LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 14

พิษสวาท | ตอนที่ 13 | เซอร์เวย์

"..." รันเวย์ทำได้แค่นั่งเงียบ ไม่ตอบโต้กลับ เพราะเขารู้ว่าแก้ตัวอะไรไปก็ฟังไม่ขึ้นอยู่ดี

"พอเถอะเฌอ ปล่อยลูกมันไปก่อนนะ" ผู้เป็นพ่อออกปากช่วยพูดให้อีกแรง

"ก็เพราะเราให้ท้ายลูกผิด ๆ แบบนี้มาตลอดไง!" เฌอรีนเอ่ยเสียงดังกร้าวโต้กลับสามีไปทันควัน

"ที่รันเวย์กลายเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ มันเพราะเราตามใจมากเกินไป เราเองก็มีส่วนผิดเช่นกัน!" จากนั้นจึงตัดพ้อตัวเองกับสามีก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้งอย่างท้อใจ เธอยอมรับว่าเลี้ยงรันเวย์มาแบบผิด ๆ ด้วยความที่เป็นคนแรกจึงทั้งรัก ทั้งตามใจทุกอย่าง

รันเวย์ทำอะไรล้วนไม่เคยผิดหรือมีบทลงโทษใด ๆ เลย ซึ่งพอเขาโตขึ้น นิสัยแย่ ๆ เหล่านั้นมันก็ไม่สามารถจะแก้ไขได้ทันแล้ว

"พ่อกับแม่ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกครับ ผมไม่ดีเองต่างหากไม่เกี่ยวกับใครเลย" รันยอมรับความผิดโดยทันที

"แม่ยอมรับนะ ว่าผิดหวังในตัวลูกมากจริง ๆ" เฌอรีนลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินตรงเข้าไปหาลูกชายอย่างช้า ๆ

เธอแทบไม่เคยพูดหรือว่ากล่าวตักเตือนใด ๆ รันเวย์เลย นับตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงวันนี้

คนเป็นแม่พยายามเก็บความรู้สึกและอารมณ์มาโดยตลอด แต่วันนี้มันคงถึงเวลาที่ต้องเอ่ยสั่งสอนพร้อมตักเตือนลูกชายหัวรั้นมาก ๆ อย่างเขาซะแล้ว

"เหตุผลที่แม่เข้าใจหนูหนึ่งทุกอย่าง ก็เพราะรู้ดีว่าการถูกนอกใจนอกกายมันเจ็บปวดมากแค่ไหน..." ท่านอธิบายพลางหันไปมองทางดีเลย์เล็กน้อย

"การถูกทรยศจากคนที่รัก... อาจจะให้อภัยกันได้ แต่ไม่มีใครลืมมันได้หรอกนะ" ก่อนพูดกับรันเวย์ด้วยแววตาที่ผิดหวังในตัวลูกชายมากจริง ๆ

"ด่าลูกยังไงให้วนกลับมาเผาบ้านตัวเองได้วะเนี่ย?" คนเป็นพ่อบ่นขึ้นเบา ๆ พร้อมกับนั่งกุมขมับทันที เพราะสมัยหนุ่ม ๆ ท่านเองก็มีประวัติไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ แต่ยังโชคดีที่คิดได้และได้รับโอกาสมากกว่า แม้เธอยกตัวอย่างขึ้นมาเพื่อสอน แต่เหมือนว่าจะทำเอาคุณสามีแทบนั่งไม่ติดไปตาม ๆ กัน

"นี่เฌอ ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองหมดทุกอย่างแล้ว เธอจะรื้อฟื้นเรื่องในอดีตทำไมกัน?" ดีเลย์ลุกเดินเข้ามาหาภรรยาทันที

"ก็เพื่อจะสอนลูกของเราไง ว่าถ้าวันหนึ่งได้เจอรักครั้งใหม่ อย่าทำแบบนี้กับใครอีก!"

"แม่ไม่ต้องห่วง เพราะผมจะไม่รักใครอีกแล้ว" รันเวย์พูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง

"ผมจะไม่มีแฟนใหม่อย่างแน่นอน" คำพูดนั้นทำให้ทั้งพ่อกับแม่ของเขาหันมองหน้ากันเล็กน้อย

"ไม่มีใครก็ยังมีพ่อกับแม่นะรัน" เธอลูบหัวลูกชายคนโตที่นั่งคอตกท่าทางเศร้าสร้อยอยู่ตรงหน้า

"ผมรู้" รันเวย์พยักหน้ารับเบา ๆ

"เรื่องที่อยากจะขอเวลาให้กับตัวเอง แม่ก็พอเข้าใจนะ" คนเป็นแม่วางมือลงที่ไหล่ของลูกชายเบา ๆ

"แต่ว่า... ลูกก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ลูกทำทิ้งเอาไว้เหมือนกัน" เธอบีบไหล่รันเวย์และพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจัง

"…" รันเวย์จึงเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย หลังคำพูดของท่านฟังดูแปลก ๆ ไป

"ตาล อุ้มเจ้าเซอร์เวย์เข้ามาหาพ่อเขาได้แล้ว" ก่อนอีกฝ่ายจะกวักมือเรียกหาแม่บ้านคนสนิทให้อุ้มเด็กเดินตรงมายังโต๊ะอาหารทันที

รันเวย์หน้าเสียไปเล็กน้อยเมื่อได้เจอลูกที่เขาไม่ต้องการคนนั้น

"แม่ตั้งใจว่าจะให้เซอร์เวย์มาอยู่ที่บ้านนี้กับลูกด้วย... เพื่อลองปรับตัวเข้าหากันดู" คุณหญิงเฌอรีนพูดพร้อมกับหันไปทางหลานชายที่กำลังดูดขวดนมอยู่และมองพ่อของเขาตาแป๋ว ๆ

"ผมเลี้ยงไม่เป็น" รันเวย์เมินหน้าหนีทันที เขาไม่คิดแม้แต่จะแตะตัวหรืออุ้มเด็กน้อยคนนั้นเลยแม้แต่นิด

"ไม่ต้องห่วง เพราะเรื่องนี้เนี่ย แม่จะให้พี่เลี้ยงเป็นคนดูแลอยู่แล้ว... รันก็แค่หัดมาอุ้ม มาคุย มาใช้เวลาอยู่กับลูกบ้างเท่านั้นเอง" ท่านพูดด้วยท่าทีที่จริงจังมากจนเขาไม่กล้าเอ่ยปฏิเสธใด ๆ