ขย้ำรักเลขา นิยาย บท 3
โลกของคนรวย แตกต่างกับโลกของเธอลิบลับ
ไอรินมองโถงกว้างที่ตกแต่งเหมือนพระราชวังในต่างประเทศด้วยความตกตะลึง จำได้ว่าเธอเคยผ่านตึกนี้บ่อย ๆ เพราะอยู่ระหว่างคอนโดและที่ทำงานเก่า มองจากภายนอกก็พอจะรู้ว่าข้างในคงจะสวยมาก แต่ก็ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้
ล็อบบี้ตกแต่งด้วยหินอ่อนทั้งหมด คุมโทนเป็นสีโรสโกลหรูหรา ประดับคริสตัลระยิบระยับและกระจกให้ดูกว้างขวาง แชนเดอเรียคริสตัลขนาดใหญ่ห้อยระย้าตรงกลาง เสริมให้ล็อบบี้หรูหราเหมือนพระราชวังจริง ๆ
“ทางนี้ครับคุณไอริน”
หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย รีบหุบปากที่อ้ากว้างจนน้ำลายแทบหก เธอยืดตัวตรง ก่อนจะเดินตามร่างสูงใหญ่ไปยังโถงลิฟต์
แม่เจ้า!
ปากอิ่มอ้าออกอีกครั้ง ถ้าล็อบบี้หรูหราแล้ว โถงลิฟต์นี่คงหรูกว่าเป็นพันเท่า เธอไม่รู้ว่าเจ้าของโครงการเสียเงินกับค่าตกแต่งไปเท่าไหร่ แต่มั่นใจว่าแค่ลิฟต์ตัวเดียวราคามันคงสูงกว่าเงินที่เธอจะหาได้ทั้งชีวิต
“เชิญครับ”
ไอรินเดินตัวลีบเข้าไปลิฟต์ตัวที่เปิดออก เธอพยายามทำตัวให้ผอมที่สุด กลัวว่าจะเผลอเอาร่างกายไปสัมผัสกับความหรูหราจนเป็นรอย เพราะเธอคงไม่มีเงินมาชดใช้.. ห้องโดยสารเคลื่อนตัวไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งหยุดลงที่ชั้นสามสิบเก้า
“เชิญครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณไมค์”
ไอริมก้มหัวลงน้อย ๆ ไมค์ คือผู้ช่วยของบอส และเป็นผู้ช่วยของเธออีกที เขาจะคอยอำนวยความสะดวกให้เธอทุกอย่าง สอนงาน และคอยช่วยเหลือให้เธอทำงานได้สะดวกขึ้น
เรียกได้ว่าเป็นเลขาในเลขาอีกที ถึงจะงงแต่ไอรินก็ไม่กล้าปฏิเสธ เงินเจ็ดหลักถูกโอนเข้าบัญชีเป็นค่าตรวจร่างกายเมื่อวันก่อน มันทำให้เธอไม่กล้าหืออือกับบอสเท่าไหร่
กลัวโดนเรียกเงินคืน เธอยินดีให้มันนอนนิ่ง ๆ อยู่ในนั้นดีกว่าหายไป ยังไงมีเงินก็ต้องดีกว่าไม่มีอยู่แล้ว
“นี่เป็นห้องของคุณนะครับ”
ไมค์เปิดประตูไม้สักออกกว้าง ไอรินมัวแต่คิดถึงเรื่องเงินเจ็ดหลักจนลืมมองรอบข้างไปซะสนิท รู้ตัวอีกทีก็เดินเข้ามาถึงข้างในแล้ว ไม่ทันได้ชมความโอ่อ่าของเพนท์เฮ้าส์ที่กินเนื้อที่ทั้งชั้นเลย
“หะ ห้องนี้เหรอคะ”
“ครับ บอสต้องการให้คุณอยู่ใกล้ตลอดเวลา ห้องของบอสขึ้นบันไดไปก็จะเจอครับ” ไมค์ผายมือให้เธอดูบันไดวนไม่ไกลจากห้องนอนของเธอมากนัก “บอสจะนอนที่นั่นเป็นส่วนใหญ่”
“นั่นห้องนอนเหรอคะ” ไอรินอดถามไม่ได้ เพราะที่เธอเห็นมันไม่เหมือนห้องนอนเลย เหมือนห้องกระจกที่ไว้ชมวิวมากกว่า
“ครับ บอสไม่ชอบห้องที่มีกำแพง เลยเน้นเป็นกระจกส่วนใหญ่ แต่เรื่องห้องของบอสไม่ได้สำคัญอะไร เพราะบอสไม่ให้ใครขึ้นไปวุ่นวายอยู่แล้ว บอสจะลงมาหาคุณเองถ้าต้องการใช้งาน”
แก้มขาวแดงปลั่งขึ้นทันตา เมื่อเข้าใจคำว่า ‘ใช้งาน’ อย่างแจ่มแจ้ง ไม่มีบอสที่ไหนอยากใช้งานเลขาในห้องนอนหรอก นอกจากบอสอย่างเขา และเลขาอย่างเธอ
ไอรินกวาดตามองห้องนอนที่ถูกตกแต่งแบบเรียบ ๆ แต่แฝงไปด้วยความหรูหราที่ไม่น่าอึดอัด ห้องนอนนี้มีขนาดใหญ่กว่าคอนโดสี่สิบห้าตารางเมตรของเธอ เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างถูกบิลท์อินอย่างเป็นระเบียบ
“ที่นี่คือที่พักอาศัยของคุณนับจากนี้”
“ค่ะ”
ไอรินไม่ได้ตกใจมากนัก เพราะเธอตกใจไปก่อนหน้านี้แล้ว หลังจากตกลงทุกอย่างเรียบร้อยเธอก็แทบเป็นลม เพราะบอสยื่นคำขาดว่าเธอต้องอยู่ใกล้ชิดเขายี่สิบสี่ชั่วโมง ที่ไหนมีพลช ที่นั่นก็ต้องมีไอริน
เรื่องที่หลับนอนสำคัญที่สุด เพราะไอรินไม่ได้มีหน้าที่เป็นแค่เลขาหน้าห้อง แต่เธอต้องทำหน้าที่บนเตียงด้วย เธอต้องพร้อมทุกเวลาที่พลชต้องการ ดังนั้นยิ่งใกล้มือเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
“ผลตรวจร่างกายของคุณถึงมือบอสแล้วนะครับ”
“งั้นเหรอคะ”
“ครับ ตอนนี้คุณสามารถพักผ่อนได้เต็มที่ วันนี้บอสจะกลับมาถึงไม่เกินหกโมงเย็น”
ไอรินขบเม้มกลีบปากตัวเองด้วยความประหม่า “ฉัน.. ต้องทำหน้าที่คืนนี้เลยใช่ไหมคะ”
“ผมตอบไม่ได้ครับ” ไมค์ก้มหัวน้อย ๆ แทนคำขอโทษ “เรื่องนี้ต้องแล้วแต่บอส ผมไม่ทราบจริง ๆ”
“อ่า.. ค่ะ”
ไอรินโคลงศีรษะเบา ๆ จะเริ่มคืนนี้หรือคืนไหนก็ไม่ต่างกัน ยังไงเธอก็เข้ามาที่นี่เพื่อสิ่งนี้อยู่แล้ว
“โชคดีนะครับ”
แล้วทำไมต้องอวยพรเหมือนเธอจะไปออกรบแบบนั้นด้วย
“ขอบคุณค่ะ”
ไอรินได้แต่ยิ้มเจื่อน หวังว่ามันจะไม่ใช่การออกรบจริง ๆ หรอกนะ
.
.
ไอรินเลือกนอนพักผ่อนในห้องนอนใหม่ เตียงนอนนุ่มสบายเหมือนดูดวิญญาณ จากที่ตั้งใจจะนอนแค่ชั่วโมงเดียว เธอกลับหลับยาวจนพระอาทิตย์ตกดิน
เฮือก!
ร่างบางลุกพรวดขึ้นจากที่นอน มองไปรอบข้างไม่เห็นแสงสว่างแล้ว ไอรินกระวีกระวาดออกจากห้องโดยลืมไปสนิทว่าตัวเองเพิ่งตื่น สภาพที่ดูไม่ได้ของเลขาสาวจึงกลายเป็นภาพแรกที่พลชได้เห็น
“ตื่นแล้วเหรอ”
“บอสกลับมาแล้ว... เอ่อ ขอโทษค่ะ” ไอรินกุมมือก้มหน้างุด ๆ สำนึกผิดที่เผลอนอนเพลินจนเลยเวลาบอสกลับมาถึงเพนท์เฮ้าส์
เธอสร้างเรื่องอีกแล้ว ตอนนี้ไอรินได้แต่ภาวนาไม่ให้บอสไล่เธอออกตั้งแต่ยังไม่ทันได้ทำหน้าที่
“ไม่เป็นไร” พลชพยักเพยิดให้ไอรินไปนั่งคุยกันดี ๆ “ก่อนไปทานข้าวเรามีเรื่องต้องตกลงกันเล็กน้อย”
“ค่ะบอส”
ไอรินเดินตัวลีบไปใกล้ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงเงียบ ๆ เก็บมือเก็บขาอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว
“ผลตรวจร่างกายของคุณปกติดี สะอาดไม่มีโรค ผมเองก็เหมือนกัน” ชายหนุ่มส่งเอกสารสุขภาพของตัวเองให้เลขาคนใหม่ตรวจสอบ “คุณควรอ่านพวกมัน เพื่อความสบายใจของเราทั้งสองคน ผมคิดว่าคุณเองก็คงอยากรู้ว่าสุขภาพของคู่นอนตัวเองเป็นยังไง”
“ค่ะบอส” ไอรินยิ้มนิด ๆ เธอดีใจที่บอสไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว ทั้งยังใส่ใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย้ำรักเลขา