ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 20

เป็นวันแรกในรอบสัปดาห์ที่แทนคุณเดินทางเข้ามายังบริษัทใหญ่ของตัวเอง ที่ตั้งอยู่ในใจกลางเมือง โดยข้างกายนั้นมีจีนราเดินเคียงคู่เข้ามาด้วย หล่อนยังคงแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างออกหน้าออกตา ร่างสูงปล่อยให้หญิงสาวทำตามใจตัวเอง โดยไม่สนใจภาพลักษณ์ผู้บริหารเท่าไหร่ พนักงานทุกฝ่ายจับตามองด้วยท่าทีสนใจ พร้อมกับบรรยากาศเงียบกริบผิดปกติ

จีนราเชิดหน้าขึ้นพลางยกมือขึ้นมาเกาะแขนชายหนุ่มเอาไว้ สายตาของหล่อนมองตรงไปด้านหน้าด้วยความมั่นใจที่มีอย่างเต็มเปี่ยม ท่ามกลางสายตาของพนักงานเธอรู้สึกเหมือนได้เป็นเจ้าของเขาอย่างเต็มตัว แค่สายตาของเหล่าพนักงานขี้อิจฉาไม่ได้อยู่ในสายตาเธอเท่าไหร่ ในเมื่อตอนนี้เธอได้ทำสำเร็จแล้ว เธอคือคนที่แทนคุณยอมรับ ก่อนจะทิ้งรอยยิ้มแห่งชัยชนะแล้วเดินตามแทนคุณเข้าห้องไป

“นี่ๆ เธอ คนนี้คนใหม่ของท่านประธานถูกไหม” หญิงสาวพนักงานฝ่ายบุคคล ปรายตามองพร้อมเบ้ปากหัวเราะกระซิกเบาๆ ก่อนจะหันไปซุบซิบกับเพื่อนสาวอีกคนที่แต่งตัวแฟชั่นจ๋าจัดเต็มตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“เดี๋ยวก็ปลิวฉันให้ไม่เกินสามเดือน” หญิงร่างเล็กเจ้าแม่แฟชั่น กอดอกมองตรงไปยังห้องของผู้บริหาร ก่อนจะหันมาพยักหน้ากับเพื่อนร่วมงานอีกสองสามคนที่พึ่งกรูกันเข้ามาจับกลุ่มกันใหญ่ขึ้น

“นางเชิดขนาดนี้ คงยังไม่รู้จักท่านประธานของพวกเรา กินใครเกินสามเดือนที่ไหน ทำหน้าเชิด ชูคอเป็นหงส์ขนาดนี้ คงยังไม่รู้ว่า ตอนตกจากหงส์มาเป็นลูกเป็ด มันน่าสงสารขนาดไหน” เสียงหัวเราะคิกคักของพนักงานหญิงฝ่ายบุคคล เริ่มทำให้คนอื่นๆ เดินเข้ามารวมกลุ่มด้วย อย่างไม่กลัวถูกตำหนิ

“ได้ข่าวว่าคนเก่าตามราวีไปถึงบ้าน จนท่านประธานโทรแจ้งตำรวจ ขนาดไปถึงบ้านเขายังไม่ให้เข้าบ้านเลยเธ๊อ” เสียงสูงท้ายประโยคของหญิงสาวประจำออฟฟิศนั้นดูเมามันจนคนอื่นๆ ในวงสนทนาต้องหัวเราะตาม

“มีอะไรกันหรือขอฉันฟังด้วยคนได้ไหม” เสียงคุ้นหูของหญิงสาวนิรนามดังขึ้นจากด้านหลังของกลุ่มใหญ่นั้น ก่อนที่ทั้งกลุ่มเงียบสนิท เหมือนโดนหยุดด้วยมนต์สะกด

“คุณม่าน!” หนึ่งในผู้ร่วมกลุ่มนั้น ใจกล้าหันกลับมามอง พลันตกใจอุทานเสียงดังลั่น จนทำให้คนอื่นหันตามมาทีละคนสองคน

“มะ ไม่มีอะไรค่ะ ขอตัวทำงานก่อนนะคะ ระ...รีบค่ะ รีบมากด้วย งานเยอะแยะเลย แฮ่ๆ” คนเอาตัวรอดเก่งเร่งฝีท้าวก้าวออกจากกลุ่มไปอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วแสง ตามด้วยคนอื่นๆ ทยอยสลายหายตัวไปในพริบตา ม่านฟ้ากอดอกยืนยิ้มมองพนักงานบริษัทของแทนคุณ นี่เขาคงใจดีเกินไปพนักงานถึงได้จับกลุ่มอู้งานกันได้ขนาดนี้ หรือเพราะเขาทำตัวให้พนักงานไม่เคารพกันชักไม่แน่ใจ หญิงหุ่นนางแบบสายส่ายหน้าไปมาพร้อมรอยยิ้ม พลันมองหันตรงไปยังหน้าห้องที่มีเลขาคนเก่งนั่งอยู่

“คุณแพร ม่านเข้าไปตอนนี้ได้ไหม คุณแทนมีแขกสำคัญหรือเปล่า” หน้าตาเลิ่กลั่กจากเลขาคนเก่งหน้าห้องของแทนคุณทำให้ม่านฟ้าแปลกใจเล็กน้อย

“แทนมีแขกหรือคะ” เธอเลิกคิ้วถามย้ำเลขาอีกครั้ง

“จะว่าใช่ก็ได้ค่ะ หรือ จะว่าไม่ใช่ก็ได้ค่ะ” เลขาพยายามหาทางบ่ายเบี่ยงด้วยน้ำเสียงที่ผิดปกติ

“หรือว่าเป็นทีคะ” แพรวาส่ายหน้าช้าๆ พร้อมด้วยรอยยิ้มไม่มั่นใจว่าจะตอบตามความจริงดีไหม จังหวะนั้นม่านฟ้าเข้าเริ่มเข้าใจในทันที

“ขอบคุณค่ะ แสดงว่าม่านเข้าไปได้” หญิงสาวหันขวับไปเปิดประตูบานใหญ่เดี๋ยวนั้นทันที เลขาคนสวยมองตามไปด้วยใจระทึก ก่อนจะหันหน้ามาพบกับฝูงพนักงานกลุ่มเดิมชะเง้อคอกันระนาว เพื่อเตรียมตัวสอดรู้สอดเห็น ในขณะนี้บริษัทแทบจะวุ่นวายเลยทีเดียว