""ฮ่าฮ่า ลืมเอาบัตรธนาคารมาสินะ ช่างเป็นเหตุผลที่ฟังขึ้นจริง ๆ !" วิลเลียมหัวเราะลั่นและมองไปที่ซาแมนธา "คุณน้าซาแมนธา คุณเองก็ลืมเอามาด้วยเช่นกันรึเปล่า?"
"ใช่..."
"ฮ่าฮ่าฮ่า!" ทุก ๆ คนไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้อีก เด็กสาวคนหนึ่งโพล่งออกมา "แดร์ริลต้องลืมเอาบัตรมาเหมือนกันแน่ ๆ บ้านนี้ตั้งใจมากินฟรีสินะ!"
ลิลี่กัดริมฝีปากของเธออย่างช่วยไม่ได้ ในตอนนั้นเองที่แดร์ริลเดินออกมา
"ฉันเอาบัตรมา แต่ว่ามัน..."
ก่อนที่แดร์ริลจะกล่าวจบ วิลเลียมก็ฉกบัตรของเขาไปจากมือแล้วส่งให้พนักงาน "มาเถอะ มาดูกันว่าบัตรใบนี้จะมีเงินถึง 300,000 เหรียญรึเปล่า!"
ลิลี่กระทืบเท้าด้วยความวิตกกังวล ในใจเธอคิดว่าบัตรของแดร์ริลจะมีเงินถึง 300,000 ยังไง ในเมื่อเธอให้เงินเขาใช้วันละ 200 เหรียญ
เขากำลังทำให้ตัวเองขายหน้า
ลิลี่เห็นว่าทุกคนรอบ ๆ พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ รอเวลาที่จะได้หัวเราะเขาราวกับเขาเป็นตัวตลก
ในตอนนั้นเอง ไม่มีใครทันสังเกตว่าอีวอนนั้นยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
"ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม? แบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์?!" อีวอนอุทาน
เสียงหัวเราะด้วยความเยาะเย้ยดังอยู่โถงในตอนแรก แต่บัดนี้ทั้งห้องกลับเงียบสงัดราวกับป่าช้า
คำพูดของอีวอนดูจะทำให้ทุกคนแข็งทื่อเป็นหิน!
แบล็คการ์ดใบนี้สวยงามอย่างแท้จริง มันเป็นสีดำล้วน เคลือบด้วยทองและมีการฝังเพชรลงไป มีคำเพียงสองคำที่ถูกสลักลงไปอย่างงดงามที่ด้านล่างขวาของบัตรว่า: แดร์ริล ดาร์บี้
แบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์!
นี่มันเป็นไปได้ยังไง?! บัตรแพลทินัมของวิลเลียมยังต้องมีเงินอย่างน้อยสิบล้าน
สูงไปกว่านั้นคือบัตรเพชร ซึ่งต้องการเงินร้อยล้านในการเป็นเจ้าของ
สูงขึ้นไปอีกคือบัตรวีไอพี ผู้ที่ถือครองมันจำต้องมีเงินไม่น้อยไปกว่าห้าร้อยล้าน!
และระดับสูงที่สุด แบล็คการ์ดนั้นต้องมีเงินในบัญชีทั้งหมดพันล้าน!
บางทีทั้งเมืองตงไห่แห่งนี้ ไม่น่าจะมีบัตรชนิดนี้เกินสามใบด้วยซ้ำ! ไม่มีใครในงานนี้รวมถึงเวย์นที่มีสิทธิ์ครอบครองมัน!
ลิลี่และซาแมนธาถึงกับตะลึงงันไปทั้งคู่ พวกเธอไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ!
"นี่...นี่มันก็แค่สติ๊กเกอร์สำหรับติดบัตรธนาคารเท่านั้นแหละ ใช่ไหม?" มีใครบางคนในฝูงชนโพล่งออกมากะทันหัน
ในตอนนั้นเอง ทุกๆคนพลันโล่งใจทันที มันต้องเป็นสติ๊กเกอร์แน่! คนที่ดูเงอะงะแบบเขาจะเป็นเจ้าของบัตรดำได้ยังไง
"ฮ่าฮ่า แดร์ริล แกนี่มันน่ารังเกียจจริง ๆ" วิลเลียมหัวเราะเสียงดัง "นอกจากแกจะจนแล้ว แกยังเสแสร้งทำตัวเป็นคนรวยด้วยอีกเหรอ"
แดร์ริลไม่ได้พูดอะไรตอบ เขาทำเพียงแค่ยิ้มออกมา
ลิลี่เดินออกมาและเห็นว่าพนักงานได้นำบัตรไปชำระค่าใช้จ่ายแล้ว "แดร์ริล เอาสติ๊กเกอร์นั่นออกซะหลังจากเรากลับบ้าน นายไม่อายเลยรึไง? อีกแล้วหนึ่ง...บัตรนั่น...บัตรของนายมีเงินพอจ่ายรึเปล่า?" ลิลี่อดไม่ได้ที่จะถามออกมาเบา ๆ
"มันเพียงพอ ผมเก็บเงินที่คุณให้ผมทุกวัน รวมกับเงินที่ผมเก็บไว้ก่อนหน้านี้ มันมีพอ" แดร์ริลกล่าว
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
แม้ว่าเสียงของแดร์ริลจะแผ่วเบา แต่ทุกคนก็ได้ยินเขาและพวกเขาก็หัวเราะอีกครั้ง
หลังจากจ่ายบิล ทุกคนในตระกูลลินดันจึงจากไป เวย์นจับแขนของแดร์ริลอย่างระมัดระวังและพาเขาขึ้นรถของตนไป
"นายน้อยรอง ในที่สุดผมก็เจอคุณจนได้..." เวยน์ตื่นเต้นมาก เขากล่าวกับแดร์ริลในขณะที่ขับรถไปด้วย
"นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย?"
"ผมจะพาคุณไปพบใครบางคน พวกเขากระตือรือร้นที่จะเจอคุณมากเลย!" มือของเวย์นสั่นไหว "คุณต้องมากับผม..."
"ก็ได้ ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไปกับนาย ขับรถดี ๆ หน่อยเถอะ" แดร์ริลตอบรับ
ไอ้เ-ี้ยเอ๊ย หมอนี่จะตื่นเต้นไปไหนเนี่ย? เขาจับพวงมาลัยดี ๆ ยังไม่ได้เลย
รถแล่นไปอย่างรวดเร็วจนมาถึงทางเข้าของบาร์แห่งหนึ่ง
นี่คือบาร์ที่หรูที่สุดในเมืองตงไห่ บาร์ธาราแสงจันทร์!
มีการคาดการไว้ว่าค่าใช้จ่ายขั้นต่ำที่สุดสำหรับสองคนในบาร์นี้คือ 10,000 เหรียญ!
รถยนต์หรูมากมายจอดอยู่ที่หน้าบาร์ธาราแสงจันทร์ เหล่าผู้ที่มายังที่นี่ ไม่ว่าจะมากหรือน้อย ทุกคนก็ล้วนมีฐานะทางการเงินที่ดีทั้งนั้น
"เรามาทำอะไรในที่แบบนี้เนี่ย?" แดร์ริลถามออกมาในขฯะที่กำลังลงจากรถ
เขาไม่ชอบสถานที่แบบนี้นัก มันเสียงดังเกินไป
หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยเป็นเพียงแค่ชื่อ หากใครเข้าใจความหมายคงเข้าใจดีว่าเขาก็คือคนเฝ้าหน้าร้านดี ๆ นี่เอง
เพราะว่ายังไงก็ตาม สถานที่แบบนี้ย่อมดึงดูดตัวปัญหาได้มากมาย แฮร์รี่นั้นโด่งดังในเมืองตงไห่แห่งนี้ เขามีลูกน้องกว่ายี่สิบถึงสามสิบคนไว้เพื่อดูแลที่นี่โดยเฉพาะ
"ไอ้หยองกรอด แกไม่ได้ยินรึไงวะ? ไสหัวของ-ึงออกไปสิวะ" แฮร์รี่กล่าวด้วยความดูหมิ่นพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้เขาไปด้วย
พวกคนเฝ้าประตูเป็นบ้าอะไร? ทำไมถึงปล่อยให้คนห่วยๆแบบนี้เข้ามาได้ หมอนี่แต่งตัวอย่างกับขอทาน ดูแล้วไม่น่ามีเงินเดือนเกินสองพันด้วยซ้ำ แต่เขาก็ยังกล้าเข้ามาที่นี่เนี่ยนะ?
แดร์ริลเพียงแค่ยิ้มออกมา เขาไม่ได้สนใจคำพูดของแฮร์รี่เลยสักนิดและเดินตรงไปยังห้อง 888
ห้องทั้งหมดนั้นเป็นห้องกระจก ห้อง 888 นั้นถูกตั้งอยู่ตรงกลาง และมันสามารถมองจากข้างนอกได้อย่างชัดเจนว่าห้อง 888 นั้นระยิบระยับราวกับวัง
"หยุดเดี๋ยวนี้!"
แฮร์รี่ตะโกนเมื่อเขาเห็นแดร์ริลเดินเข้าไปที่ห้อง 888 เขาสรุปแล้วว่าแดร์ริลต้องมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา!
ของทุกชิ้นในห้อง 888 นั้นเป็นทองชุบ ค่าจองและใช้ห้องนั้นคือ 800,000 ต่อชั่วโมง!
แดร์ริลนั่งลงในห้องเรียบร้อยแล้ว เขาถือแก้วชาเตรียมจะดื่มมัน
ฮ่าฮ่าฮ่า! รอบนี้แดร์ริลจบเห่แล้ว!
เจดรู้สึกสนุกสนานอยู่ในใจ แดร์ริลโง่รึเปล่า? ห้องไพรเวทแบบนั้นไม่ใช่ที่ที่ลูกเขยไร้ประโยชน์แบบเขาจะเข้าไปนั่งได้
เจดและแฮร์รี่ได้คุยกันก่อนหน้านี้ และแฮร์รี่ก็กล่าวไว้ว่าห้องนั้นไม่ได้ถูกใช้มากว่าครึ่งปีแล้ว!
แฮร์รี่นั้นมีความสนิทสนมกับบอสของที่นี่เหมือน พ่อทูนหัวและลูกชาย และแม้จะเป็นเช่นนั้น เขาก็ยังไม่กล้าที่จะเข้าไปในห้อง 888
"นี่แกหูหนวกรึไง? ไม่ได้ยินฉันเรอะ?" แฮร์รี่ตะโกนและพุ่งเข้ามากระชากคอเสื้อของแดร์ริล
'ฮ่าฮ่า เทพธิดาเจดอยู่ที่นี่ด้วย ถ้าฉันกระทืบหมอนี่ซะ ฉันต้องดูเท่มากแน่ ใช่ไหม?' แฮร์รี่คิดพร้อมกับเรียกคนมา ทันใดนั้น ชายร่างกำยำกว่ายี่สอบคนก็รีบเข้ามาในห้อง 888 พวกเขาทั้งหมดคือคนเฝ้าประตูของบาร์ธาราแสงจันทร์
"แฮร์รี่ มีอะไรเหรอ?" ชายร่างกำยำถาม
แฮร์รี่หันหลังไปมองเจดแล้วหัวเราะ "คุณเจดครับ ผมควรทำยังไงกับหมอนี่ดี?"
เจดมองแดร์ริล เขายังคงนิ่งไม่เปลี่ยนแม้แต่สีหน้า เห็นเขาเป็นแบบนี้ทำให้เธอแทบคลั่ง!
เธอกระทืบเท้าด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอและกล่าว "ทำให้มันเรียกฉันว่าหม่ามี๊ให้ได้ หลังจากนั้นก็โยนมันออกไป"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์
ต่อให้หน่อยครับรอมาหลายเดือนแล้วครับ2091...
สุดท้ายก็เป็นนิยายที่แต่งไม่จบอีกเรื่อง...
แพทเทิรฺนนี้อีกแล้วพระเอกเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงแต่งงานมา 3 ปี ลำบากเหลือแสนแม้แต่แขนก็ไม่ได้แตะ สุดท้ายกลายเป็นว่าพระเอกเป็นคนร่ำรวยมาจากตระกูลใหญ่แทบทุกเรื่อง อีแม่ยายก็พยายามหาลูกเขยใหม่บังคับลูกสาวให้หย่าตอดเวลา...
2073 ต่อหน่อยครับ...