ขย้ำรักเลขา นิยาย บท 4

“ไม่ต้องล็อกประตู ผมจะไปนอนกับคุณ”

แค่ก!

ไอรินสำลักหน้าดำหน้าแดง เธอไอไม่หยุดจนพลชต้องยื่นกระดาษทิชชู่ให้ เลขาสาวได้แต่ขอบคุณเบา ๆ แล้วใช้กระดาษแผ่นนั้นซับน้ำหูน้ำตาที่ไหลซึมออกมา

“คุณโอเคหรือเปล่า”

“แค่ก ริน.. รินโอเคค่ะ” เธอยิ้มแหย กี่ครั้งแล้วที่ทำตัวขายหน้าต่อหน้าเจ้านายแบบนี้ “แค่สำลัก สงสัยรินดื่มน้ำไวไป”

“ไม่ใช่เพราะเรื่องที่ผมพูดใช่ไหม”

“มะ ไม่ใช่ค่ะ” ไอรินรีบปฏิเสธ เธอกลัวว่าจะทำให้เขาไม่พอใจ ทั้ง ๆ ที่ความจริงก็เป็นเพราะเรื่องที่บอสพูดนั่นแหละ

จู่ ๆ ก็บอกว่าจะมานอนด้วย จะไม่ให้เธอตกใจได้ยังไง ทั้งชีวิตเคยนอนกับผู้ชายที่ไหนกัน แฟนสักคนก็ไม่เคยมี

“ผมคิดว่าคุณยังไม่พร้อม จะได้เลื่อนไปก่อน แต่ถ้าคุณไม่มีปัญหาก็เตรียมตัวให้เรียบร้อย เสร็จงานผมจะเข้าไปหา”

พลชพูดเนิบ ๆ เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วปลีกตัวออกไป ทิ้งให้ไอรินนั่งอ้าปากพะงาบ ๆ อยากเปลี่ยนคำพูดตอนนี้ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ทันซะแล้ว

“อ้อ ผมชอบคนสะอาด สองชั่วโมงระหว่างผมทำงานหวังว่าคุณจะจัดการตัวเองให้ผมพอใจได้”

เขาไม่ลืมย้ำเรื่องสำคัญ ความสะอาดสำหรับพลชคือเรื่องใหญ่ เป็นอีกเหตุผลสำคัญที่ทำให้เขาคิดหาคู่นอนประจำ

ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ลูกน้องพามาจะสะอาดแค่ไหน ถึงจะป้องกันดีทุกครั้ง แต่พลชก็ยังไม่วางใจ สู้มีคู่นอนเป็นตัวเป็นตนดีกว่า อย่างน้อย ๆ ก็มั่นใจได้ว่าสะอาดสะอ้านแน่นอน

เจ้าของเพนท์เฮ้าส์แยกตัวไปจัดการงาน ส่วนไอรินนั่งนิ่งอยู่กับที่เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง เธอทำเรื่องที่ผิดพลาดลงไปแล้ว ไม่น่าปฏิเสธบอสไปเลย เธอน่าจะยอมรับออกไปตรง ๆ ว่ายังไม่พร้อม ไม่ใช่ทู่ซี้บอกว่าไม่เป็นอะไรแบบนี้

“ฮือ”

หญิงสาวฟุบหน้ากับโต๊ะกินข้าว ส่งเสียงครางฮือไว้อาลัยตัวเองออกมา ยังไงคืนนี้ก็ไม่รอด ขอเวลาเธอทำใจอีกสักหน่อยเถอะ

.

.

สามทุ่มตรงประตูห้องถูกเคาะเบา ๆ ยังไม่ทันได้เอ่ยปากอนุญาต ประตูไม้สักก็เปิดออกกว้าง ไอรินนั่งอยู่ที่ปลายเตียง บีบมือทั้งสองข้างเข้าหากันแน่น ไม่กล้าสบตาชายหนุ่มในชุดคลุมอาบน้ำ ที่แหวกกว้างจนเห็นแผ่นอกแกร่งรำไร

เธอจะหัวใจวายตายไหม

แว่วได้ยินเสียงสลิปเปอร์ดังกระทบพื้นไม้เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ไอรินก้มหน้านิ่ง ทำให้เห็นแค่ปลายเท้าของบอส

“ไอริน”

“คะ”

“เงยหน้า”

เสียงทุ้มไม่ได้กรรโชกออกคำสั่ง แต่ก็ไม่ได้อ่อนโยนเหมือนคนที่กำลังขอร้อง แต่เพียงแค่นั้นไอรินก็ตัวสั่นเหมือนลูกนก เธอเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ฟันขาวงับริมฝีปากที่สั่นระริกเอาไว้

“ยั่ว?”

“ริน รินเปล่านะคะ”

“แล้วกัดปากทำไม” พลชใช้หัวแม่มือคลึงกลีบปากนุ่มที่ถูกกัดเบา ๆ โชคดีที่มันไม่ช้ำ ไม่อย่างนั้นคงน่าเสียดายน่าดู “อย่ากัดปาก ยกเว้นตอนที่ผมกระแทกให้คุณสุขสม”

“บะ.. บอสคะ”

“ไอริน เรื่องบนเตียงผมหยาบคายพอสมควร เอา ก็พูดว่าเอา กระแทก ก็พูดว่ากระแทก ผมไม่ชอบอ้อมค้อมเสียเวลา ดังนั้นคุณต้องรับให้ได้ เข้าใจไหม?”

แล้วเธอมีทางเลือกหรือเปล่า? แน่นอนว่าไม่มี พลชไม่ได้ร้องขอ ไม่ได้บอกเล่าให้ฟัง แต่กำลังออกคำสั่งให้เธอต้องทำตาม

“ค่ะบอส”

“ดี”

พลชละมือจากกลีบปากอิ่ม เสียดายความนุ่มฉ่ำสีหวานเล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร เขายังมีเวลาให้สำรวจร่างกายนี้อีกนาน

ร่างสูงที่โชว์แผ่นอกวาบหวิวทิ้งตัวลงนั่งบนปลายเตียงข้างเลขาคนสวย ขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน ไอรินแก้มร้อนซู่ รีบมองไปทางอื่นเพราะกลัวเห็นงูยักษ์เข้า

ถึงจะเห็นแค่บางอย่างตุง ๆ แต่เธอก็พอจะเดาได้ว่ามันคงยิ่งใหญ่ไม่น้อย บอสของเธอมีเชื้อสายตะวันตก แถมตัวโตก็ออกจะขนาดนี้

ตรงนั้นก็คง..

“ผมรู้ว่าคุณไม่เคย ดังนั้นวันนี้ผมจะยังไม่สอดใส่ แต่คุณต้องทำให้ผมเสร็จ”

“ยะ ยังไงคะ”

ถึงจะกระดากอายกับคำพูดโต้ง ๆ ของเจ้านาย แต่ไอรินก็อดถามไม่ได้ ประสบการณ์ของเธอคือศูนย์ เคยดูหนังผู้ใหญ่ผ่าน ๆ แต่ไม่ได้ตั้งใจดูจนรู้ทุกขั้นตอน

สมัยเรียนวิชาสุขศึกษาก็ไม่มีสอนเรื่องนี้ เอาแต่บอกให้รักนวลสงวนตัว ให้เตะบอลถ้ามีอารมณ์ แทนที่จะสอนว่าเซ็กซ์เป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าจะทำต้องป้องกันยังไงบ้าง

ระบบการศึกษาเต่าล้านปีชัด ๆ

“มานี่สิ”

พลชจับไอรินยืนขึ้นเหมือนตุ๊กตา ก่อนจะกดไหล่เล็กเบา ๆ เพื่อให้เธอนั่งลงตรงกลางระหว่างขาที่แยกออก

“ใช้มือและปากของคุณทำให้ผมเสร็จ”

“บะ บอสคะ ริน..”

“ลองดู ผมรู้ว่าคุณทำได้”

ไอรินสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เพื่อเรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนมือเรียวที่สั่นน้อย ๆ จะขยับไปวางแหมะบนขาอ่อนของบอสหนุ่ม ไกลจากจุดที่พลชต้องการเกือบสองคืบ

“ไม่ใช่ตรงนั้นไอริน คุณต้องขยับมือขึ้นมาอีก” ชายหนุ่มกระซิบบอกเลขาสาวอย่างใจเย็น

“บะ แบบนี้ ใช่ไหมคะ”

“ไม่ใช่” พลชส่ายหน้า ก่อนจะเป็นฝ่ายจับมือนุ่มมาวางบนส่วนสำคัญด้วยตัวเอง “ตรงนี้ต่างหาก”

ไอรินตื่นเต้นจนเผลอกลั้นลมหายใจ ก่อนจะเลิกทำแบบนั้นเพราะมันไม่มีประโยชน์ เธอมองมือตัวเองที่วางนิ่งอยู่บนส่วนนั้น ส่วนแข็งแกร่งที่ส่งความร้อนระอุออกมากระทบกับฝ่ามือเย็นเฉียบ ทั้ง ๆ ที่ยังมีเนื้อผ้าขวางกั้นเอาไว้