คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 10

""ฮ่าฮ่า ลืมเอาบัตรธนาคารมาสินะ ช่างเป็นเหตุผลที่ฟังขึ้นจริง ๆ !" วิลเลียมหัวเราะลั่นและมองไปที่ซาแมนธา "คุณน้าซาแมนธา คุณเองก็ลืมเอามาด้วยเช่นกันรึเปล่า?"

"ใช่..."

"ฮ่าฮ่าฮ่า!" ทุก ๆ คนไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้อีก เด็กสาวคนหนึ่งโพล่งออกมา "แดร์ริลต้องลืมเอาบัตรมาเหมือนกันแน่ ๆ บ้านนี้ตั้งใจมากินฟรีสินะ!"

ลิลี่กัดริมฝีปากของเธออย่างช่วยไม่ได้ ในตอนนั้นเองที่แดร์ริลเดินออกมา

"ฉันเอาบัตรมา แต่ว่ามัน..."

ก่อนที่แดร์ริลจะกล่าวจบ วิลเลียมก็ฉกบัตรของเขาไปจากมือแล้วส่งให้พนักงาน "มาเถอะ มาดูกันว่าบัตรใบนี้จะมีเงินถึง 300,000 เหรียญรึเปล่า!"

ลิลี่กระทืบเท้าด้วยความวิตกกังวล ในใจเธอคิดว่าบัตรของแดร์ริลจะมีเงินถึง 300,000 ยังไง ในเมื่อเธอให้เงินเขาใช้วันละ 200 เหรียญ

เขากำลังทำให้ตัวเองขายหน้า

ลิลี่เห็นว่าทุกคนรอบ ๆ พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ รอเวลาที่จะได้หัวเราะเขาราวกับเขาเป็นตัวตลก

ในตอนนั้นเอง ไม่มีใครทันสังเกตว่าอีวอนนั้นยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความตกตะลึง!

"ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม? แบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์?!" อีวอนอุทาน

เสียงหัวเราะด้วยความเยาะเย้ยดังอยู่โถงในตอนแรก แต่บัดนี้ทั้งห้องกลับเงียบสงัดราวกับป่าช้า

คำพูดของอีวอนดูจะทำให้ทุกคนแข็งทื่อเป็นหิน!

แบล็คการ์ดใบนี้สวยงามอย่างแท้จริง มันเป็นสีดำล้วน เคลือบด้วยทองและมีการฝังเพชรลงไป มีคำเพียงสองคำที่ถูกสลักลงไปอย่างงดงามที่ด้านล่างขวาของบัตรว่า: แดร์ริล ดาร์บี้

แบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์!

นี่มันเป็นไปได้ยังไง?! บัตรแพลทินัมของวิลเลียมยังต้องมีเงินอย่างน้อยสิบล้าน

สูงไปกว่านั้นคือบัตรเพชร ซึ่งต้องการเงินร้อยล้านในการเป็นเจ้าของ

สูงขึ้นไปอีกคือบัตรวีไอพี ผู้ที่ถือครองมันจำต้องมีเงินไม่น้อยไปกว่าห้าร้อยล้าน!

และระดับสูงที่สุด แบล็คการ์ดนั้นต้องมีเงินในบัญชีทั้งหมดพันล้าน!

บางทีทั้งเมืองตงไห่แห่งนี้ ไม่น่าจะมีบัตรชนิดนี้เกินสามใบด้วยซ้ำ! ไม่มีใครในงานนี้รวมถึงเวย์นที่มีสิทธิ์ครอบครองมัน!

ลิลี่และซาแมนธาถึงกับตะลึงงันไปทั้งคู่ พวกเธอไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ!

"นี่...นี่มันก็แค่สติ๊กเกอร์สำหรับติดบัตรธนาคารเท่านั้นแหละ ใช่ไหม?" มีใครบางคนในฝูงชนโพล่งออกมากะทันหัน

ในตอนนั้นเอง ทุกๆคนพลันโล่งใจทันที มันต้องเป็นสติ๊กเกอร์แน่! คนที่ดูเงอะงะแบบเขาจะเป็นเจ้าของบัตรดำได้ยังไง

"ฮ่าฮ่า แดร์ริล แกนี่มันน่ารังเกียจจริง ๆ" วิลเลียมหัวเราะเสียงดัง "นอกจากแกจะจนแล้ว แกยังเสแสร้งทำตัวเป็นคนรวยด้วยอีกเหรอ"

แดร์ริลไม่ได้พูดอะไรตอบ เขาทำเพียงแค่ยิ้มออกมา

ลิลี่เดินออกมาและเห็นว่าพนักงานได้นำบัตรไปชำระค่าใช้จ่ายแล้ว "แดร์ริล เอาสติ๊กเกอร์นั่นออกซะหลังจากเรากลับบ้าน นายไม่อายเลยรึไง? อีกแล้วหนึ่ง...บัตรนั่น...บัตรของนายมีเงินพอจ่ายรึเปล่า?" ลิลี่อดไม่ได้ที่จะถามออกมาเบา ๆ

"มันเพียงพอ ผมเก็บเงินที่คุณให้ผมทุกวัน รวมกับเงินที่ผมเก็บไว้ก่อนหน้านี้ มันมีพอ" แดร์ริลกล่าว

ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!

แม้ว่าเสียงของแดร์ริลจะแผ่วเบา แต่ทุกคนก็ได้ยินเขาและพวกเขาก็หัวเราะอีกครั้ง

หลังจากจ่ายบิล ทุกคนในตระกูลลินดันจึงจากไป เวย์นจับแขนของแดร์ริลอย่างระมัดระวังและพาเขาขึ้นรถของตนไป

"นายน้อยรอง ในที่สุดผมก็เจอคุณจนได้..." เวยน์ตื่นเต้นมาก เขากล่าวกับแดร์ริลในขณะที่ขับรถไปด้วย

"นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย?"

"ผมจะพาคุณไปพบใครบางคน พวกเขากระตือรือร้นที่จะเจอคุณมากเลย!" มือของเวย์นสั่นไหว "คุณต้องมากับผม..."

"ก็ได้ ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไปกับนาย ขับรถดี ๆ หน่อยเถอะ" แดร์ริลตอบรับ

ไอ้เ-ี้ยเอ๊ย หมอนี่จะตื่นเต้นไปไหนเนี่ย? เขาจับพวงมาลัยดี ๆ ยังไม่ได้เลย

รถแล่นไปอย่างรวดเร็วจนมาถึงทางเข้าของบาร์แห่งหนึ่ง

นี่คือบาร์ที่หรูที่สุดในเมืองตงไห่ บาร์ธาราแสงจันทร์!

มีการคาดการไว้ว่าค่าใช้จ่ายขั้นต่ำที่สุดสำหรับสองคนในบาร์นี้คือ 10,000 เหรียญ!

รถยนต์หรูมากมายจอดอยู่ที่หน้าบาร์ธาราแสงจันทร์ เหล่าผู้ที่มายังที่นี่ ไม่ว่าจะมากหรือน้อย ทุกคนก็ล้วนมีฐานะทางการเงินที่ดีทั้งนั้น

"เรามาทำอะไรในที่แบบนี้เนี่ย?" แดร์ริลถามออกมาในขฯะที่กำลังลงจากรถ

เขาไม่ชอบสถานที่แบบนี้นัก มันเสียงดังเกินไป