LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 13

พิษสวาท | ตอนที่ 12 | ประชดชีวิต

"นี่ค่าแท็กซี่ของเธอ! แต่ถ้ายังไหวจะอยู่ต่อก็ได้นะ" เขาวางเงินสดไว้ที่หัวเตียงก่อนจะ

ปั่ก! กระแทกกล่องถุงยางอนามัยทับเศษเงินนั้นอีกที

"แค่อย่าตายคาเตียงฉันก็พอ!" เขาพูดพร้อมกับใช้ผ้าปูที่นอนเช็ดท่อนรักของตัวเอง จากนั้นจึงโยนคลุมตัวอีกฝ่ายไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร

"เอ่อ… คืนนี้น่าจะไม่ไหวแล้วค่ะ" หญิงสาวเหลือบมองถุงยางอนามัยกล่องใหม่ มือกุมท้องเอาไว้ สีหน้าเจ็บแสบร่องสวาทแบบไม่สามารถจะอธิบายได้เลย

"งั้นก็เชิญ!" รันเวย์เอ่ยตอบอีกฝ่ายเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินออกไปสูบบุหรี่ทันที

หญิงสาวคนนั้นก็พยายามดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง พร้อมกับหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ด้วยท่าทีเร่งรีบ ขาทั้งสองข้างยังคงสั่นไม่หาย จากนั้นจึงยิ้มสู้อย่างนึกเสียดายอยู่ไม่น้อย ใครจะคิดว่า 59 มันจะจุกได้ขนาดนี้ ตอนแรกเห็นว่าเขาทั้งหล่อและรวยดี แต่ไม่รู้เลยว่าไปตายอดตายอยากมาจากไหนกันแน่

เธอลูบร่องรักตัวเองพร้อมกับร้องซี้ดออกมาเบา ๆ ด้วยความแสบระบม ๆ ก่อนจะเดินกะเผลก ๆ ออกจากห้องนอนของรันเวย์ไปอย่างทุลักทุเล

วันต่อมา

คอนโดมิเนียมหรูติดแม่น้ำเจ้าพระยา"

ไปนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟแล้วกันนะพ่อ พอดีเพิ่งให้แม่บ้านทำความสะอาดบนห้องน่ะ" รันเวย์เดินลงมารับบิดาของเขาถึงหน้าลานจอดรถ

"เพลา ๆ ลงบ้างก็ได้นะ ไอ้เหล้า ไอ้บุหรี่และก็ผู้หญิงเนี่ย" ผู้เป็นพ่อเดินเข้ามาถึงก็เอ่ยตักเตือนลูกชายไปทันที

"ครับ" รันเวย์ไม่ได้เถียงอะไร เขาแค่ตอบรับไปแบบส่ง ๆ เท่านั้น

• ภายในร้านกาแฟ •

"พ่อก็ไม่ได้อยากจะซ้ำเติมหรอกนะ" ท่านถอนหายใจออกมาและมองสภาพของลูกชายคนโตอย่างเหนื่อยใจ

"พ่อเข้าใจว่ากำลังเสียใจ แต่รู้ใช่ไหมว่าทุกอย่าง แกเป็นคนทำมันพังด้วยตัวเอง" เมื่อทั้งคู่นั่งลงที่โต๊ะได้ ท่านก็จัดการสั่งสอนรันเวย์อีกชุดใหญ่

"ผมรู้ และผมไม่ได้โทษใครนี่พ่อ" ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะนั่งซดกาแฟร้อน ๆ แก้แฮงค์ไปพลาง ๆ

"รู้ตัวก็ดีแล้ว ทีหลังทำอะไรจะได้คิดมากขึ้น!" ดีเลย์บีบไหล่ของลูกชายคนโตเบา ๆ ทั้งสองคนนั่งดื่มกาแฟด้วยกันตามประสาพ่อลูก ยอมรับเลยว่าในตอนนี้มีแค่ดีเลย์คนเดียวจริง ๆ ที่เข้าใจรันเวย์มากที่สุด

"อันนี้กุญแจบ้านหลังนั้นที่แกขอพ่อไว้" บิดาวางสิ่งนั้นลงบนโต๊ะตรงหน้าเขา

"แต่พ่อว่าจริง ๆ แกอยู่คอนโดที่นี่ หรือซื้อบ้านหลังใหม่ไม่ดีกว่าหรอ?" จากนั้นจึงมองไปรอบ ๆ คอนโดหรูที่รันเวย์เพิ่งจะซื้อได้ไม่กี่วัน

"คงเพราะผมไม่เคยอยู่คอนโดมาก่อนด้วยละมั้ง พอย้ายแล้วไม่ค่อยชอบเลย มันอึดอัดเกินไป" รันเวย์ตอบตามจริง

"ถ้าแกอยากจะซื้อบ้านใหม่ พ่อก็ออกให้ได้นะ" อีกฝ่ายเอ่ยด้วยความเป็นห่วงและไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่ที่ตัดสินใจจะย้ายเข้าไปอยู่ใน (อดีต) เรือนหอระหว่างเขากับนับหนึ่ง

"ให้ผมอยู่กับความเจ็บปวดบ้างก็ดีนะพ่อ" รันคว้ากุญแจบ้านมากำเอาไว้แน่น พร้อมเงยหน้าฝืนส่งยิ้มให้

"ลืมไปว่าแกมันซาดิสม์ แล้วนี่จะย้ายเข้าบ้านเมื่อไหร่ล่ะ ป่านนี้แม่แกคงเกณฑ์คนไปทำความสะอาดไว้รอแล้ว"

"จริง ๆ ผมก็กะจะย้ายเข้าบ้านเย็นนี้เลย เบื่อคอนโดจะแย่แล้วอะ" รันเวย์เงยหน้าตอบกลับเสียงเรียบ ๆ

"อืม ก็ดี" ดีเลย์พยักหน้ารับเบา ๆ

"เอ่อ... พ่อครับ ช่วงที่นับหนึ่งใกล้จะคลอด พ่อช่วยบอกให้ไอ้ไทม์ลาไปดูแลหนึ่งเลยได้ไหม เดี๋ยวผมจะกลับไปทำงานแทนมันเอง" ชายหนุ่มเอ่ยขอตามตรง

"ไม่ใช่ว่าผมไม่ต้องการเจอหน้าน้องนะ แค่อยากให้มันดูแลหนึ่งดี ๆ ในช่วงเวลาสำคัญน่ะ" ร่างสูงอธิบายเพิ่มเติม เพราะกลัวว่าพ่อจะคิดมากเรื่องเขากับไทม์โซน