กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 837

เอเลนทำได้เพียงอ้อนวอนอย่างหมดหวัง “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำ…”

เนื่องจากเธอสูญเสียฟันหน้าไป 2 ซี่แล้ว เอเลนจึงไม่สามารถพูดได้อย่างถูกต้อง และคำพูดของเธอก็ไม่ชัดเจน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับทุกคนที่จะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด

เจนนิเฟอร์ตบหน้าเธออีกครั้งก่อนจะสาปแช่งและพูดว่า “ลิ้นของแกถูกตัดไปหรือเปล่า? ทำไมแกพูดไม่ชัด ฉันต้องการให้แกพูดเสียงดังฟังชัดที่สุดเมื่อแกพูดกับฉัน!”

เอเลนรีบตอบด้วยน้ำเสียงอันดังว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจ! ฉันขอโทษ!"

ขณะที่เธอขึ้นเสียงเพื่อพูด น้ำลายสองสามหยดก็พ่นออกมาจากตำแหน่งที่ฟันหน้าทั้งสองของเธอหายไปและโดนใบหน้าของเจนนิเฟอร์โดยตรง

เจนนิเฟอร์เอื้อมมือไปแตะใบหน้าของเธอก่อนจะจับผมของเอเลนด้วยความโกรธ หลังจากนั้นเธอก็ลากเอเลนลงจากเตียงก่อนจะดึงผมของเอเลรเพื่อลากเธอไปที่ห้องน้ำ

เอเลนดิ้นรนอย่างสิ้นหวังขณะที่เธอตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครเห็นใจเธอเลย ตรงกันข้าม ทุกคนต่างก็แค่ดูสิ่งที่เกิดขึ้นนี้อย่างเพลิดเพลิน

คุณท่านวิลสัน เดินโซเซไปที่ประตูห้องน้ำและเธอได้แต่เพียงมองดูเจนนิเฟอร์กดเอเลนลงกับพื้นขณะที่เธอดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง หลังจากนั้นคุณท่านวิลสันยิ้มก่อนจะพูดว่า “เจนนิเฟอร์ ทำไมเราไม่ให้เธอนอนในห้องน้ำคืนนี้ล่ะ?”

เจนนิเฟอร์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตบเอเลนอีกครั้งขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ถ้าแกกล้าแม้แต่จะก้าวออกจากห้องน้ำนี้แม้แต่ก้าวเดียวในคืนนี้ ฉันจะฆ่าแก!”

ใบหน้าของเอเลนยิ่งบวมและเธอเจ็บปวดมากจนรู้สึกว่าเธอใกล้จะทรุดแล้ว เธอพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะคร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง “ฉันจะนอนในห้องน้ำ! คืนนี้ฉันจะนอนในห้องน้ำ! ได้โปรดหยุดทุบตีฉันสักที ฉันจะตายได้ในไม่ช้านี้!”