ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 122

“คุณทีคะ คุณที นั่นรถคุณแทนนี่คะ สงสัยรับคุณม่านก็ออกมาแล้วหรือเปล่าคะ”

“น่าจะเป็นอย่างที่คุณว่า งั้นเดี๋ยวผมตามรถนายแทนเลยแล้วกัน” ทีภพปิดไฟเลี้ยวแล้วขับตามรถแทนคุณไปติดๆ หากแต่สายตาของพริมกับไปสะดุดกับรถเก่าๆ ที่พยายามเร่งเครื่องแซงรถของพวกเขาอย่างน่าหวาดเสียว ในที่สุดรถคันเก่าก็แซงจนแทรกระหว่างรถของแทนคุณกับทีภพสำเร็จ หญิงสาวหรี่ตามองทะเบียนกลับพบว่าไม่ติดป้ายทะเบียน ภาพความจำนึกย้อนไปยังครั้งเก่าที่บ้านของนายดิน เธอพบกับรถสภาพเช่นเดียวกันนี้ไม่มีผิด หญิงสาวกะพริบตาถี่ๆ ก่อนจะหันไปบอกให้ทีภพพยายามแซงอีกครั้ง

“คุณทีคะ ช่วยแซงรถคันหน้าให้พริมทีค่ะ”

“คุณจะบ้าหรือ จะแซงทำไม เราห่างจากแทนแค่ช่วงสองคันรถเอง ไม่เป็นไรหรอก”

“พริมมีลางสังหรณ์ว่า รถคันข้างหน้าจะเป็นคันเดียวกันกับที่บ้านของลุงดินค่ะ”

“เธอพูดอะไรนะพริม เกี่ยวอะไรกับพ่อฉัน” นันทิชาที่นั่งอยู่ด้านหลังถลาตัวเข้ามาหาด้วยความแปลกใจ

“เออน่า ถ้าฉันเห็นหน้าพวกเขา ฉันรับรองว่าฉันจำได้” ทีภพหักพวงมาลัยออกเพื่อแซงออกทันที เสี้ยวนาทีหญิงสาวต้องอ้าปากค้างเพราะสองคนที่นั่งหราอยู่นั้นคือคนคนเดียวกันอย่างไม่ผิด

“คนเดียวกันจริงๆ ด้วย” หญิงร่างอวบเอามือทาบอกอย่างตกใจ

“คุณทีช่วยโทรหาคุณแทนเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

“โทรทำไม” ทีภพยังคงไม่เข้าใจกับท่าที่ลนลานของพริม

“โทรก็โทรสิคะ แล้วพริมจะเป็นฝ่ายคุยเอง” ว่าแล้วทีภพจึงหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์แล้วส่งให้พริมทันที หลังจากปลายสายกดรับ

“คุณแทนคะ ฟังพริมนะคะ รถคันข้างหลังคุณ เป็นคันเดียวกันกับที่พริมเห็นว่าจอดอยู่บริเวณปากทางเข้าบ้านของลุงดิน ในวันที่ท่านเสียค่ะ และตอนนี้พริมอยากรู้ว่ารถคันนี้พยายามขับตามคุณอยู่หรือไม่ ช่วยเร่งความเร็วหนีหน่อยได้ไหมคะ ถ้าเขาตามคุณจริง นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ” แทนคุณเหลือบตามองกระจกหลัง ปรากฏว่าเป็นรถไม่ติดทะเบียนและต้องสงสัยอย่างที่พริมอ้าง จึงเหยียบคันเร่งเพื่อหนีออกห่าง

“อย่าวางสายพริมนะคะ”

“เข้าใจละ” แทนคุณพยายามเลี่ยงหลบเข้าไปในทางแคบๆ หากแต่รถคันหลังยังคงตามอย่างต่อเนื่อง

“เฮ้ย ไอ้จ้อย สนามบินไม่ได้ไปทางนี้นี่หว่าคุณแทนกับคุณม่านจะไปไหนวะ โถ่โว้ย” คนตัวใหญ่เริ่มอารมณ์เสีย เพราะเหยื่อเปลี่ยนเส้นทางกะทันหัน จุดที่คาดว่าจะลงมืออย่างปลอดภัยจึงเปลี่ยนไปด้วย

“เอาเถอะพี่ ยังไงก็ต้องลงมือ” เมื่อนายจ้อยลูกน้องของตัวเองพูดอย่างมั่นใจ คนตัวใหญ่จึงเหยียบคันเร่งตามอย่างต่อเนื่อง

“พริม พวกเขาตามผมมาจริงๆ ด้วย” แทนคุณปรายตามองกระจกหลังเป็นระยะๆ อย่างกังวล

“พริมกับคุณทีทราบแล้วค่ะ กำลังตามพวกคุณเช่นเดียวกัน ระวังตัวด้วยนะคะ ตอนนี้พริมให้ทิชาโทรแจ้งตำรวจแล้วค่ะ”

“ผมว่าผมจะจอดรถแล้วไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง ว่าพวกเขาต้องการอะไรจากเรา”