คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 11

ด้วยส้นสูงที่ประดับอยู่บนเท้าของเธอ เธอใช้มันกระทืบลงกับพื้นและกล่าว "ทำให้มันเรียกฉันว่ามัมมี่แล้วโยนมันออกไปซะ"

"แกไม่ได้ยินที่คุณเจดบอกหรือไง ไอ้หนู? เรียกเธอว่าหม่ามี๊ซะ ไม่งั้น..." แฮร์รี่คำราม

ทันทีที่เขากล่าวจบ ชายร่างกำยำกว่า 20 คนด้านหลังเขาก็หยิบกระบองแบบขยายได้จากหลังของพวกเขา

"ไม่งั้น ก็อย่าหาว่าพวกฉันไม่ปราณีล่ะ ฉันกำลังเสนอทางรอดให้แกอยู่นะ เป็นเด็กดีแล้วเรียกเธอว่ามัมมี่ซะ" แฮร์รี่กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม "หลังจากนั้น ถ้าแกคุกเข่าลงกับพื้นแล้วยอมรับผิดกับเธอ ฉันจะปล่อยให้แกไปจากที่นี่แบบไร้รอยขีดข่วน ถ้าไม่งั้นล่ะก็ แกจะได้ถูกหามเปลออกไปแทน"

เจดห้ามใจให้หัวเราะไม่ได้ เธอเดินเข้าไปอีกสองก้าวด้วยส้นสูงของเธอก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า

ถ้าแดร์ริลคลานเข้ามาและเรียกเธอว่า 'มัมมี่' เธอจะถ่ายมันเก็บไว้แล้วส่งไปให้ลิลี่!

"แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ?" แดร์ริลรู้สึกสนุกและเริ่มมองเจดตั้งแต่หัวจรดเท้า

เจดขมวดคิ้วลงหลังจากเห็นแดร์ริลต่อต้าน "คุณคร็อกเกอร์ ตีเขาแล้วทำให้เขาคุกเข่าลง!"

"ด้วยความยินดีครับ!" แฮร์รี่ยืดแขนทั้งสองข้าง มือข้างหนึ่งจับคอเสื้อของแเร์ริลไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็กำลังหวดเข้ามาที่หน้าอย่างรวดเร็ว!

"หยุดเดี๋ยวนี้ ไอ้โง่!"

เสียงคำรามดังก้อง แล้วประตูก็ถูกถีบออกโดยกลุ่มคนสี่ถึงห้าคน

ทุก ๆ คนถึงกับตกตะลึงหลังจากเห็นพวกเขา

แซมสัน เฟซี นายใหญ่ของธาราแสงจันทร์!

เวย์น วูดดอลล์ นายใหญ่ของโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล!

เฟลิกซ์ เบลคลีย์ เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์พยัคฆ์ดำ!

เอมิลี่ ดิกคินสัน เจ้าของโพเซีย เอเลแกนซา!

ซิกฟรีด เยตส์ ผู้จัดการทั่วไปของเซาธ์อีส ปิโตรเลียมประจำสาขาเมืองตงไห่!

พวกเขาแต่ละคนล้วนมีทรัพย์สินอย่างต่ำพันล้าน และคนที่พูดออกมาก่อนหน้านี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแซมสัน!

ใบหน้าของแดร์ริลปรากฏรอยยิ้มขึ้นเมื่อเห็นพวกเขา

คนเหล่านี้ล้วนเป็นเพื่อนเก่าที่เคยยากจนแต่ได้รับความโปรดปรานจากเขาในสมัยก่อน ดูเหมือนปัจจุบันพวกเขาจะประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจแล้ว

"ไอ้โง่เอ๊ย!" แซมสันเกือบตายจากความกลัว ไอ้บัดซบนี่กล้าดียังไงมาแตะต้องนายน้อยรอง? เขาพุ่งเข้าไปตบหน้าของแฮร์รี่ทันที!

เพี๊ยะ!

แซมสันตบหน้าของเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี แฮร์รี่กุมใบหน้าที่เริ่มบวมขึ้นมา

"พ่อเลี้ยงครับ!" แฮร์รี่ตะโกนออกมาขณะที่น้ำตาของเขาไหล "พ่อเลี้ยงครับ ไอ้กรรมกรนี่มันมาสร้างปัญหา มันกล้าเขามานั่งในห้อง 888!"พ่อทูนหัวพ่อทูนหัว

เพี๊ยะ!

แซมสันตบที่หน้าซ้ำเข้าไปอีกทีแล้วคำรามออกมา "เขาเป็นกรรมกรแล้วยังไง? เขาไปวุ่นวายกับแกรึเปล่า? นี่แกเริ่มดูถูกคนอื่นหลังจากได้รับชีวิตสะดวกสบายเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วหรือไง? ฉันเคยสอนแกว่ายังไง?!"

"พ่อเลี้ยง!"

แฮร์รี่ตะโกนด้วยความไม่พอใจและดวงตาของเขาก็แดงก่ำ "แต่พ่อทูนหัวครับ เด็กนี่ มันเป็นคนนอก ทำไมพ่อถึงตบผมเพื่อมัน...?"

แซมสั่นตัวสั่นเทิ้มไปด้วยโทสะก่อนที่เขาจะชี้ไปที่แดร์ริล แล้วกล่าว "คนนอก? -ึงรู้ไหมว่าถ้าไม่มีคน ๆ นี้ วันนี้ฉันคงมาไม่ถึงจุดนี้ได้! เขาคือนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้! แกต้องทำงานเป็นสิบ ๆ ปี ถึงจะมีเงินเท่ากับเงินในกระเป๋าเงินเขาวันเดียว!"

อะไรนะ?!

ทั้งห้องพลันเงียบลงทันที!

แฮรี่ตะลึงงัน เขาเองก็เคยได้ยินเรื่องเล่าที่ว่าพ่อเลี้ยงของเขาเคยทำงานให้ตระกูลดาร์บี้มาก่อนที่จะก่อตั้งธาราแสงจันทร์ พ่อทูนหัวของเขาโชคดีที่ถูกนายน้อยรองมองเห็นความสามารถ! ไม่ว่าแฮร์รี่จะเพ้อเจ้อแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางคาดคิดมาก่อนเลยว่าชายหนุ่มท่าทางจน ๆ คนนี้จะเป็นถึงนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้!

เจดเองก็ตะลึงสุด ๆ เช่นกัน!

ในตอนนี้ เธอรู้สึกว่าขาของเธอพลันอ่อนแรง ในขณะที่ร่างกายอันละเอียดอ่อนของเธอพลันถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว

เธอสังเกตเห็นความเคารพอย่างมากของเหล่ามหาเศรษฐีเหล่านี้ที่มีให้แก่แดร์ริล!

มันเป็นไปได้ยังไง เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนอื่น!

ไอ้ขี้แพ้ที่มักจะทำงานบ้านอยู่ตลอดเวลาที่เธอไปบ้านลิลี่! แม้แต่งานซักรีด ที่เธอมักจะปฏิเสธที่จะทำเองเสมอ ยังถูกส่งไปที่บ้านของลิลี่เพื่อให้เจ้าขี้แพ้นี่ทำแทน

แต่...แต่...มันกลายเป็นว่าเขาคือนายน้อยรองแห่งตระกูลดาร์บี้?!

"คุณแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ผมผิดไปแล้วครับ ผมทำพลาดไป..." แฮร์รี่กำลังใกล้จะร้องไห้ เขาก้มหัวให้แดร์ริลและขอโทษเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย

"คุณแดร์ริล ได้โปรดโทษผู้หญิงคนนี้ครับ!" แฮร์รี่พลันร้องขึ้นมาและชี้ไปที่เจด "มันเป็นเพราะเธอนั่นแหละ! มันเป็นเพราะเธอที่ทำให้ผมต้องคุกคามคุณชายแดร์ริล! ไสหัวไปซะ!"

เจดตัวสั่นเทิ้ม "แต่เรายังไม่ได้เซ็นสัญญาเลยนะ..."

เจดทำงานในบริษัทรับปรับปรุงสถานที่ และธาราแสงจัทร์แห่งนี้ก็กำลังต้องการการปรับปรุง มันเป็นโครงการใหญ่ที่จะโกยค่าคอมมิชชั่นมาให้เธออย่างน้อยหนึ่งล้านหากเธอเซ็นสัญญาสำเร็จ และด้วยความที่เธอไม่ได้เสนอข้อตกลงในฐานะบริษัท และเลือกที่จะรับงานด้วยตัวเอง ค่าคอมมิชชั่นที่ควรจะได้จากหนึ่งล้านเป็นอย่างต่ำอาจเพิ่มสูงขึ้นถึงสองล้าน! นี่จึงไม่ใช่การเจรจาธุรกิจที่เธอสามารถมองข้ามได้ มันมีเงินเดิมพันถึงหนึ่งถึงสองล้าน!

"เซ็นกับเท้าฉันนี่!" ดวงตาของแฮร์รี่แดงก่ำ เขาชี้ไปที่เจดแล้วสาปแช่งเธอเสียงดัง "ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันคงไม่ต้องข่มขู่คุณชายแดร์ริล! ช่างหัวสัญญาสิวะ มั่นใจได้เลยว่าฉันจะเข้าไปที่บริษัทของเธอแล้วบอกหัวหน้าเธอเรื่องที่เธอทำธุรกิจลับหลังพวกเขา! บริษัทเธอห้ามทำการติดต่องานเป็นการส่วนตัวนี่ งั้นก็นั่งรอการถูกฟ้องร้องได้เลย!"

ใบหน้าอันงดงามของเจดถึงกับซึดจนไร้สีบนหน้า!

โพเซีย เอเลแกนซาของเอมิลี่นั้นมีความเชี่ยวชาญด้านผลิตภัณฑ์เสริมความงาม โพเซีย เอเลแกนซาเป็นแบรนด์ที่ประสบความสำเร็จและเป็นที่รู้จักในตลาดดี

สามปีก่อน เธอเป็นแค่คนแจกใบปลิวตามถนน วันหนึ่ง เธอเกิดไปทำให้รถของแดร์ริลเป็นรอยเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แทนที่เธอจะหนีไป เธอกลับรออยู่ทั้งคืนเพื่อคอยแดร์ริลกลับมา

ในเหตุการณ์ครั้งนั้น แดร์ริลจึงรู้ว่าเธอเป็นคนที่ดี และให้เงินเธอ 300,000 เหรียญเพื่อนำไปสร้างธุรกิจของตัวเอง เวลาผ่านไปไวเหมือนพริบตา มันก็ผ่านมาแล้วกว่าห้าปีตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น

เอมิลี่เปิดกล่องออก ซึ่งข้างในกล่องบรรจุม้วนกระดาษเอาไว้

ทันทีที่เธอคลี่มันออก แดร์ริลพลันสูดหายใจด้วยความตะลึง!

มันคืองานอักษรวิจิตรที่ดูค่อนข้างเก่าแก่ มีข้อความจารึกเขียนไว้ว่า: วัง ซีจือ!*

นั่นมัน...นั่นมัน...งานเขียนพู่กันของวัง ซีจือ?!

ม้วนงานเขียนที่เป็นข่าวดังหลังจากการถูกประมูลไปโดยเศรษฐีชาวจีนนิรนาม!

"พวกเรารู้ว่านายน้อยรองโปรดปรานในวัตถุโบราณ งานภาพวาด และงานวิจิตรอักษร พวกเราจึงร่วมเงินกันแล้วซื้อมันมาจากนักสะสม" เฟลิกซ์อธิบายด้วยความขบขัน ฟันขาว ๆ ที่ตัดกับผิวสีแทนของเขานั้นค่อนข้างดูเตะตาทีเดียว

"นายน้อยรองครับ อีกสามวันจะถึงวันเกิดของคุณแล้วใช่ไหม? นี่คือของขวัญวันเกิดจากพวกเราที่มอบให้คุณครับ?"

วันเกิด?

แดร์ริลเอามือก่ายหน้าผาก เขาลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท

วันเกิดของเขาเป็นวันเดียวกับของคุณย่าลินดัน ซึ่งกำลังจะถึงในอีกสามวัน

ไม่มีใครจำวันเกิดของเขาได้เลยในสามปีที่ผ่านมา ทุก ๆ คนล้วนเฉลิมฉลองในวันเกิดของคุณย่าลินดัน และแดร์ริลเพียงได้รับประโยชน์จากการเกิดวันเดียวกับเธอ

มันค่อนข้างน่าประหลาดใจที่มีคนยังจำวันเกิดของเขาได้

...

คาเฟ่แห่งหนึ่งในเมืองตงไห่

แอชตันนั่งอยู่ต่อหน้าลิลี่

เขายังไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่เขาล้มละลายต่อลิลี่

"ผมตัดสินใจแล้ว หนูน้อยลิลี่ ผมจะประกาศเรื่องการขอแต่งงานกับเหล่าลินดันในงานวันเกิดของคุณย่าลินดัน!" แอชตันมองไปที่ลิลี่ผู้น่ารัก

*วัง ซีจือ เป็นศิลปินนักเขียนอักษรวิจิตรชื่อดังของจีนในสมัยราชวงศ์จิ้น (265-420)