กรรมกรสอนสวาทคุณหนู นิยาย บท 8

เสี่ยอนันต์หมายถึงแมนชั่นอีกแห่งซึ่งกำลังก่อสร้าง อยู่ไม่ไกลกันนัก ห่างออกไปราวๆ เจ็ดร้อยเมตรเห็นจะได้ ตรงนั้นมีหัวหน้าคนงานก่อสร้างอีกทีมคอยดูแล เคนน์จึงไม่ต้องไปด้วย หมวยได้จังหวะรีบบอกกับเตี่ย

“เตี่ยคะ… หนูไม่ไปนะคะ ขอรออยู่ที่นี่ค่ะ”

ไม่รู้อะไรดลใจให้หญิงสาวตัดสินใจรอ ไม่ยอมไปกับบิดา

“อ้าว… ทำไมล่ะอาหมวย”

เสี่ยอนันต์หันมาถาม

“หมวยเจ็บเท้า… แล้วที่นี่แอร์เย็นดีค่ะ”

หมวยหาเรื่องไม่ไปด้วยจนได้ เคลลี่ได้ยินแล้วนึกในใจว่าเดี๋ยวอีกสักครู่ผมจะทำให้คุณหนูตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน

ในเวลาต่อมา

เสี่ยขับรถออกไปคนเดียว ทิ้งลูกสาวให้นั่งรออยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ที่ถูกดัดแปลงเป็นสำนักงานเล็กๆ ทว่าในทันทีที่รถของเสี่ยอนันต์แล่นลับไปจากสายตา หมวยก็เกิดอาการอยากเดินขึ้นไปดูงานก่อสร้างที่ชั้นบน

“แน่ใจนะครับคุณหนู… ว่าจะขึ้นไปดูบ้างบน”

เคลลี่ถามย้ำ เพราะว่าสภาพข้างบนตอนนี้ยังไม่เรียบร้อยนัก มีแต่ถุงปูนซีเมนต์และอิฐเต็มไปหมด

“แน่ใจสิ… หมวยอยากดูวิวในมุมสูงๆ… ”

หญิงสาวบอก

“ครับ… ข้างบนวิวสวย ถ้าอยากเห็นผมจะพาขึ้นไปพิสูจน์นะครับ”

บอกแล้วเดินนำออกมา หมวยรีบเดินตาม ด้วยอยู่ใต้ทิศทางลมทำให้จมูกของหล่อนได้กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นกายที่ไม่ได้รู้สึกว่าเหม็นเลยสักนิด แต่เหงื่อกรรมกรกลับทำให้หัวใจของหล่อนเต้นแรง การที่ได้อยู่ใกล้เคลลี่ยิ่งทำให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ในเวลาต่อมา

“ว้าย… ”