดอลล์! นายใหญ่ของโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล หนึ่งในคนแรก ๆ ที่ทำธุรกิจสีเทาในเมืองตงไห่!

เมื่อเห็นเจ้านายของเขา ผู้จัดการหนุ่มก็กล่าวด้วยความมั่นใจอีกครั้ง "พวกลินดันนี่เป็นตระกูลชั้นรองจริง ๆ คุณพูดเองกับปากว่าคุณอยากได้ไวน์ที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้กลับไม่ยอมจ่ายเงิน?"

"ไม่ ไม่ใช่นะ!" วิลเลียมอุทานออกมาในขณะที่เขาเดินถอยหลังออกมา "เราจะจ่าย เราจะจ่ายให้..." เขามองไปที่คุณย่าลินดันขณะที่พูดออกไปแบบนั้น

เขาจะไปหาเงิน 30 ล้านเหรียญมาจากไหนได้! ถ้าบิลนี้ไม่ถูกชำระล่ะก็ วิลเลียมจะต้องออกไปจากที่นี่ในสภาพถูกเปลหามแน่!

"คุณชายวูดดอลล์" คุณย่าลินดันไม่สามารถนิ่งเฉยอยู่ได้อีก ด้วยความช่วยเหลือจากใครบางคน เธอเดินไปหาเวย์นแล้วก้มหัวให้เขา

ตามวัดตามอายุแล้ว คุณย่าลินดันนั้นแก่กว่าเวย์น แต่ในทางชนชั้นฐานะ เธอไม่สามารถต่อกรกับคนแบบเขาได้เลย

"ตระกูลลินดันของเราได้ทำผิดพลาดไป" คุณย่าลินดันกล่าวขอโทษด้วยการก้มหัวให้ "หลานของฉันยังเด็กและหุนหันพลันแล่นนัก ฉันต้องขอโทษแทนเขาด้วย เราจะจ่ายเงินให้เดี๋ยวนี้"

เมื่อเห็นคุณย่าก้มหัว เด็ก ๆ ของตระกูลลินดันล้วนรู้สึกอธิบายไม่ถูก พวกเขาทำอะไรลงไป? ไม่มีใครทักท้วงวิลเลียมในสิ่งที่เขาทำสักคน พวกเขาต้องการดื่มไวน์ที่ดีที่สุดโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง!

บางคนในหมู่คนหนุ่มของตระกูลลองค้นหาราคาของไวน์นี้ในอินเทอร์เน็ต และใช่ เพียงขวดเดียวก็ราคามากกว่าล้านจริง ๆ

วิลเลียมรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งเมื่อเห็นคุณย่าของเขาต้องทำแบบนี้ ทั้งตระกูลลินดันรีบกล่าวปลอบใจทันที

มีเพียงแดร์ริลเพียงคนเดียวที่ยืนขึ้นและออกมา ไม่ใช่เพราะสถานการณ์ แต่เป็นเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนเก่าของเวย์น!

เมื่อสมัยที่เวย์นเพิ่งจะเริ่มต้นทำธุรกิจ เขาเคยไปเยือนตระกูลดาร์บี้เพื่อเจรจาข้อตกลง ในตอนนั้น เขาไม่มีทั้งเงินและอำนาจ และไม่มีดาร์บี้สักคนเดียวที่ต้องการยอมรับเขา

ในวันเดียวกัน แดร์ริลตอนนั้นอายุเพียง 14 ปี แต่เขากลับรู้สึกถูกโฉลกกับเวย์นเป็นพิเศษ เขาตัดสินใจลงทุนเงินกว่า 300,000 เหรียญไปกับชายคนนี้ ซึ่งทำให้เวย์นถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้ง

ในความเป็นจริง มันดูเหมือนเขาเป็นผู้สนับสนุนมากกว่าการลงทุน เพราะแดร์ริลไม่เคยถามหาส่วนแบ่งใด ๆ เลย เรื่องนี้มันเกิดขึ้นหลายปีมากจนเขาเกือบจะลืมไปหมดแล้ว เขาแทบไม่อยากเชื่อว่าตัวเขาจะได้มาเจอเวย์นอีกในวันนี้ วันที่เขาประสบความสำเร็จในด้านธุรกิจและกลายมาเป็นนายใหญ่ของโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล

เขาไม่ได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดเลยในการลงทุนไปกับชายคนนี้ในตอนนั้น

แดร์ริลย่องไปข้างหน้า พยายามจะแอบออกไปจากที่นี่ เขาไม่ต้องการถูกชายคนนั้นจำได้

"นี่ สหายคนนั้นน่ะ หยุดก่อน" เวย์นอุทานออกมาและเดินเข้าไปหาแดร์ริล

เหล่าลินดันทั้งหลายพลันเต็มไปด้วยโทสะ แดร์ริลมันบ้าไปแล้วรึไง? แค่คำขอโทษและการจ่ายเงินก็เพียงพอแล้วที่จะจบปัญหานี้ แต่เขาเลือกที่จะแอบหนีออกไปแทน?

"ลิลี่ สามีของเธอเป็นบ้าอะไร? พยายามจะหนีงั้นเหรอ?!" เหล่าสตรีบางคนในตระกูลลินดันกล่าว

"นั่นสิ ทุกคนแนะนำให้เธอรีบ ๆ หย่ากับเขาไปซะ แต่เธอก็ยังไม่ฟัง!"

"แล้วตอนนี้เขาก็พยายามจะหนี คุณเวย์นจะต้องโมโหแน่ ๆ และพวกเราลินดันก็ต้องทรมานกับผลที่ตามมา!" เหล่าหญิงสาวในตระกูลตะโกนออกมาขณะที่ชี้ไปที่ลิลี่

ในขณะเดียวกัน ลิลี่ทำได้แค่กัดริมฝีปากของเธอ ศักดิ์ศรีของเธอไม่เหลือแล้วตั้งแต่ที่แดร์ริลพยายามจะหนี เธอแทบอยากจะมุดหัวของเธอลงพื้นไปเลยในตอนนี้