ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 67

“คุณหมายความว่าอย่างไรคะแทน ม่านไม่เข้าใจ” หญิงสาวมองตรงเข้าไปนัยน์ตาของแทนคุณ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหูฝาด

“ผมขอโทษที่ผ่านมาทั้งหมด ผมรู้มาตลอดว่าคุณรู้สึกยังไงกับผม แต่ผมก็เลือกที่จะมองข้าม เพียงเพราะผมไม่สามารถตอบหัวใจตัวเองได้ว่า ผมรู้สึกอย่างไรกับคุณกันแน่ ผมยอมรับนะม่าน แม้แต่ตอนนี้เอง ผมก็ยังตอบตัวเองไม่ได้ แต่ผมอยากลองเปิดใจ เพียงแค่คุณพร้อม เราลองมาคบกันจริงๆ ดูไหม” ม่านฟ้ากำมือแทนคุณแน่น เพราะสิ่งที่แทนคุณกล่าวออกมานั้น เธอรอคอยมานานแสนนานเพื่อให้เขาเปิดโอกาสให้เธอบ้าง แม้ในอดีตมันเคยเป็นความหวังที่ริบหรี่ หากแต่วันนี้เหมือนปาฏิหาริย์ หญิงสาวก้มหน้าพร้อมกลั้นน้ำตาแห่งความยินดีเอาไว้

“แทนแน่ใจแล้วหรือคะ” หญิงสาวเงยหน้าถามเพื่อความแน่ใจ

“เมื่อก่อนผมยอมรับว่าผมขี้ขลาด กลัวว่าถ้าวันหนึ่งเราไปกันไม่ได้ ความเป็นเพื่อนของเราก็คงต้องจบตามไปด้วย ผมสบายใจมากกว่าที่จะไปคบกันคนอื่น ไม่กลัวว่าจะต้องเลิกหรือจบความสัมพันธ์แบบไหน ไม่ต้องกลัวว่าใครจะรู้สึกอย่างไร แต่สำหรับคุณ คุณพิเศษกว่านั้น คุณมีค่ามากกว่านั้น คุณคือคนที่ผมไว้ใจที่อยู่ใกล้ คุณคือคนที่ผมสบายใจทุกครั้งที่มาหา คุณคือเพื่อนผู้หญิงที่ดีที่สุดในชีวิตของผม ฉะนั้นตอนนี้ผมพร้อมแล้ว ผมทบทวนแล้ว ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีให้คุณมันเรียกว่าอะไร และถ้าถึงตอนนั้นหากผมค้นหาคำตอบได้ว่าผมรักคุณ ผมสัญญาว่าจะมีแค่คุณเพียงคนเดียวในชีวิต ลองคบกันดูไหม ลองเรียนรู้กัน” ม่านฟ้าฟังจบน้ำตาที่กลั้นไว้ หยดล่วงลงมาไม่หยุด คำพูดของแทนคุณทำให้เธอมิอาจกลั้นน้ำตานั้นไว้ได้อีก มือหนาค่อยๆ ดึงตัวหญิงสาวเข้ามาสวมกอดอย่างแนบชิด ดวงตาคมของชายหนุ่มแน่วแน่กับผู้หญิงตรงหน้า แม้ตอนนี้เขามิอาจรับรู้ได้ว่า หลังจากการเรียนรู้กันจะจบลงแบบไหน แต่สิ่งหนึ่งที่เขาแน่ใจ คือเขาได้ลองทำในสิ่งที่ควรจะทำมาตลอดนั่นคือการเปิดใจให้กับม่านฟ้า

“ม่านพร้อมยอมรับผลทุกอย่างค่ะแทน ม่านไม่ขอให้คุณรักม่านเพียงเพราะเห็นใจม่าน แต่ม่านอยากให้คุณรักม่านที่หัวใจของคุณเอง และหากผลสุดท้ายไม่ว่าความสัมพันธ์ของเราจะจบยังไง ม่านก็จะยอมรับผลมัน ม่านขอบคุณแทนนะ ที่วันนี้ยอมเปิดใจคุยกับม่านเรื่องนี้ ขอบคุณที่วันนี้คุณยอมเปิดโอกาสให้ม่าน” หญิงสาวพูดทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมกอดเขา น้ำตาจากความปลื้มใจหยดลงเป็นทาง ก่อนที่มือหนาจะยกขึ้นมาลูกศีรษะของเธออย่างอบอุ่นเช่นเคย

“อ้าวทิชา เสียงรถคุณแทนกลับมาแล้ว ทิชาช่วยไปรับของจากคุณแทน แทนป้าหน่อยนะ” ป้านาชะเง้อคอมองออกไปด้านนอก แล้วหันมาสั่งให้หญิงสาวไปรับเจ้านายแทนเธอ เพราะกำลังง่วนตักอาหารมื้อค่ำให้แทนคุณ

“ได้ค่ะป้านา” นันทิชาวางมือจากอาหารตรงหน้า แล้วเอี้ยวตัวหันหลังเดินออกไปรับเจ้านายตามคำสั่งของป้านา แทนคุณดับเครื่องยนต์แล้วหยิบกระเป๋าเดินตรงดิ่งเข้ามาภายในบ้าน

“มาค่ะคุณแทน ทิชาช่วยนะคะ” หญิงสาวเดินเข้ามาดึงกระเป๋าออกจากมือของชายหนุ่ม แทนคุณเหลือบมองด้วยดวงตาแน่นิ่ง

“ป้านาล่ะ” เขาถามพลางเดินไปนั่งลงที่โซฟา

“ป้านากำลังจัดโต๊ะ รอคุณแทนค่ะ” เธอตอบคำถามพลางเดินไปรินน้ำ แล้วนำมาวางไว้ตรงหน้าเจ้านาย แทนคุณพยายามหลบสายตากลมโตเจ้าปัญหา ที่มักทำให้เขาหวั่นไหว

“หมดหน้าที่คุณแล้วจะไปไหนก็ไปเถอะ”

“ค่ะ” นันทิชาส่งยิ้มให้พลางเดินกลับเข้าไปยังห้องครัว

“เอ่อ...คุณแทนคะ” ไม่ถึงห้าวินาทีเธอเดินวกกลับมาหาเขาอีกรอบ

“มีอะไร” แทนคุณเลี่ยงจะสบตา แล้วจ้องมองไปยังแก้วน้ำแทน

“อาทิตย์นี้ คุณแทนไม่ต้องไปส่งทิชาหาพ่อนะคะ”

“ทำไม” ชายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัย พลางยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม

“คุณทีอาสาพาทิชาไปหาพ่อค่ะ พอดีว่าคุณทีอยากทำความรู้จักกับพ่อทิชาค่ะ” แทนคุณได้ฟังเกือบจะสำลักน้ำ หากแต่ต้องรีบประคองแก้วไว้ คราวนี้ดวงตาคมกริบของชายหนุ่มตวัดมองอย่างเอาเรื่อง