คู่แฝดคู่ป่วน นิยาย บท 141

จ้าวไท่เหว่ยขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัยแล้วจึงเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าอาเฟยยังไม่เอ่ยเล่าเสียที

“ยกเว้นอะไรหรือ? เจ้ารีบเล่ามาให้ข้าฟังเดี๋ยวนี้เลย”

“คือว่าท่านยายเจาของท่านพ่อถูกกลุ่มโจรลักพาตัวจับไปขอรับ ตอนนี้ทุกคนกำลังเร่งออกตามหากันอยู่ ท่านแม่เห็นว่าเรื่องนี้ท่านพ่อควรทราบเรื่องจึงให้ข้ามาแจ้งข่าวให้ท่านพ่อได้รับรู้ขอรับ” อาเฟยเอ่ยเล่าอย่างรวบรัด

“ท่านยายและไท่เฟยเดินทางไปแคว้นหนิงเช่นนั้นหรือ?” ไท่เหว่ยตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คาดคิดว่าทั้งสองจะไปยังแคว้นหนิง

“ใช่ขอรับท่านพ่อ”

“แล้วตอนนี้เหตุการณ์ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้างได้เบาะแสของคนร้ายหรือยัง” ไท่เหว่ยเอ่ยถามด้วยสุขุมเรียบนิ่งแต่ในใจของเขานั้นเป็นห่วงผู้เป็นยายอยู่ไม่น้อย ด้วยความที่เขาเป็นผู้นำต้องสุขุมและนิ่งเอาไว้ให้มากเพื่อไม่ให้คนรอบข้างตื่นตกใจ

“คนของท่านพ่อเย่วเทียนกำลังสืบหาอยู่ขอรับคาดว่าจะพบในไม่ช้านี้” อาเฟยเอ่ยบอก

“เช่นนั้นก็ดีแล้วพวกเขาเป็นคนดีข้าเชื่อว่าท่านยายจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน ตอนนี้พรรคอสรพิษเคลื่อนกำลังพลมุ่งหน้ามายังหุบเขาร้อยเล่ห์คาดว่าเป้าหมายของมันคงจะถล่มหุบเขาแห่งนี้ไม่เหลือเป็นแน่ ตอนนี้ข้าต้องรับมือกับทางนี้ก่อนยังไม่อาจละมือไปช่วยตามหาท่านยายได้” ไท่เหว่ยเอ่ยบอกอาเฟย

“ท่านพ่อไม่ต้องเป็นห่วงทุกคนพยายามกันอย่างเต็มที่ท่านยายจะต้องปลอดภัยขอรับ แต่ว่าเรื่องคนของพรรคอสรพิษลำพังท่านพ่อและลูกพรรคคงจะไม่สามารถรับมือพวกมันได้ ให้ข้าช่วยเหลือท่านพ่อนะขอรับกลุ่มคนคลั่งพวกนั้นไฟของข้าสามารถเผาพวกมันให้สิ้นชีพได้” อาเฟยเอ่ยอาสาเพราะเมื่อคราที่แล้วมันเห็นการต่อสู้ของกลุ่มคนคลั่งแล้วนับว่าไม่มีอะไรสามารถปลิดชีพมันได้เลย ทุกคนทำได้เพียงสกัดกลั้นเอาไว้และหาหนทางหลบหนีเพียงเท่านั้น แต่นับว่ายังโชคดีที่ไฟของมันสามารถกำจัดคนคลั่งได้ช่างดีไม่น้อย งานนี้มันจะช่วยบิดาสังหารกลุ่มคนคลั่งเสียให้สิ้นซากโทษฐานที่พวกมันทำให้บิดาและมารดาของมันเดือดร้อนไม่รู้จักจบจักสิ้น

“ข้าขอบใจเจ้ามากอาเฟยงานนี้คงเหนื่อยเจ้าแล้ว” ไท่เหว่ยไม่คิดเอ่ยขัดเพราะตนเห็นฤทธิ์ของไฟในตัวอาเฟยแล้ว ช่างเป็นจังหวะที่เหมาะเจาะเสียเหลือเกินที่อาเฟยมาในเวลานี้ ไม่เช่นนั้นตนยังคิดไม่ออกเลยว่าจะรับมือกับพรรคอสรพิษได้อย่างไร ลำพังเพียงธนูไฟและระเบิดไฟคงไม่ช่วยอะไรได้มากมันเพียงสะกัดกั้นเอาไว้เพียงเท่านั้น

“ข้าเต็มใจช่วยเหลือท่านพ่อขอรับ หากจัดการทางนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วท่านพ่อไปหาท่านแม่กับข้านะขอรับท่านแม่ก็คิดถึงท่านพ่อแล้วเช่นกัน” อาเฟยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้ว

“เอาเช่นนั้นก็ได้ข้าเองก็คิดถึงนางแล้วเช่นกัน” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยพร้อมกับเอามือลูบหัวเล็ก ๆ ของอาเฟยอย่างเบามือด้วยความรักใคร่

จ้าวไท่เหว่ยไม่ได้บอกกล่าวบิดาและท่านตาของตนว่าท่านยายโดนจับตัวไป เพราะหากบอกกล่าวตอนนี้เกรงว่าทั้งหมดอาจจะวิตกกังวลจนไม่มีสติ เพราะตอนนี้สถานการณ์ของทางหุบเขาร้อยเล่ห์ก็ยังไม่สู้ดี จ้าวไท่เหว่ยคิดว่ารอให้ตนและอาเฟยจัดการกับกลุ่มคนคลั่งที่กำลังเคลื่อนพลมาให้เรียบร้อยเสียก่อนแล้วค่อยบอกกล่าวก็ยังไม่สาย

หลังจากที่จัดการทางพรรคเรียบร้อยแล้วจ้าวไท่เหว่ยและอาเฟยก็เคลื่อนกำลังคนของตนออกจากหุบเขาร้อยเล่ห์มุ่งหน้าไปยังกลุ่มคนของพรรคอสรพิษทันทีเช่นกัน งานนี้จ้าวไท่เหว่ยคาดหวังเอาไว้ว่าตนต้องเป็นฝ่ายชนะอย่างแน่นอนเมื่อมีอาเฟยมาร่วมต่อสู้ด้วย

แต่กระนั้นตนก็ไม่อาจประมาทได้เพราะพรรคอสรพิษมันเจ้าเล่ห์เพทุบายมันอาจจะย้อนเกล็ดตลบหลังเข้าโจมตีหุบเขาร้อยเล่ห์ก็เป็นได้ ตนจึงต้องจัดการให้บิดาและท่านตาพาคนที่อาศัยอยู่ในหุบเขาที่มีทั้งเด็ก สตรีและคนชราหลบไปยังฐานลับที่ได้ทำเอาไว้ให้เรียบร้อยเสียก่อน

กลางดึกของคืนนั้นจ้าวไท่เหว่ยได้นำกำลังคนของตนเข้าประจันหน้ากับกลุ่มของพรรคอสรพิษในเขตป่าทึบก่อนที่จะถึงหุบเขาร้อยเล่ห์ ทั้งสองกลุ่มตอนนี้ต่างยืนอยู่ในระยะประชั้นชิด

ทางพรรคอสรพิษนำโดยคนสนิทของเจิ้งจื่อยิ่นที่มีฝีมือไม่ธรรมดาร่างกายของเขาสามารถต้านพิษได้เช่นดียวกับผู้เป็นประมุขของพรรค เรื่องฝีมือนั้นถือว่าเก่งกาจไม่แพ้ผู้ใดเช่นกันจึงเป็นที่ไว้วางใจให้ทำงานใหญ่อย่างเช่นนำกลุ่มคนคลั่งมาถล่มพรรคอินทรีย์หรือหุบเขาร้อยเล่ห์ในครานี้ ตนมั่นใจเป็นอย่างมากว่าการนำกลุ่มคนคลั่งมาถล่มพรรคอินทรีย์ในครั้งนี้ตนจะต้องเป็นฝ่ายชนะอย่างแน่นอน

“พวกเจ้าช่างเหิมเกริมนักที่เที่ยวละรานผู้อื่นเช่นนี้ เห็นทีครานี้ข้าจักสั่งสอนพวกเจ้าไม่เช่นนั้นเจ้าจะทำความเดือดร้อนให้ผู้อื่นไม่รู้จักจบสิ้น” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงแฝงพลังปราณส่งไปยังกลุ่มของพรรคอสรพิษที่อยู่เบื้องหน้า

“หึ หึ เจ้าอย่าทำมาพูดดีเมื่อคราก่อนพวกเจ้าวิ่งหนีกลับพรรคแทบไม่ทันจำไม่ได้แล้วหรือ?” ผู้นำกลุ่มที่เป็นคนสนิทของเจิ้งจื่อยิ่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันไม่แพ้กัน เพราะคิดว่าครานี้ตนเองอย่างไรเสียก็เหนือชั้นกว่าเพราะมีคนคลั่งที่ต่อให้ฟันแทงอย่างไรพวกมันก็ไม่ตายได้โดยง่าย