บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1259

นางคิดแล้วคิดอีก กล่าวว่า “ไม่สามารถพูดเช่นนี้ได้ พูดได้เพียง สำหรับเรื่องที่ไม่รู้พวกเราต้องดำรงจิตใจอันเคารพยำเกรงไว้”

นางมองดูพวกเด็กๆ กล่าวอย่างตั้งใจ “ตอนนี้ดูเหมือนว่า พรสวรรค์ของพวกเจ้ามีความมหัศจรรย์ เป็นคนที่มีความสามารถมาก แต่แม่จะบอกพวกเจ้าว่า จะต้องยิ่งมีจิตใจที่เคารพยำเกรง ต่อสรรพสิ่ง ต่อประชาชนก็ล้วนเหมือนกัน”

เคารพยำเกรง เด็กทั้งห้าไตร่ตรองสองคํานี้อย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็ทยอยกันพยักหน้า “เข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

หยวนชิงหลิงลูบท้อง กล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา “แม้ว่าเจ้าจะยังไม่เกิด และแม้จะไม่รู้ว่าเป็นไหลฝูหรือว่าน้องหก แต่แม่ก็หวังว่าอนาคตเจ้าก็จะเข้าใจ”

ในท้อง เคลื่อนไหวแล้วเคลื่อนไหวอีก นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกในท้องขยับตัวค่อนข้างรุนแรงหน่อย ราวกับว่าหยวนชิงหลิงจะสัมผัสได้ถึงลูกที่อยู่ในท้องใช้มือสองข้างค้ำที่หน้าท้อง จากนั้นก็สัมผัสกับมือของนาง

เรื่องที่นักฆ่าเข้าจวน หยวนชิงหลิงไม่ได้ให้ทังหยางแจ้งให้หยู่เหวินเห้ารู้ เพื่อเลี่ยงไม่ให้กลับมาด้วยความร้อนใจ แล้วพบกับนักฆ่าระหว่างทางอีก

ขณะที่นอนลงตอนกลางคืน นางนอนไม่หลับพลิกกลับไปกลับมา ในสมองมักจะคิดถึงเรื่องที่พวกลูกๆรักษาตัวเองได้เสมอ นี่จะต้องมีอะไรเกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นแน่ เลือดที่แข็งตัวอย่างรวดเร็ว อย่างแรกคือปัจจัยการแข็งตัวของเลือดแข็งแกร่งขึ้น จากนั้นก็ฟื้นฟูตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนหน้านี้พวกเด็กๆไม่มีความสามารถนี้ ทำไมถึงได้เกิดการกลายพันธุ์ไปอย่างฉับพลัน?

ความสามารถของพวกเด็กๆ ล้วนมาจากยาที่นางฉีดเข้าไปหรือไม่? จุดนี้ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยวิเคราะห์ ตัวนางเองนอกจากเข้าใจภาษาสัตว์ ความสามารถในการฟังดีขึ้นเล็กน้อย สามารถควบคุมกล่องยาได้ ก็ไม่มีความสามารถอื่นแล้ว แต่พวกเด็กๆกลับสามารถเหาะเหินเดินอากาศล่องหนในพื้นดิน ใช้ความคิดหยิบวัตถุผ่านมิติ กระทั่ง เจ้าแฝดยังสามารถใช้พลังความคิดควบคุมทุกอย่างในระยะไกลได้

เป็นไปได้ไหมว่ากรรมพันธุ์ก็สามารถควบคุมผ่านพลังความคิดได้? หรือจะพูดว่าพลังความคิดบางประเภทควบคุมยีนแต่นางไม่รู้ตัว? เช่นร่างกายของตัวนางเองเกิดการกลายพันธุ์ การกลายพันธุ์ประเภทนี้ใช้สื่อกลางอะไรถ่ายทอดไปถึงบนตัวของพวกเด็กๆ.......

เมื่อนางคิดเช่นนี้ ก็ตําหนิตัวเองว่าไร้สาระเป็นที่สุดทันที

คิดไปคิดมา ก็ยังคงไม่มีคําอธิบายที่ค่อนข้างสมเหตุสมผล ท้ายที่สุดก็ง่วงเป็นที่สุดแล้วหลับไป

ในความสะลึมสะลือ ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ราวกับว่าวีแชทกําลังล็อกอินในคอมพิวเตอร์ เสียงข้อความเข้ามา นางลืมตาขึ้นทันที แสงจ้าส่องเข้าในตา นางรีบปิดตาด้วยจิตใต้สำนึก รอจนตาปรับตัวได้สักครู่ จึงค่อยๆลืมตาขึ้น

สถานที่ที่คุ้นเคย แสงอาทิตย์บนฝ้าเพดานสาดส่องออกมาเป็นเงาร่างเงาหนึ่งบนกำแพง นางมองไปรอบๆ เป็นห้องทดลองของสถาบันวิจัย

หน้าจอของคอมพิวเตอร์กะพริบ นางเดินเข้าไปช้า มองดูข้อความวีแชทที่เด้งขึ้น เป็นข้อความของกลุ่มครอบครัว

แต่ข้อความเหล่านี้ล้วนเป็นของเก่า นางเคยดูมาก่อน

นางฝันถึงห้องทดลองอีกแล้ว!

นานมากแล้วที่ไม่เคยได้กลับมา ครั้งนี้น่าจะเป็นเพราะสมองคิดมาก จึงได้เข้ามาสู่ความฝัน

นางนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ เปิดคอมพิวเตอร์ดูสถิติการศึกษาค้นคว้าของตัวเองช้าๆ ที่ใหม่ที่สุดหยุดอยู่ที่การทดลองที่ร่างกายคน และก็คือก่อนหน้าที่ตัวนางเองจะวู่วามชั่วขณะฉีดยาให้ตัวเอง

ทำไมถึงฝันถึงอดีตอีกแล้ว?

หยวนชิงหลิงแยกไม่ออกว่าเป็นความจริงหรือเป็นความฝันชั่วขณะ เพียงรู้สึกว่าลวงตาเป็นอย่างมากเท่านั้น

นางเปิดเว็บไซต์วิชาการอันหนึ่งเงียบๆ ป้อนคําหลักเป็นการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมและการควบคุมของความคิด

การเปลี่ยนแปลงยีน ส่วนใหญ่มาพร้อมกับโรคและความผิดปกติ หยวนชิงหลิงค้นหาไปพลางก็รู้สึกใจหายใจคว่ำไปพลาง

ต่อจากนั้นกลับเป็นวิทยานิพนธ์เรื่องหนึ่งที่ทําให้นางตกใจ เพราะด้านบนได้เห็นชื่อที่คุ้นเคย

พูดอย่างจริงจัง นี่ไม่ใช่วิทยานิพนธ์เรื่องหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าทําไมถึงได้ตีพิมพ์ในเว็บไซต์วิทยานิพนธ์ทางวิชาการอันนี้